Review: Prince - Parade

Er schijnt een bleke zon boven Paisley Park. Het zicht in weer enigszins helder. De kleine Prince is onder z'n lijfwachten vandaan gekro­pen, heeft z'n ogen uitgewreven, en de scherpte van z'n blik bijgeregeld. Hij voelde dat z'n hart nog altijd met...

Er schijnt een bleke zon boven Paisley Park. Het zicht in weer enigszins helder. De kleine Prince is onder z'n lijfwachten vandaan gekro­pen, heeft z'n ogen uitgewreven, en de scherpte van z'n blik bijgeregeld. Hij voelde dat z'n hart nog altijd met een jarretel aan de kosmos vastzat, en wist dat hij nog lang niet uitgezongen was over Sex en Romantiek, dé pijlers van de hedendaagse geestelijke hygiëne. Het roezige dat 'Around the world in a day' overwoekerde, zit op 'Parade' nog in twee songs: 'Christopher Tracy's Parade' en 'l wonder you', twee nummers vol overvloeiers van klank, in zichzelf wegdraaiende muziek, be­heerst door een zompige, machtige beat: de hartslag van een sauriër. Psychedelica in een afgemeten dosis, dus draaglijk.

Scherp, eigenlijk alleen maar bestaande uit een metalige geraffineerde beat is de wondere single 'Kiss': funky hartstocht uit een knel­lend orgaan geknepen. Niemand kan het woord 'honey' zingen als Prince in 'New Position', vol ongeremd gekreun en met een betoverend aan- en uitfloepend koortje. Onweerstaanbaar krols is 'Unallunahiyh', waarin de zinsnede 'You need another lover like you need a hole in your head'. 'Girls and boys' vloeit over in 'Life can be so nice': alweer een aardbeving van een beat zachtjes onder je uitschuivende laagjes muziek waarin de instrumenten spon­taan wegsmelten. 'Girls and boys' bevat voorts een inspirerend stukje Frans parlando: een meisje (type verdorven au pair) kirt allerlei lekkers over 'faire l'amour'. Je zou voor min­der. Een Frans kinderstemmetje zegt: 'les en­fants qui mentent ne vont pas aux paradis' en 'Do U lie' begint: een bijna uitgelaten musical­nummer met Prince — danspas, hoge hoed, glitterende wandelstok — als onweerstaanbare charmezanger. In voorverwarmde zachte doe­ken gezwachtelde funk is het grootse 'Mountains', en nog twee maten grootser is de ver­rukkelijk romantische ballade 'Under the cherry moon', en het roerende afscheid van z'n dode vriend Christopher Tracy: 'Sometimes it snows in april'.

'Parade' is een kijkdoos om naar te luiste­ren terwijl je aan het dansen bent, en een el­pee die ik vaak zal draaien. En sex lijkt me ook wel wat. Toch eerst even mijn huisarts raad­plegen.