Review: Randy Newman - Songbook, Vol. 1
In 1970 bracht de betreurde Harry Nilsson een langspeelplaat uit met allemaal Randy Newman-covers. Hij noemde 'm 'Nilsson Sings Newman', en het was een pareltje. Vandaag ligt 'Songbook, Vol. 1' in de rekken (Vol. 2 & 3 volgen later), zeg maar: 'Newma...
In 1970 bracht de betreurde Harry Nilsson een langspeelplaat uit met allemaal Randy Newman-covers. Hij noemde 'm 'Nilsson Sings Newman', en het was een pareltje. Vandaag ligt 'Songbook, Vol. 1' in de rekken (Vol. 2 & 3 volgen later), zeg maar: 'Newman Sings Newman'.
Onder het motto 'Niemand zingt mezelf beter dan ik' verkende onze favoriete mollige grijsaard zijn gehele oeuvre, en voor 'Songbook, Vol. 1' plukte hij er de eerste achttien krenten uit. De platen 'Sail Away' ('It's Lonely at the Top', 'God's Song', 'You Can Leave Your Hat On', 'Sail Away', 'Political Science') en 'Good Old Boys' ('Louisiana 1927', 'Rednecks', 'Marie') zijn het best vertegenwoordigd, het kwartet instrumentals komt uit evenveel soundtracks (onder andere van 'Ragtime' en 'Toy Story 2').
Soberder dan op 'Songbook, Vol. 1' zult u muziek niet aangekleed vinden: een man, zijn stem, zijn piano en de productie van Mitchell Froom (bekend van Suzanne Vega, Bob Dylan, Crowded House, Paul McCartney, Bonnie Raitt en honderden anderen). Dat de songs niettemin moeiteloos overeind blijven en in deze uitgepuurde vorm niks aan scherpte, ironie, tristesse of goedmoedig sarcasme hebben ingeboet - wel integendeel: ze lijken nog aan zeggingskracht te winnen - bevestigt alleen maar dat het bijzonder stráffe songs zijn. Ook voor wie alles van Randy Newman allang op de plank heeft, inclusief de verzamelbox 'Guilty: 30 Years of Randy Newman' uit 1998, is 'Songbook, Vol. 1' daarmee toch weer verplichte kost. Ongetwijfeld tot grote ergernis van uw kermende portemonnee.
