Review: Ricochets - The Ghost of Our Love
En nog maar eens een welkome gast uit het hoge Noorden: Ricochets, drie Noren en een Zweed, leveren met hun tweede 'The Ghost of Your Love' een onwaarschijnlijk sterke rockplaat af; een cd die ons, het schaamrood op de kaken, deed afvragen waarom wij...
En nog maar eens een welkome gast uit het hoge Noorden: Ricochets, drie Noren en een Zweed, leveren met hun tweede 'The Ghost of Your Love' een onwaarschijnlijk sterke rockplaat af; een cd die ons, het schaamrood op de kaken, deed afvragen waarom wij hun eerste eigenlijk gemist hebben.
De opener annex titelsong doet aanvankelijk nog vrezen dat we hier te maken hebben met de Noorse Nick Cave-fanclub, tot Trond Andreassen (gewéldige zanger!) halverwege het nummer zijn duivels ontbindt. Van dan af bevinden we ons veertig minuten lang midden in de jaren zestig. Denk hierbij aan de rhythm & blues van The Pretty Things en The Yardbirds, maar denk ook aan The Doors en aan de opgefokte hormonen van alle groepjes uit de 'Nuggets'-verzamelbox. Zo'n ratatouille van invloeden ontaardt vaak in slappe hap, maar Ricochets omzeilt die valkuil behendig door ook gewoon beresterke songs te schrijven, die zonder uitzondering de angels en weerhaken van de liefde bezingen. Alleen in 'Red Lights', niet toevallig het enige rustpunt op de plaat, schiet de sixties-bewieroking even te ver door richting Spinal Tap, maar daar staan gelukkig negen briljantjes van rockers tegenover.
In 1966 was dit de plaat van het jaar geweest. Vraag maar aan uw vader.
