Review: Roads to Koktebel

'Roads to Koktebel' is een Russische roadmovie, en loop nu niet meteen weg, want het is een erg mooie. Een man en zijn zoontje van elf zijn te voet onderweg van Moskou naar Koktebel, een stadje op de Krim. Als in een sprookje kruisen ze het pad van een serie welwillende en minder welwillende figuren - tijdens het verblijf bij de wodkaman waan je je even in 'Calvaire' - maar meestal bewegen ze zich met z'n tweetjes door kale, fraai vastgelegde landschappen, die een machtige afspiegeling vormen van de leeggeplukte Russische ziel. En route leert de zoon één en ander over de vliegtechniek van de albatros: 'De albatros laat zich meedrijven door de wind en kan zo, zonder ook maar één inspanning te leveren, een lange afstand afleggen.' En dat geldt eigenlijk ook een beetje voor de film: het beginnende cineastenduo Boris Khlebnikov/Aleksei Popogrebsky - u dient deze namen tegen morgen uit het hoofd te kennen - weet op heel natuurlijke wijze, alsof het ze nauwelijks moeite lijkt te kosten, een soort rustgevende thermiek in het verhaal te leggen. Het is aangenaam meereizen met vader en zoon: u bent welkom.