Review: Robert and The Strange Sensation Plant - Mighty Rearranger
Scene uit het leven op de TTT-redactie: een jongere redacteur komt langs, luistert oppervlakkig naar de muziek, wijst naar de stereoketen en vraagt: 'The White Stripes zeker?' Niet dus, 't was de bluesrocker 'Let the Four Winds Blow' uit de nieuwe cd...
Scene uit het leven op de TTT-redactie: een jongere redacteur komt langs, luistert oppervlakkig naar de muziek, wijst naar de stereoketen en vraagt: 'The White Stripes zeker?' Niet dus, 't was de bluesrocker 'Let the Four Winds Blow' uit de nieuwe cd van Robert Plant (56) die knetterend uit de boxen schalde!
Om maar te zeggen dat de ex-zanger van Led Zeppelin weer helemaal terug is. Samen met The Strange Sensation heeft Plant nog eens werk gemaakt van een plaat - hij bracht de voorbije jaren quality time door aan de zijde van zijn intussen overleden vader - en het is meteen een overtuigende geworden. 'Mighty Rearranger' sluit aan bij het beste van Led Zeppelin, en kenners weten dan dat we 'Physical Graffiti' bedoelen, precies 30 jaar oud. (Zei de onverdachte Chris Dusauchoit vorige week in Humo: 'Ik weet niet wat mijn favoriete nummer op 'Physical Graffiti' is: er zijn er zovéél!')
Waardig ouder worden in de rockmuziek? Plant steekt op het venijnige 'Tin Pan Valley' de draak met zijn brallerige collega's: 'There's parasols and barbecues and lawyers by the pool/ Late night conversations filled with 20th century cool/ My peers may flirt with cabaret, some fake the 'rebel yell'/ Me - I'm moving up to higher ground, I must escape their hell.' We moesten aan Rod Stewart, Eddy Wally, Billy Idol en Mick Jagger denken. Zelf ontwijkt Plant die valkuilen door op 'Mighty Rearranger' de muziek te maken die hem het beste ligt: potente rock die leentjebuur speelt bij Amerikaanse blues, folk en rock-'n-roll (zie de Bo Diddley-beat onder 'Freedom Fries', één van de paar 9/11-songs) en Britse pop, die niet vies is van Noord-Afrikaanse invloeden.
'Mighty Rearranger' herinnert aan Led Zeppelin maar is geen doorslag; integendeel: 't is zo hip dat het nu en dan met The White Stripes verward kan worden. En Plant is lange tijd niet meer zo goed bij stem geweest. Het leidt tot hoogtepunten als de bluesrockers 'Somebody Knocking' en onze favoriet 'Let the Four Winds Blow', de akoestische ballad 'All the Kings Horses', 'Tin Pan Valley' en het stomende 'Shine It All Around', tevens de eerste single. Comeback? Niks van, welcome back ja! En Led Zep will always live on.
