Review: Robert Pollard - Fiction Man
Het was een Breeders-meisje (Tanya Donelly, Kim Deal of haar zus Kelley, we willen er vanaf zijn) dat Dayton, Ohio-stadsgenoot Robert Pollard van Guided By Voices ooit plagend Guided By Alcohol doopte. Wij zagen hem vorig jaar in de Brusselse Botaniq...
Het was een Breeders-meisje (Tanya Donelly, Kim Deal of haar zus Kelley, we willen er vanaf zijn) dat Dayton, Ohio-stadsgenoot Robert Pollard van Guided By Voices ooit plagend Guided By Alcohol doopte. Wij zagen hem vorig jaar in de Brusselse Botanique tijdens een optreden een krat bier (24 flesjes!) in geen tijd verstouwen! Hallucinant. En die avond toch nog voor een geslaagd concert zorgen, mijnheer! Zoals (gvn) in deze kolommen lang geleden schreef: 'GBV mag eruitzien als een bende zatte vogelpikspelers, ze hebben één discipline onder de knie: ze kunnen perfect inschatten wanneer ze net dronken genoeg zijn om te spelen.' Het zal geen verbazing wekken dat Pollard een Humo-chouchou is!
Guided By Music zijn Pollard & co ook, want op een (goeie) plaat meer of minder hebben ze nooit gekeken. Met 'Half Smiles of the Decomposed' komt er een eind aan het verhaal: het is de afscheidsplaat van de groep die in 1986 debuteerde. Jammer? Absoluut! Maar ook weer niet écht, want kijk wat er haast gelijktijdig wordt binnengegooid: 'Fiction Man', een nieuwe soloplaat van Pollard in samenwerking met GBV-producer Todd Tobias, én zeer GBV-getrouw!
Zowel op 'Half Smiles' als op het iets gedurfdere 'Fiction Man' zet Pollard zijn bekende en gesmaakte wandelbuffet voor: lekkere popsongs die schatplichtig zijn aan The Beatles, The Byrds en Motown, sappige nummers die de brallerigheid van onder anderen The Who uitstralen en toetjes van songs die R.E.M. alweer stikjaloers zullen maken, gelardeerd met de wilde frisheid van indie- en garagerock, absurde invallen à la Captain Beefheart, en zotte titels (zoals 'Everybody Thinks I'm a Raincloud (When I'm Not Looking)' of 'Trial of Affliction and Light Sleeping'). En naar onwrikbare GBV-gewoonte tellen beide platen ook hun Onvervalste Klassieker (denk aan 'The Best of Jill Hive' van vorig jaar): het overheerlijke 'Girls of Wild Strawberries' op 'Half Smiles', 'Sea of Dead' op 'Fiction Man'.
Verplichte kost dus voor de die hards (ze toeven in het aangenaam gezelschap van onder anderen The Edge van U2, Peter Buck van R.E.M., de voltallige Strokes én Humo's TTT-redactie), maar wie nog niks van Pollard & GBV in huis heeft, raden wij aan om met 'Earthquake Glue' uit 2003 te beginnen. Opgelet evenwel: GBV-muziek is verslavend, en Pollard heeft intussen zo'n achttien groeps- en acht soloplaten op zijn naam staan!
