Review: S.W.A.T.
Toen wij onze melktanden nog hadden, staken we geregeld één of twee speelgoedpistolen achter onze broeksriem en renden we net als Popeye Doyle zwetend door het huis, op zoek naar één of andere crimineel die zich ongetwijfeld in de...
Toen wij onze melktanden nog hadden, staken we geregeld één of twee speelgoedpistolen achter onze broeksriem en renden we net als Popeye Doyle zwetend door het huis, op zoek naar één of andere crimineel die zich ongetwijfeld in de trapkast had verborgen. Dat waren tijden! Die good times zijn een beetje terug met 'S.W.A.T.', een zeer genietbare actieprent over een Special Weapons And Tactics-instructeur (Samuel L. Jackson) die een eliteteam dient samen te stellen en zijn oog laat vallen op de fotogenieke bicepsen van Colin Farrell, LL Cool J en Michelle Rodriguez, die twee uur lang gezwind uit helikopters mogen springen, met telescoopgeweren rondlopen en van gevels afdalen. Fun! Bovendien heeft 'S.W.A.T.' stijl: de in Amerikaanse televisieseries gepokte en gemazelde regisseur Clark Johnson (hij regisseerde een aantal afleveringen van 'NYPD Blue') heeft een documentaire-achtig realisme in zijn film gelegd - de slotscène laten we even buiten beschouwing - en laat af en toe Jimi Hendrix staalhard uit de boxen knallen: groovy! Nuchter bekeken is 'S.W.A.T.' niets meer of minder dan een onverholen jobadvertentie - kom gezellig meeswatten en kijk wat voor een spannend leven u zult leiden! - maar dat neemt niet weg dat we er dik van hebben genoten en dat we achteraf zin kregen om onze speelgoedpistolen nog eens op te duikelen. Tss, tss, tss, blijkbaar kunnen actiefilms dan tóch een slechte invloed hebben!
