Review: Sarah Lee Guthrie & Johnny Irion - Exploration
Er zijn er van wie de grootvader naar de naam Jefke Poel luisterde en de vader Florent Poel heet. En er zijn er bij wie dat respectievelijk Woody en Arlo Guthrie zijn. U mag eens raden wie wel en wie niet voorbestemd was om ooit zelf een plaatje op t...
Er zijn er van wie de grootvader naar de naam Jefke Poel luisterde en de vader Florent Poel heet. En er zijn er bij wie dat respectievelijk Woody en Arlo Guthrie zijn. U mag eens raden wie wel en wie niet voorbestemd was om ooit zelf een plaatje op te nemen!
En toch heeft het nog lang geduurd vooraleer Sarah Lee Guthrie besloot 'om dan ook maar artieste te worden': ze was achttien en net van highschool af toen ze in 1997 - als tourmanager van haar vader - Chris Robinson van The Black Crowes ontmoette, die haar introduceerde bij haar latere echtgenoot, Johnny Irion. Die leerde zijn nieuw lief gitaar spelen, schreef samen met haar een koppel liedjes, en dat resulteerde in twee solo-cd's (eentje van hem, eentje van haar, op het label van papa Arlo) en in het folktrio RIG (met Tao Rodriguez Seeger, de kleinzoon van... Pete Seeger). Maar het stond in de sterren geschreven dat het echtpaar ooit sámen een plaat zou maken, en die ligt nu in de rekken. Ze heet 'Exploration' en is zeer goed. (Geheel ter zijde: Johnny Irion hoeft niet afgunstig te zijn op de familiebanden van zijn vrouw, één van zijn oudooms was de schrijver John Steinbeck. En u?)
Sommigen doen graag gewichtig over 'niet te missen concerten' (Bruce Springsteen, Tom Waits, U2, you name 'em), waarbij het bemachtigen van een ticket belangrijker is dan het optreden zelf, maar de beste concerten zijn natuurlijk die in kleine(re) clubs. Zo zullen wij nooit meer het optreden vergeten van Sarah Lee Guthrie & Johnny Irion in 2003 in een bijzaaltje in het Vredenburg-complex in Utrecht, tijdens het jaarlijkse Blue Highways-festival aldaar. We kregen, echt waar, de tranen in de ogen bij zoveel stemmenpracht - en we wisten aanvankelijk niet eens wie die twee jongelingen op het podium waren, laat staan dat we hun liedjes kenden! Guthrie & Irion maakten die middag ook grote indruk op Gary Louris van headliner The Jayhawks, en die is nu voor 'Exploration' in de producersstoel gaan zitten. Als we nog zeggen dat ook Marc Perlman (The Jayhawks), Dave Boquist en Eric Heywood (Son Volt), Zeke Hutchins (drummer bij Tift Merritt), Tao Rodriguez Seeger en Tom Rothrock (bekend van Beck, Elliott Smith en R.L. Burnside) meedoen, dan weet de gemiddelde americana-liefhebber au fond al genoeg: aanbevolen.
De twaalf liedjes (samen of apart geschreven, één cover: de onuitgegeven Pete Seeger-song 'Dr. King') brengen nog het meest die andere duo's in gedachten: Johnny Cash & June Carter, Don & Phil Everly, maar vooral Gram Parsons & Emmylou Harris. Op de website van de platenfirma heet het: 'Traditional American music for a new generation', en zo is dat. Want doen bepaalde nummers nu en dan aan bekende voorgangers denken (om het bij de openings- en de slotsong te houden: 'In Lieu of Flowers' herinnert zowel aan het beste van The Carter Family als aan 'Blue Bayou' van Roy Orbison, en het gedreven 'Gotta Prove' doet de county-rock-hillbilly van de Flying Burrito Brothers herleven), dan moet u zich bij 'Exploration' zeker geen bestófte muziek voorstellen. 't Is traditioneel (banjo, pedal steel en heerlijke close harmony: de heldere stem van Guthrie kleurt mooi bij de lichtjes benepen stem van Irion) maar toch ook helemaal bij de tijd (lo-fi productie, nu en dan een scherpe gitaarsolo of een drummachine die het nummer opentrekt). En bovenal: er straalt zoveel speelplezier van af dat de luisteraar onweerstaanbaar meegezogen wordt - ook als de teksten nu en dan wat bitterder zijn, of sociaal bewogen (men is niet voor niets de kleindochter van Woody Guthrie). Fijne plaat.
