Review: Schneider TM - Zoomer
Als u uw dagelijkse portie pop graag even melodieus, maar net iets crunchier lust, zit u ongetwijfeld op dezelfde golflengte als Dirk Dresselhaus. Eind augustus downloadde hij zichzelf nog in tweevoud naar het Pukkelpop-podium - u herinnert zich vast...
Als u uw dagelijkse portie pop graag even melodieus, maar net iets crunchier lust, zit u ongetwijfeld op dezelfde golflengte als Dirk Dresselhaus. Eind augustus downloadde hij zichzelf nog in tweevoud naar het Pukkelpop-podium - u herinnert zich vast die silly koksmutsen - maar eigenlijk is Schneider TM zijn soloproject. Zijn nieuwe plaat 'Zoomer' ligt volledig in de lijn van de nostalgisch bliepende electronica-versie van The Smiths' 'There Is a Light That Never Goes Out' waarmee hij en KPT.michi.gan ons twee jaar geleden verrasten: op twee of drie nummers na huppelt de plaat vrolijk heen en weer tussen de Beach Boys (die koortjes in 'Frogtoise'!) en Matmos (dat geluid van gestretchte natte Lederhosen in 'Hunger'!). Denk vooral ook aan warme, prille Air of vroege Mouse On Mars die onbeschaamd pop gaan, en een dromerige Beck, die met een vocoder zit te prutsen. 'Reality Check' is rustieke folk-robotica, 'Frogtoise' een lichtjes gestoord Frankenstein-experiment begeleid door squelchy electrobeats, en 'Turn On' een tour de force van rapper Max Turner over stotterende ritmes en zijdezachte backing-vocals. Als Schneider TM op zijn volgende plaat de kwaliteitscontrole nog iets opvoert ('999' en 'DJ Guy?' stranden in middelmatigheid) en langer dan een kwartier uittrekt om zijn volledige lyric sheet bij elkaar te pennen, zullen we wellicht mogen gewagen van een moderne popklassieker. Tot het zover is, blijft 'Zoomer' in onze cd-lader zitten.
