Review: Snoop Dogg - Paid Tha Cost To Be Da Boss
Snoop Dogg, de man die in maart 2002 van High Times (het bekendste blowblad ter wereld) nog de Stoner Of The Year Award kreeg, heeft laten weten dat hij voortaan nuchter door het leven zal stappen. Als u hem in 'From tha Chuuch to da Palace', de eers...
Snoop Dogg, de man die in maart 2002 van High Times (het bekendste blowblad ter wereld) nog de Stoner Of The Year Award kreeg, heeft laten weten dat hij voortaan nuchter door het leven zal stappen. Als u hem in 'From tha Chuuch to da Palace', de eerste single van zijn nieuwe plaat, hoort rappen: 'Still got the gin and juice in hand', weet dan dat u dat figuurlijk mag opvatten. Snoop runt tegenwoordig een kledingbedrijf, acteert in Hollywood-films (onder andere 'Baby Boy' en 'Training Day'), en traint het american football-team van zijn twee zoontjes. Vreest echter niet, een burgermannetje is Tha Pimp nog steeds niet: hij produceert met veel plezier pornofilms en rapt op 'Paid tha Cost to Be da Boss' - zijn eerste goeie zónder Dr. Dre - met meer venijn dan ooit tevoren over enkele notoire collega's.
Nu Snoop naar eigen zeggen zelf Da Boss is geworden, is hij het aan zichzelf verschuldigd een hoop jonge talenten onder de vleugels te nemen. Eerste single 'From tha Chuuch to da Palace' was een productie van The Neptunes (die intussen voor zowat heel zwart en naar de hitlijsten lonkend Amerika achter de knoppen hebben gezeten), en van de twintig tracks op 'Paid tha Cost' vreemd genoeg de minst indrukwekkende. Met de zeer juist getitelde, Kelis-achtige soul ballad 'Beautiful' (met vocals van Pharrell Williams!) maken ze echter veel goed. Er staat op 'Paid tha Cost' overigens nog goed volk dat zijn reputatie waarmaakt. Hi-Tek tekent voor het hilarische 'I Miss that Bitch' ('For all tha playas who lost someone special'), en DJ Premier doet Tha Gang Starr-thing in 'The One and Only', en zet The Neptunes een neus in het pompende 'Batman & Robin'.
De echte sterren op deze plaat zijn echter de nieuwelingen. Ene Jelly Roll laat in 'Stoplight', 'Hourglass' maar vooral in de dansvloer-stamper 'You Got what I Want' horen dat, alweer, The Neptunes school hebben gemaakt, en Battlecat legt in een Isaac Hayes-meets-Barry White-ballade uit wat er zou zijn gebeurd mocht 'Dirty Dancing' een Blaxploitation-film zijn geweest. Een man die u vanaf nu zeer nauwlettend in de gaten mag houden, is 'Fredwreck' Nassar, die de drie sterkste tracks op 'Paid tha Cost' levert: 'Paper'd up' (moderne gospel met een sample van 'Paid in Full' van Erik B & Rakim), 'From Long Beach 2 Brick City', en onze favoriet 'Boss Playa', met de grappigste dialoog sinds 'I Got You' van Sonny & Cher. Dit keer spelen Snoop en some bitch de hoofdrollen: 'Will you steal for me?' 'Yes I will' 'Would you lie to me?' 'Never' 'Would you die for me?' 'Whenever'.
De rhymes heeft Snoop netjes verdeeld onder zichzelf, Jay-Z, Nate Dogg, Redman en Ludacris, en enkele verrassende nieuwkomers die bij momenten zangpartijen afleveren waar wij zeer nostalgisch van worden. Wij denken Aretha, Otis, Marvin, en u mag dat ook doen.
Tien producers, evenveel rappers en toch één geheel. Snoop Dogg is anno 2003 écht Da Boss, en heeft met 'Paid tha Cost' - ze begint op vrijdagavond en eindigt maandagochtend - een plaat gemaakt waarvan wij danig onder de indruk zijn. Gelieve ons nu te excuseren, wij gaan - de wonderen zijn de wereld nog niet uit - dansen!
