Review: Social Distortion op Rock Werchter 2011 (Main Stage)

We hebben vandaag speciaal met onze collega - en ondertussen drinkebroer - (jm) van shift gewisseld om Social Distortion te kunnen zien. Dat we daardoor The Black Eyed Peas moeten gaan bekijken en er nà twee uur vannacht nog iets zinnigs over moeten zien te schrijven, zagen we als een noodzakelijk kwaad. Onderweg naar de Main Stage dachten we één ding: als ze 'Prison Bound' niet spelen, gaan we pissed zijn.

Het optreden

Ze hebben 'Prison Bound' niet gespeeld. Zijn we pissed? Niet echt.

We vreesden dat de oude punkers vooral nummers uit hun nieuwe album 'Hard Times and Nursery Rhymes' zouden spelen - dat te gelikt klinkt, en het niveau van klassiekers als 'Somewhere Between Heaven and Hell' en 'White Light, White Heat, White Trash' niet haalt - maar meteen na de muzikale intro 'Road Zombie' werden 'Bad Luck' (waarbij de lyrics door frontman Mike Ness geinig werden veranderd in 'Some people go to church on Sundays / Others come to see Social D') 'Nickles and Dimes', 'Story of My Life' en 'Mommy's Little Monster' aaneengeregen: de old school Social Distortion, zoals we hen het liefste horen.

Enfin, op plaat toch. Het was opvallend dat de groep de nieuwe nummers met meer overgave en overtuiging bracht, waardoor die dan net weer beter klonken dan op cd. Geen idee of de sleet erop zit en ze het beu zijn om het oudere materiaal te spelen - 'Mommy's Little Monster' dateert tenslotte al uit 1983, hun beginjaren - maar het mocht toch een versnelling hoger gebracht worden.

De nieuwe single 'Machine Gun Blues' werd aangekondigd met 'We made a music video that we were one hundred per cent sure of MTV would never play.' (spoiler: de groep pleegt er een gewapende overval in, nothing Rammstein didn't do before) en rockte lekker weg, maar het was toch het gospelgetinte 'California (Hustle and Flow)' die met de aandacht ging lopen. Er werden twee zwarte achtergrondzangeressen bijgehaald - die volgens u 'Foefkeeeuh!' heetten - en we swingden de volle zeven minuten mee.

Er werd afgesloten met de Johnny Cash-cover 'Ring of Fire' - Cash is één van Ness' grote idolen - maar dat is volgens àltijd een slecht idee: you can never beat the Man in Black.

Frontman Mike Ness, de enige die er al sinds het prille begin bij is, was trouwens z'n sympathieke zelve: hij raadde u aan morgen gewoon vrijaf te nemen, zodat u zich vandaag nog rustig lazarus zou kunnen zuipen. Our kind of guy.

Hoogtepunt

'Ball & Chain', dat niet over een zeurderige eega gaat, maar over de ergst mogelijke situatie waarin een mens zich kan bevinden: 'A broken nose and a broken heart / An empty bottle of gin'.

Quote
How many of you have seen 'The Hangover
Is that you right now
Mike Tyson

undefined