Review: Social Distortion op Rock Werchter

Onze hanenkam opgepimpt, onze boots stapklaar gemaakt en onze campingvrienden bezworen dat er echt, heus, niet gelogen, no future is! Helaas, beste kerels van Social Distortion: punk waarop de Macarena kan gedanst worden is niet onze punk.

Het optreden

We hadden het moeten weten: net voor die van Social Distortion er aan begonnen, spotten wij een Janez Detd-tatoeage in het publiek. En even verder stond een dappere jongen die zijn onderbroek van Björn Borg zo ongeveer tot aan het middenrif had laten opklimmen. En nóg even verder lag op de grond een kwart loempia waar zowaar leven leek in te komen.

'Schlemielige chiropunk'

Veelzeggende voortekenen, en tóch posteerden wij ons aandoenlijk enthousiast voor de Main Stage. Om daar vervolgens vast te stellen dat áls de punk echt dood is, hij niet gereanimeerd zal worden door Social Distortion. Zanger-gitarist Mike Ness, wiens armen deden vermoeden dat hij een Kimberleyke gedaan had op de stoel van de tattooshop, bleek zich gespecialiseerd te hebben in kouwe kak. Een sterretje zal hij wel nooit worden.

Enfin, een en ander resulteerde in schlemielige chiropunk - je kan er een kous bij stoppen, maar een revolutie ontketenen zit er niet in. En hey, als wij zin hebben in The Levellers, luisteren wij wel, als er tenminste écht geen psychiater in de buurt is, naar The Levellers.

Social Distortion deed zijn best, en ongetwijfeld is het aangenaam kleurenwiezen met de band, maar hun songs zijn zo opwindend als een verlopen meisje van plezier met een drankneus en een korset uit de jaren zeventig. The Ramones it ain't.

Hoogtepunt

Ons beminnelijke ex-lief dat per sms liet weten dat ze zich vandaag - de hitte! - in monokini door haar huis beweegt.

Quote

Iets met motherfucker' en iets met piece of shit'.