Review: Stereophonics - You Gotta Go There To Come Back

De nieuwe Stereophonics opgezet, en na zeven minuten al bijna ingedommeld: zo lang duurt opener 'Help Me (She's Out of Her Mind)', één lauwe Zeppelin-riff eindeloos uitgemolken.

Gelukkig schudde de single 'Maybe Tomorrow' ons wakker: goeie hook, heerlijk meerstemmig, na twee keer fluit je het mee. 'Jealousy' was weer een dieptepunt, maar wat daarna volgde, was een portie lekker radiovoer zoals we dat van Stereophonics gewend zijn geraakt. 'Madame Helga' zit met de benen wijd op een Stones-vibe - hier wél een goed idee. De intro van 'Getaway' zal de liefhebbers van het betere poepoepidoe-werk niet onberoerd laten; wat volgt is een mooie, ingetogen rocksong. Dan, knikkebollend op een wolkje van Bacharach-trompetten, 'Climbing the Walls', met mijlen voorsprong het beste nummer van de plaat - volgens Kelly Jones een song over verveling, en hoe dat tot zelfbevlekking kan leiden. Met een half oor hoorden wij daarna nog een paar vrij goeie nummers ('Since I Told You It's Over', 'Nothing Precious at All') en hier en daar wat ongeïnspireerd gejengel. Omdat het er de tijd van het jaar voor is: geslaagd, maar zonder onderscheiding. Vergeet niet te gaan kijken, op 29 juni in Werchter, maar hou een beetje uw manieren.