Review: Stuurbaard Bakkebaard - Mercedes
Laat u niet misleiden door de ongelukkige naam: achter Stuurbaard Bakkebaard gaat geen groep schuil die u op de affiche van een besmuikt Vlaams nationaal zangfeest mag verwachten noch mannen met baarden die ter kaap'ren willen varen, maar het Nederla...
Laat u niet misleiden door de ongelukkige naam: achter Stuurbaard Bakkebaard gaat geen groep schuil die u op de affiche van een besmuikt Vlaams nationaal zangfeest mag verwachten noch mannen met baarden die ter kaap'ren willen varen, maar het Nederlandse trio Timo van Veen (zang, gitaar), Onno Kortland (contrabas, zang) en Marc Koppen (drums, allerhande slagwerk). Op 'Mercedes', hun tweede cd, halen zij met een minimum aan middelen een maximum aan rendement, en in deze krappe tijden is dat mooi meegenomen. In tegenstelling tot de crisismanagers die vandaag de dag de dienst uitmaken, heeft Stuurbaard Bakkebaard evenwel ook een hart, en dat klopt voor Tom Waits, de geniale invallen van Frank Zappa, de muziek van de grote Captain Beefheart en, een beetje chauvinisme mag, hier en daar zelfs dEUS. Spaarzaam, rafelig, uitgepuurd: zo klinkt Stuurbaard Bakkebaard. Het vaakst schemert de invloed van Tom Waits door: de heerlijke ketelmuziek die hij maakte ten tijde van 'Swordfishtrombone' in 'Steel Talk' en in 'Down Fall', de nachtclubjazz ten tijde van 'The Heart of Saturday Night' in het titelnummer en in het fragiele 'Dead Man Walking'. Elders stond de blues à la manière de Beefheart model (in 'Sold My Horse for a Pound of Gold' en 'Earl's Room') of de gekte van Frank Zappa (in de nauwelijks 47 seconden durende instrumental 'When Beard Meets Bottle'). Geheel Stuurbaard Bakkebaard is de manier van 'zingen': bijna onverstaanbaar, nu eens in bargoens-Engels, dan weer in een eigen brabbeltaaltje of zelfs koeterfrans ('Fabrique'). En hoewel opgenomen met maar een paar instrumenten (inclusief zelfgemaakte microfoons), zo te horen in een achterafkamertje, kan Stuurbaard Bakkebaard ook gemeen rocken. Luister naar het door de contrabas van Kortland opgejutte en op een 'Whole Lotta Love'-riff steunende 'Brown', en u begrijpt meteen waarom SB vorig jaar de sensatie was op de Lowlands-festivalwei. Pukkelpop?
