Review: Tanya Donelly - Beautysleep
Tanya Donelly schrijft al jaren popsongs, en zeker niet de slechtste. Jammer genoeg liep er meestal wel iemand voor haar voeten die het net iets beter deed: bij Throwing Muses kwekte neurotische halfzus Kristin Hersh altijd wat harder, en Tanya's h...
Tanya Donelly schrijft al jaren popsongs, en zeker niet de slechtste. Jammer genoeg liep er meestal wel iemand voor haar voeten die het net iets beter deed: bij Throwing Muses kwekte neurotische halfzus Kristin Hersh altijd wat harder, en Tanya's hobbyclub The Breeders werd pas een succes nadat de eeneiige heroïneverslaving Kelley en Kim Deal het roer overnam. Belly bracht haar even in de spotlights, maar verdronk uiteindelijk in de vloedgolf van Amerikaanse gitaargroepjes.
Donelly doet het sindsdien alleen. Ze maakte een solodebuut dat niemand kocht (wij ook niet) en presenteert ons nu 'Beautysleep'. De naar natte festivalweides en ongewassen meisjesoksels geurende rocksound van weleer heeft ze afgelegd. In plaats daarvan heeft ze voor 'Beautysleep' uiteenlopende songs en stemmingen in een veelkleurige orkestbak gemikt, waarin het aantal scheurende gitaren beperkt is gebleven tot een sociaal aanvaardbaar minimum.
Het levert een plaat op die voor de helft zeer smaakt. Er is ambient horror waarin blonde Tanya de kermende nageboorte van Beth Gibbons uithangt ('Life Is But a Dream'); beeldschone, gedragen pop met gouden randjes ('The Storm'); een verduveld goeie hook gekoppeld aan een sterke titel ('The Night You Saved My Life'); onderkoeld drama waarin het dode Morphine-monument Mark Sandman zijn laatste woorden murmelt ('Moonbeam Monkey'); een lui wiegend couplet gevolgd door een op plateauzolen gebouwd seventies-refrein ('Keeping You'); en onverwoestbare singer/songwriter stuff voor Suzanne Vega-fans ('Darkside').
Helaas is er ook gejengel uit het afdruiprek van Siouxsie & The Banshees ('Wrap-around Skirt') en een handvol tot popsong gepromoveerde grijze muizen met titels die niet méér willen worden dan willekeurige woordcombinaties in een cd-boekje (de rest). De kwakkels zijn bijeengeharkt in de tweede helft van 'Beautysleep', zodat de cd even landerig eindigt als een oefenmatch van de Rode Duivels.
Maar laten we positief eindigen: als dit een mini-elpee was geweest, dan zouden we van een meesterwerk gesproken hebben.
