Review: The Galacticos op Pukkelpop 2009 (Wablief?!)
The Galacticos, vier frisse knapen uit evenzovele onfrisse Hasseltse jongenskamers, kwamen in een bloedhete Wablief-tent tonen dat ze veel geoefend hebben sinds hun terechte finale-plaats in de Rock Rally van 2008. Zoveel zelfs, dat Rock Rally-chief Charlie Poel, nochtans een nuchter man, er ongekend lyrisch van werd: 'Ik ben vaderlijk ontroerd'.
Rommelig klonken de heren Galacticos nog altijd dat hoort zo, wanneer men Pavement, Weezer en Fence als grote voorbeelden citeert (met die grillige ritmes deden ze ons vandaag trouwens ook aan wijlen de Evil Superstars denken - hulde). Maar tegelijk klonken de Galacticos ook compacter, volwassener, beter dan we ze ooit gehoord hebben. Volgend jaar zelfde tijd in de Marquee, zouden we zeggen, met nog enkele nummers méér van het kaliber van Humble Crumble' of de uit onversneden Pixies-hout opgetrokken nieuwe single I'm With My Girl'. Het armgezwaai en de klap-eens-allemaal-even-mee-momenten mogen ze dan wel achterwege laten. Er is een tijd en een plaats voor armgezwaai en klap-eens-allemaal-even-mee-momenten, jongens, en die tijd en plaats is Rimpelrock, zo tegen het moment dat Dana Winner Geef de kinderen de wereld' inzet. Dat confettikanon mag anders wel blijven.
Hoogtepunt
Humble Crumble', ook volgens Frieda Van Wijck vlotweg één van de beste singles van het jaar.
Quote
Van Rompuy'. Opschrift op een grote trom van het merk jawel Premier.