Review: The Kooks - Inside in Inside out

Misleidender (en gedurfder) dan 'Inside In Inside Out' van The Kooks kan een (debuut-)cd bezwaarlijk beginnen: zanger Luke Pritchard croont zich met een vet Zuid-Engels accent door een lieflijk en akoestisch 'Seaside' , en men denkt vertrokken te zijn voor veertig minuten softe Britse nu folk. Niks is minder waar, want pal na die ode aan de eigen woonplaats (de badstad Brighton) breken in 'See the World' de hel, de gitaren en de punkpop al los!

Pech voor The Kooks dat het de voorbije maanden en jaren Britpop- en gitaargroepjes gerégend heeft - The Libertines, Franz Ferdinand, Kaiser Chiefs, Arctic Monkeys, in die hoek moet u het zoeken - want origineel en vernieuwend is 'Inside In Inside Out' daardoor allerminst: wie laatst komt, laatst maalt. Maar laat dat uw pret niet bederven: 'Inside In Inside Out' is het zoveelste aanbevelenswaardige plaatje dit prille jaar, waaraan u nog veel zomers plezier zult beleven.
Voor hun onderwerpen blijven The Kooks dicht bij hun biotoop: meisjes, meisjes & meisjes, en wat ermee aan te vangen - op de bank bijvoorbeeld ('Sofa's Song'). Of ook níét: in 'Eddie's Gun' (hoog in onze Arriba!-lijst) gaat het over dat ándere wapentuig van de man, de zizi, die hier op een cruciaal moment dienst weigert. 'I tried to love her back/Then I shrunk back into my wrap and the barrel of my gun/I hope I'm not the only one'. (Terzijde: op een weblog beklaagde iemand zich over de ranzigheid van 'deze song over wapenhandel en moordwapens'. Tja.) In het wondermooie, met een akoestische intro opgesmukte 'She Moves in Her Own Way' is De Vrouw dan weer onbereikbaar, wat schlemielige jongetjes wel vaker overkomt, ook als ze in hun dromen op een podium staan en aanbeden worden. Herkenbaar jongensachtig allemaal, en zo klinkt ook de muziek. Die stuitert verschillende kanten uit, men hangt al eens met goed gevolg een akoestische gitaar om de hals, en de groep geneert zich evenmin om reggae en ska (à la façon du Clash of The Specials), funk en zelfs blues (de intro van 'Time Awaits') in hun onbesuisde liedjes te injecteren. En zoals Pritchard met zijn beste Alex Kapranos- en Ray Davies-stemmetje zingt en het viertal samen de toegankelijkste popsongs schrijft (ruim de helft duurt minder dan drie minuten), mag The Kooks alvast een hete zomer met veel festivals worden toegewenst. Wie dan niet spontaan zal meezingen met 'Ooh La' (dat refreintje: 'You felt that itch in your petticoat/Your pretty pretty petticoat'!) of 'Naïve', kán waarschijnlijk niet zingen. Opgenomen in de Konk Studios van Ray Davies (zie ook verder) bewijst The Kooks zijn grote Britpop-voorbeeld(en) alle eer. En zo is het met 'Inside In Inside Out' (maar ook met de cd's van de Amerikaanse Tilly and The Wall en Two Gallants, come and see next week op deze pagina's) aangenaam zoeven over Vlaamse nachtelijke wegen na weer een Rock Rally-preselectie. Dit weekend in Brugge en Leuven, u zou het ook eens moeten proberen.