Review: The Story of the Weeping Camel
'The Story of the Weeping Camel' is in alle opzichten de volmaakte tegenpool van 'Un long dimanche de fiançailles': in plaats van digitale snufjes, peperdure decors en lieftallige Parisiennes krijgt u een verrassend simpele, in natuurlijke landsch...
'The Story of the Weeping Camel' is in alle opzichten de volmaakte tegenpool van 'Un long dimanche de fiançailles': in plaats van digitale snufjes, peperdure decors en lieftallige Parisiennes krijgt u een verrassend simpele, in natuurlijke landschappen opgenomen, tussen documentaire en fictiefilm laverende prent over een kamelenjong uit de Gobi-woestijn dat wordt verstoten door zijn moeder. En het wonder is dat de kameel niet hoeft onder te doen voor Audrey T., wel integendeel! Toegegeven, wij hádden reserves (een film over een kameel? Help!), maar 'The Story of the Weeping Camel' blijkt warempel een mooi ademende, hypnotiserende film die u zestien hartslagen dichter bij moeder natuur zal brengen. Het zou een beetje gemakkelijk zijn 'The Story of the Weeping Camel' als een terug-naar-de-natuur-film te brandmerken (à la 'Travelling Birds' of het hieronder besproken 'Genesis'), maar toch: de meerwaardezoeker in ons was zeer te spreken over de onthaastende mise-en-scène, de magische beeldenpracht en de indrukwekkende waardigheid van de aan de Gobi-woestijn verkleefde nomaden (de verhaallijn lag weliswaar op voorhand vast, maar de nomaden spelen spontaan zichzelf, een truc die al werd gehanteerd door de beroemde cineast Robert Flaherty in diens meesterwerk 'Nanook of the North'). 'The Story of the Weeping Camel' is een mooie film die, als het goed is, uw eeuwig rusteloze sms-duim toch éven tot rust zal brengen.
