Review: The Streets op Rock Werchter

Help, The Streets hebben de Marquee opgeblazen!

Mike Skinner zei dat hij net van Nice kwam en hij pochte met zijn lobster tan'. Maar het was niet alleen zijn kreeftkleur waardoor hij eruitzag als een Engelse toerist aan de Côte d'Azur toen hij met een zonnehoedje, koptelefoon om de nek, in afgeknipte jeansbroek, op blote voeten en met een bomberjack aan het Marquee-podium opstapte. De rapper was echter niet gekomen om het over vestimentaire voorkeuren te hebben, hij was in Werchter om een feestje te bouwen en dat heeft hij genadeloos gedaan.

Een uur na de eerste tonen van de opgefokte opener Let's Push Things Forward' besloten The Streets met It's Too Late' een festivalset zoals je ze zelfs in de Marquee zelden meemaakt. Tot ver buiten de tent werd er enthousiast gedanst en gezongen, op de grond gezeten en weer recht gesprongen (zie Hoogtepunt'). Skinner bewerkte het publiek niet alleen met zijn stem, maar met zijn hele mimiek. Armen en benen, oren en poten, het hele lijf werd in de strijd geworpen. Letterlijk, want aan het eind stortte hij zich met ware doodsverachting in de massa voor het podium.

Maar Mike Skinner is meer dan een clown en een volksmenner. Hij is de schrijver van sublieme songs als Weak Become Heroes', Heaven For The Weather', On The Edge Of A Cliff' en Never Went To Church', en dat waren ook vandaag weer hoogtepunten onder de toppers. Met dank aan die nooit minder dan de pannen van het dak spelende band. En dat moet je kunnen in een tent!

Fenomenaal feestje.

Hoogtepunt

Aan het eind van het concert liet Skinner de hele tent op de grond zitten. I want you to go low, and then I want you to go crazy, ja?' Na het bevel om loos te gaan, ontplofte de boel helemaal en dook Skinner in het publiek.

Quote

Look at someone you don't know. Euh, une personne, but no Freunde, and say: I love you.' (Mike deed het multilingo)