Review: The Thrills - So Much For The City

Het kan geen toeval zijn dat 'So Much for the City' van The Thrills precies nú verschijnt: naar een meer zomers plakske zal het lang zoeken zijn. Denk bij The Thrills niet aan de vloed The-groepjes die met rammelende gitaren en furieuze drums hun en...

Het kan geen toeval zijn dat 'So Much for the City' van The Thrills precies nú verschijnt: naar een meer zomers plakske zal het lang zoeken zijn. Denk bij The Thrills niet aan de vloed The-groepjes die met rammelende gitaren en furieuze drums hun energie moeten zien kwijt te geraken, maar aan vijf Dubliners die in hun mistige, druilerige, grijze thuishaven wegdroomden bij de gedachte aan de Amerikaanse West Coast en de zonovergoten muziek die er werd gemaakt, en die in de pub om de hoek, en op hun kamertjes met de platen van Buffalo Springfield en The Byrds, The Beach Boys, de bezadigde Neil Young, Burt Bacharach, Phil Spector, Van Dyke Parks, The Band en Bob Dylan als soundtrack, wilde plannen smeedden: dat zij in de voetsporen van hun idolen zouden treden, bijvoorbeeld.
We geven het toe: vijf Ierse jonge gasten die verzuchten dat Santa Cruz werkelijk not that far is, het vraagt enig inlevingsvermogen. Maar wie dat wil opbrengen - en ook niet moeilijk doet over het retrogevoel dat van de cd afstraalt - wordt getrakteerd op elf fijne en aangename nummers (wie lang genoeg wacht krijgt na het afsluitende 'Til the Tide Creeps In' ook nog een bonustrack), luisterend naar zeer Amerikaanse titels als 'Big Sur', 'Don't Steal Our Sun', 'One Horse Town', 'Your Love Is Like Las Vegas' of 'Hollywood Kids'. Daarbij moet worden gezegd: The Thrills hebben voor hun droom ook wat overgehad. Ze huurden een strandhuisje in San Diego om aan hun songs te werken - stel u daar niet te veel bij voor: het was overleven tussen inderhaast aangesleept meubilair, en slapen op een ongemakkelijke zitbank - en dat verleent de plaat enige authenticiteit. De close harmony, de mandoline, de onvermijdelijke steel guitar en de occasionele banjo, de extreme Radio 1-vriendelijkheid, de meligheid van het genre ook nu en dan: het is er allemaal. Maar wat The Thrills boven de middelmaat uittilt, is het randje dat rond de meeste nummers zit en dat zich pas na meerdere beluisteringen openbaart: een scherpe gitaar bijvoorbeeld (in het van de radio bekende 'Santa Cruz', in 'Deckchairs and Cigarettes'), harde drums (in 'One Horse Town') of bitterzoete teksten. Live zijn The Thrills een venijnig rockend groepje, konden wij onlangs tijdens een showcase in de Londense Abbey Road Studio vaststellen - gevonden vreten voor Pukkelpop! - maar met 'So Much for the City' hebben zij de ideale soundtrack afgeleverd voor een middagje in de hangmat, cocktail en koelte toewuivende schone bij de hand. Soms kan dat genoeg zijn.