Review: Thirty Seconds To Mars op Rock Werchter 2010 (Main Stage)
Een uur lang zijn wij een tienermeisje geweest. Er was echt geen andere optie: de crap-o-meter bij Thirty Seconds to Mars sloeg al na een half nummer tilt, en alleen door onszelf in een bikinietje te wurmen, ons een getormenteerd meisjesdagboek te verzinnen en met snelstromend kwijl op de kin naar Jared Leto te gapen, lúkte het ons om het concert-van-het-festival mee te maken zonder blijvend psychisch zeer.
Het optreden
Thirty Seconds to Mars is overstuurde emo. Is dat op zich al een reden om nurks de neus op te halen, dan komt er in dit geval nog iets bij: t is fake, plastic, een door marketeers uitgedacht filosofietje. Dat luidt als volgt: men zet op het podium een gehanekamde jongeman met moordend blauwe kijkers en een borstkas die zo gedesigned is dat de glooiing van twee meisjeshoofden er perfect in past, men laat die jongeman op een podium aan het stoeien gaan met de hartsnaren van duizenden meisjes die net komen piepen, en men casht in.
Maar zestig minuten lang waren wij dus een tienermeisje, en hey, smaakte dat even naar meer! We sprongen wanneer Jared ons vroeg om te springen, gilden wanneer Jared ons vroeg om te gillen, en installeerden een moshpit wanneer Jared ons vroeg om een moshpit te installeren. Dat alles terwijl we elke lettergreep van elk emonummer meelipten, en Jareds navel geen ogenblik uit het oog verloren. Het was smakken en smachten, hijgen en hunkeren, kijken en dromen. Zoals onze beste vriendin - Klara uit Begijnendijk - het uitdrukte: waar onze ouders en leerkrachten maar niet in slagen, lukt Jared wel: ons begrijpen. En dan werden we ook nog eens op de schouders gehesen door ne knappe uit Boom - kon dat even tellen als apotheose!
Nu goed, ergens onderweg naar onze bloghut werden wij weer jongen. En bekroop ons toch een bedenking: kom terug, Tokio Hotel, alles is vergeven en vergeten!
Hoogtepunt
The Kill': begonnen als een akoestische sleper, waarna Jared een wilde rondgang door het publiek begon. Hell, tien centimeter scheelde het - anders hadden we hem kunnen aanraken.
Quote
Zou ik asjeblieft je gsm-nummer mogen hebben?' Als tienermeisje - toegegeven, we stonden bééldig met dat bikinietje - wordt een mens voortdurend belaagd door licht-wanhopige chirojongens.
