Review: Tindersticks - Waiting For The Moon

Het is niks, het zijn slechts de Tindersticks: zo stel ik mijn huisgenoten gerust als Stuart Staples zijn scheur openzet.  Staples zingt verhalen over de donkerste dagen: in het universum van Tindersticks is de steunkleur zwart, want niets overleeft...

Het is niks, het zijn slechts de Tindersticks: zo stel ik mijn huisgenoten gerust als Stuart Staples zijn scheur openzet. Staples zingt verhalen over de donkerste dagen: in het universum van Tindersticks is de steunkleur zwart, want niets overleeft en alles gaat kapot. Maar wie daar tegen kan, hoort hier liederen van een tijdloze pracht.
De opener 'Until the Morning Comes' hakt er al meteen stevig in: 'My hands round your throat, if I kill you now no one ever knows' is de openingszin van een morbide doodsreutel van een song, prachtig in al zijn psychotische tristesse.
Dezelfde onheilspellendheid zit in 'Say Goodbye to the City', een song met rare tegenritmes en flippende violen: alsof David McComb iets zingt uit een film van David Lynch. Met de betreurde McComb heeft Staples wel meer gemeen: meer dan één keer moest ik tijdens het luisteren met enig genoegen terugdenken aan 'Born Sandy Devotional', het licht verbijsterende meesterwerk der Triffids uit 1986. Zeventien jaar later gaat de blues van de Sticks even diep: er is geen redding meer, maar we kunnen er toch mooie liedjes over schrijven. Zoals 'Sweet Memory', met de country-twang van de Cowboy Junkies; of het met een verkillende parlando beginnende '4:48 Psychosis', een song die je precies zo lang de daver op het lijf jaagt.
De titelsong is wonderlijk vredig dankzij een snuifje pizzicato viool, en op 'Trying to Find a Home' haalt Staples zelfs een aarzelende falset boven: je moet het horen om het te geloven zo mooi, al was het maar wegens de aan 'Walk on the Wild Side' ontleende backingvocals. 'Sometimes It Hurts' is een duet: de hese stem van de onvergetelijke chanteuse Lhasa De Sala geeft de song een hoog Jennifer Warnes/Leonard Cohen-gehalte: ik ken slechtere gehaltes, eerlijk gezegd.
Het moge duidelijk zijn dat dit geen plaatje voor bij de volgende barbecue is, maar voor de rest: melancholischer muziek is er dit jaar nog niet gemaakt.