Review: Tricky - Blowback

Het land is vlak en heeft nog geen paaldorpen. The best is yet to come. De premier heeft een bril. Er is economische groei. We suck bigtime! Op onze beste tv-zender wordt een reportage uitgezonden over kindjes uit Somalië die niet van Brussel naar L...

Het land is vlak en heeft nog geen paaldorpen. The best is yet to come. De premier heeft een bril. Er is economische groei. We suck bigtime! Op onze beste tv-zender wordt een reportage uitgezonden over kindjes uit Somalië die niet van Brussel naar Londen mogen. Ze worden gefilmd terwijl ze in de Freinet-school knutselen, samen met de andere kindjes. De reporter zegt: 'De kinderen willen niet gefilmd worden. Niemand weet waarom.' Wat zei die grapjas Bill Hicks ook weer? Dat tv zwarte verf is die ze in je gezicht spuiten? Power off! In de pillenkast zit sinds kort een goed medicijn tegen onzin: Tricky's 'Blowback'. Het is een monster van een plaat, gemaakt door een genie.

- Een revanche van formaat, gemaakt door een jarenlang verguisd artiest. 'Blowback' heeft voor een vijftiende, twintigste keer opgestaan als er een zware vrachtwagen over de boulevard onder mij doorrijdt. Ik denk even dat het een extra-track is en kijk naar de cd-speler. Ik ben niet normaal. Help! Of nee, wacht: het helpt om van deze plaat te houden.

Kent u Tricky? Niet helemaal, zegt u? Laat me u een voorbeeld geven. Tricky zegt in 2000 tegen een journalist: 'Jij hebt je hele jeugd een pappie en een mammie gehad. Ik heb nooit een pappie en een mammie gehad. Jij kunt dat niet begrijpen. Jij hebt alleen maar geluk gekend. Maar een beschermde jeugd, is dat per se iets goeds? Moet je daar blij mee zijn?
- Ik mag hopen van wel.
TRICKY: Kijk eerst goed naar jezelf voor je zoiets zegt.
- Huh?
TRICKY: Waar gaat het om in het leven? Wil je een gelukkige jeugd of wil je iets leren van het leven? Wat zou jij kiezen?
- Toch het eerste maar.
TRICKY: Zielenpoot. (Stilte, dan sardonisch lachend) Ik verveel me, sorry. Volgende vraag.

Zo. Nu kent u hem. U kan nu kiezen. Kwissen winnen met meer weetjes over zijn leven (Hoe oud was hij toen zijn moeder zelfmoord pleegde? Hoeveel puisten heeft hij op zijn rechterwang?). Of achterover gaan liggen en 'Blowback' heel luid zetten. Wij raden u het laatste aan.

Feiten? Tricky is opnieuw minder moeilijk geworden. Dat betekent dat iedereen die hem kwijt is geraakt na het fantastische 'Maxinquaye' van 1995 opnieuw naar de winkel kan, want 'Blowback' is van dat kaliber. Tricky werkt nu met Ed Kowalczyk van de schijtgroep Live. Met Alanis Morissette, die vrouw die me steeds weer doet nadenken over de vraag: 'Met hoeveel s-en, r-en en t-s schrijf ik haar naam?' Ik begin het te leren. De immer leuke Cindy Lauper doet mee. Het zijn referenties die al wie naar de nieuwe ladingen sportkot-metal en krautrock luistert de kast zullen opjagen. Dat is zeer goed. En de plaat heet tenslotte 'Blowback'. Plus: Tricky doet iets met die sterren. Hij plakt in 'Evolution Revolution Love' zijn eigen stem en die van de fantastische toaster Hawkman naast die van Kowalczyk, en je weet weer: bloemen die groot worden tussen het asfalt van ghetto's weten meer over overleven dan hun gesnoeide vriendjes in de Feng Shui-tuin van de Fortis-bank. Als Tricky in 'Girls' met de Chili Peppers werkt, spelen die ongewild hun eigen 'Californication' naar de vuilnisbak: het bewijst dat 's mans methodes als producer en dirigent mensen naar de kern van hun kunnen sleuren, waar af en toe beerputten worden opengegooid. Er is al genoeg parfum in de wereld, en hé, ook goed, wij houden weer van de Peppers.

Er staat ook een Nirvana-cover op 'Blowback'. Laat u verrassen. Tricky zingt ergens 'She's like a movie/life doesn't move me', en ik heb niemand zo treffend horen vertolken wat het is om verliefd te zijn in deze bizarre tijden. Als hij een sneer geeft aan het adres van Fatboy Slim en The Prodigy ('I'm not a firestarter/I'm a little smaller'), denk je: hij heeft gelijk. Als de synthesizer van 'Sweet dreams' van Eurythmics een donkere stripclub wordt binnengesleurd, weet je: deze man heeft talent. En het best van al: deze shitboel aan referenties valt na de derde beluistering gewoon weg. Dan begint een plaat die lijkt te handelen in wrok. Nog later wordt het één die gaat over wrok die zich tegen wrok keert. Ik denk dat Tricky zichzelf heeft opgegeten, vóór anderen het in zijn plaats konden doen. Het is de enige manier van overleven die hij kent. Het is een mooie manier van overleven.

Ik zet 'Blowback' nog eens op. Martina, de moeder van