Review: Various - Making Singles, Drinking Doubles
We maken het tegenwoordig niet elke dag mee, maar er is goed nieuws uit Amerika: het in ongewassen country en drankzuchtige stetsonpunk gespecialiseerde label Bloodshot houdt het nu al honderd plaatjes lang vol, en viert dat met een verzameling feest...
We maken het tegenwoordig niet elke dag mee, maar er is goed nieuws uit Amerika: het in ongewassen country en drankzuchtige stetsonpunk gespecialiseerde label Bloodshot houdt het nu al honderd plaatjes lang vol, en viert dat met een verzameling feestelijke liedjes onder de noemer 'Making Singles Drinking Doubles'.
De meeste nummers (die eerder al in bescheiden aantallen op single verkrijgbaar waren) zijn covers van liederen die u normaal gesproken in geen enkele honky tonk bar te horen krijgt. Zo komen The Waco Brothers met een rodeoversie van Jimmy Cliffs 'The Harder They Come', doet Moonshine Willy een recordpoging snelzingen in XTC's 'Complicated Games' en maken The Meat Purveyors van La Ciccone een country girl in 'The Madonna Trilogy'. Kelly Hogan - ook te horen in duet met John Wesley Harding - en de onvolprezen Neko Case tappen wel uit countryvaatjes, met de Loretta Lynn-classics 'Rated X' en 'Hanky Panky Woman'. Nog meer hoogtepunten? Ryan Adams zingt zijn lief vaarwel in het zelfgeschreven 'Goodbye Honey', en brulboei Andre Williams rockt de bonen uit de soep met 'Lily White Mama & Jet Black Daddy' en een bestiale versie van Hank Williams' 'Ramblin' Man'.
Dat het niet altijd party time is in de Bloodshot-burelen blijkt uit 'The Slaughter Rule', de tamelijk ingetogen soundtrack van de gelijknamige film. Jay Farrar componeerde de instrumentale score: normaal gezien de aanschaf niet waard, tenzij u een hevige Ry Cooder-fan bent, maar gelukkig vulde Farrar het zaakje aan met een paar sterke nieuwe nummers van Vic Chesnutt, Freakwater, Blood Oranges en Pernice Brothers en nog wat ouder werk van goed volk als Neko Case, Jimmie Dale Gilmore en Farrars vroegere groep Uncle Tupelo.
The Sadies, vaste klanten bij Bloodshot, begeleiden Welshman Jon Langford (Mekons, Three Johns, Pine Valley Cosmonauts, Waco Brothers) op diens 'Mayors of the Moon', een plaat die we nu al bijzetten in de eregalerij van 2003. We horen achtereenvolgens ongeslepen folkrock ('Drugstore'), uit lege whiskyglazen opgestegen ballads ('Looking Good for Radio', 'The Mayor of the Moon'), schuimbekkende garagepunk ('American Pageant', 'Up to My Neck in This'), aan The Gun Club herinnerende countryrock ('Little Vampires', 'Strange Birds'), vlot meezingbare kroegmuziek ('What Makes Johnny Run?', 'Last King of the Road'), psychedelische pop ('Shipwreck'), Sun Records-country ('Solitaire Song') en een retorische vraag ('Are You an Entertainer?'). En dat alles gezongen met de gebalde vuisten van wijlen Joe Strummer. We krijgen terstond weer zin in het leven.
