Review: Ween - Chocolate and Cheese

Waarom je tot één muziekgenre be­perken wanneer je ze net zo goed al­lemaal en nog het liefst allemaal te­gelijk kan spelen, moeten ze bij het geschifte duo Ween denken. Op hun nieuwe en zeer aardige cd 'Chocolate and cheese' sp...

Waarom je tot één muziekgenre be­perken wanneer je ze net zo goed al­lemaal en nog het liefst allemaal te­gelijk kan spelen, moeten ze bij het geschifte duo Ween denken. Op hun nieuwe en zeer aardige cd 'Chocolate and cheese' springt het krankzinnige tweespan (Gene and Dean Ween) weer met het allergrootste gemak van country & western naar springerige Phillysoul, van Mexicaanse tearjerkers naar vermakelijke Prince-pastiches, van flitsende rockabilly naar kitscherige wijdebroekspijpendisco. Voeg daarbij een handvol kinky songteksten, de suffige look van de slacker en songtitels als 'Voodoo lady', 'Spinal meningitis (got me down)', 'The HIV song' of het klassiekertje uit hun be­gindagen 'L.M.L.Y.P.' (voluit: 'Let me lick your pussy') en u weet min of meer waar Ween voor staat: gestileer­de wansmaak in de stijl van de Butthole Surfers, vettig gesausde ham­burgers en beken Budweiser, laat-twintigste-eeuwse verveling die alleen met satire en spotzucht kan worden verdreven. Omdat collage-rock sinds het monstersucces van Beck weer mag, dreigt Ween nog potten te bre­ken ook. Volgende week zitten ze in dit land, voor het eerst met begelei­dingsgroep.

DEAN WEEN: Klopt. Vroeger waren we een trio: wij tweeën en het le­gendarische, zij het nogal zwijgza­me groepslid Cassette Deck. Veel animo was er toen niet op het podi­um. Je staat daar met zijn tweetjes eigenlijk maar een beetje te staan. Je kunt namelijk moeilijk met je gi­taar tegen een cassettedeck staan aanschurken. Om dat op te vangen hadden we de vervelende neiging veel te babbelen tussen de nummers door. Niet zelden tot grote ergernis van het publiek. Samenhangende zinnen uitslaan is niet meteen ons sterkste punt. Het merkwaardige is dat onze oude line-up - de combina­tie elektronica, tapes en gitaren - te­genwoordig weer hip is: Nine Inch Nails, Stabbing Westward, Godflesh... het stikt van dat soort groe­pen. We waren ondanks alles vooruit op onze tijd (lacht). Enfin, nu zijn we met zijn vie­ren op tournee en het valt reuze mee. We worden elke dag beter.

GENE WEEN: Alweer tot grote erger­nis van het publiek, 't Is nooit goed.

HUMO: Het valt misschien niet met­een op, maar jullie zijn uitstekende muzikanten.

GENE WEEN: Toch iemand die het heeft gemerkt! Kijk 's. Als je zoals wij een bewust slordige, hyper low fi, huiskamer-achtige sound om je nummers wikkelt, moet je wel kun­nen spelen. Anders klinkt het gega­randeerd klote.

DEAN WEEN