Review: Whispering Sons op Pukkelpop 2016 (Wablief?!)
Introverten hebben zich lang genoeg apart in hun kamertjes verenigd. ’t Is tijd om eens echt buiten te komen. Whispering Sons toont de weg.
11u20 in de Wablief?!-tent. Presentator Stijn Meuris heeft een verzoek. ’Stel u enigszins verspreid op om een illusie van volk te creëren.’ En voorts: ‘Dit is niet zomaar beginnen, dit s geweldig beginnen’.
Bekijk hier het filmpje van een pingpongende Whispering Sons op onze Humo-stand
Opener ‘Shadow‘ is - na 3 wedstrijdsongs in de Rock Rally-finale en die tweede beurt van ‘Wall’ tijdens de ereronde - de vijfde song die ik van hen live én loud én clear hoor. Het spectaculaire openbloeien en het gewin aan zelfvertrouwen tussen RR-preselectie en finale heb ik alleen via de computer en via de aantekeningen van Benito Tuymans meegemaakt.
Song 2 doet aan Killing Joke denken, ergens begint de bas zoals een bas bij The Cure begint, en als Fenne Kuppens' stem tot een korte schreeuw klimt is dat één keer zelfs krék zoals in de eindsprint van het monument ‘Alice’ van Sisters Of Mercy.
En toch is dit niet zomaar wat jaren tachtig herkauwen.
1. Als ik op Youtube new waverige generatiegenoten als The KVB en Lebanon Hangover aanklik, hoor ik veel meer cliché’s in vorm (sommigen schminken - wat zeg ik? - grimeren zich) en inhoud (de muziek van de concurrentie is kleffer, en hun Engels oostblokkeriger). Trouwens, hoe die van Whispering Sons op deze jonge leeftijd aan zo’n acquired gothic taste zijn geraakt? Beats me!
2. Hier in de Wablief? zitten twee zachtere songs in de set - in één ervan staat de frontvrouw even machtig plompverloren als Beth Gibbons binnen Portishead, klaar to break on through to the other side. Da’s gedurfd allemaal, want op zo’n momenten kan je alle instrumenten keurig onderscheiden. Dat gaat daarna uiteraard ook in de topper ‘Wall’, met z’n ‘See it all / feel it all’-tekst, z’n gitaar die pie-ie-ie-ie-ie-iee doet, de tiktak van staafjes, de geweldige bas die vanochtend broekspijpen doet fladderen, het gegrom uit doosjes, de lange, donkere likken synth, de korte break waarin de Doktor Avalanche-machine eventjes alleen is, en behoorlijk wat handjes op mekaar krijgt. En dan de korte eindsprint.
De afsluiter heet ‘Insights’, ook de derde van drie in de RR-finale. Fenne Kuppens staat nu helemaal synchroon met de drummachine te kung fu-dansen;. En van alle verzonken gothische kathedralen wordt deze het mooist naar de oppervlakte gebaritond.
In september wordt er door Duitsland, Frankrijk en Nederland getoerd. Er wordt dus binnen de Europese Gemeenschap van Kolen en Staal gebleven. Laten we het volgende afspreken: als Whispering Sons op een meer Pan-Europese veroveringstocht trekt of in de studio wordt gesignaleerd voor een opvolger van hun eerste EP ‘Endless Party’, dan pas begint hoofdstuk twee van hun boek.
Voormiddagconcerten zijn moeilijk. Moeilijk gaat ook.
