Review: William Rivers Pitt & Paul de Bruyn - 'Oorlog tegen Irak' & 'God, haat en geweren. Het Amerika van de Bush Dynastie'

Terwijl het Pentagon tonnen wapens, hamburgers en Budweiser six packs in stelling brengt, slaan de voor- en tegenstanders van een gewapend conflict in de Golf elkaar alvast met papier om de oren. 'Oorlog tegen Irak. Wat George W. Bush ons niet vertel...

Terwijl het Pentagon tonnen wapens, hamburgers en Budweiser six packs in stelling brengt, slaan de voor- en tegenstanders van een gewapend conflict in de Golf elkaar alvast met papier om de oren. 'Oorlog tegen Irak. Wat George W. Bush ons niet vertelt' is een anti-oorlogspamflet (76 pagina's kan je echt geen boek noemen) van William Rivers Pitt in de vorm van een lang interview met Scott Ritter, u misschien bekend van de 'Panorama'-uitzending van enkele weken geleden. Ritter was in een vorig leven niet alleen VN-wapeninspecteur, maar – zo somt de achterflap op opdat we vooral niet het idee zouden krijgen dat die Ritter een pacifistische, pot blowende hippie uit San Francisco is - ook een ex-marine, Golfoorlog-veteraan én een Republikein die op Bush heeft gestemd.

Op een verkiesbare plaats op een Republikeinse lijst moet Ritter na deze publicatie anders niet meer rekenen. Hij geeft toe dat Saddam nooit van plan geweest is goedschiks te ontwapenen en in 1995 nog beschikte over ruime hoeveelheden antrax, en hij weigert opmerkelijk genoeg te geloven dat olie de voornaamste drijfveer is voor het conflict ('olie is er overal in dat deel van de wereld') maar daarna begint hij met veel envie kasseien door de ruiten van Bush en zijn haviken te mikken.

In vogelvlucht: Saddam Hoessein heeft géén bruikbare massavernietigingswapens meer, en zéker geen biologische wapens. De VS hebben trouwens zelf schuld aan het mislukken van de VN-inspecties, door ze te misbruiken voor spionagedoeleinden. Als het tot een oorlog komt, zal blijken dat het Iraakse verzet tegen een Amerikaanse invasie schromelijk wordt onderschat, waardoor zo'n 100.000 Amerikaanse soldaten zich hopeloos gaan vastrijden in het zand. Wanneer dat gebeurt, aldus nog Ritter, zal de regering Bush niet aarzelen om nucleaire wapens te ontplooien en: 'dan garandeer ik dat de VS binnen tien jaar door een terroristische atoombom wordt getroffen'. Armageddon!

Nu zijn wij de eersten om een stukje apocalyptische fun naar waarde te schatten, maar hier gaat onze brave marine misschien toch een beetje uit de bocht: wij vonden Ritter in elk geval geloofwaardiger in zijn rol van VN-wapeninspecteur die met kennis van zaken spreekt, dan als een geopolitieke Madame Soleil in een zwartgallige bui - al hoort u ons niet zeggen dat u nu maar de werkzaamheden aan uw schuilkelder moet staken.

Wie zich dan weer afvraagt waarom de VS tegenwoordig oorlogszuchtige, oerconservatieve Texaanse oliebaronnen naar het Witte Huis stuurt, kan terecht bij 'God, haat en geweren. Het Amerika van de Bush Dynastie' van journalist Paul de Bruyn. De Bruyn onderzoekt waarom de machtsbalans in de VS zo onomstotelijk naar het Zuiden is verschoven. Hij vertrekt bij de diepe littekens die de Burgeroorlog heeft nagelaten, en die de VS nog altijd verscheuren als het over ras, geloof en wapendracht gaat.

Het Zuiden wil, in de beste traditie van de pioniers die met huifkar en Winchester de frontier gingen civiliseren, vooral met rust gelaten worden, zegt De Bruyn. Met de federale overheid van insiders uit Washington heeft het liefst zo weinig mogelijk te maken, en al helemaal niks met de cryptocommunisten van de VN. Het heeft zich dus op alle mogelijke manieren doeltreffend georganiseerd om zélf zoveel mogelijk insiders en presidenten te leveren. U voelt op uw klompen dat de naam George W. Bush gaat vallen, en jawel: 'George W. Bush incarneert wat het nieuwe en zelfbewuste Zuiden in de Amerikaanse politiek heeft gebracht. George W. Bush is de perfecte president van het hedendaagse Amerika.' Dat hij na zijn machtsovername prompt een unilateralistische koers ging varen, hoeft volgens De Bruyn dan ook niet te verbazen. Unilateralisme, citeert hij de Brits-Amerikaanse journalist Christopher Hitchens, is tenslotte 'de combinatie van een provinciale mentaliteit met een imperialistische.' Begin alvast uw square dancing te oefenen en recepten voor cajun chicken te verzamelen.