Review: 'Zeg eens euh' op VIER
Het toeval wil dat een groot deel van onze jeugd zich heeft afgespeeld tegen een achtergrond waarin een televisiescherm het originele 'Zeg eens euh' onophoudelijk vertoonde. De jaren negentig waren ook toen al mateloos populair, al hielp het op dat vlak ook dat je ze voor het eerst beleefde en niet beter wist. Simpeler tijden, dat waren het. Of je ze daarom ook beter mag noemen, blijft onduidelijk: het leven heeft soms verbazend veel weg van een televisieformat.
Simpel, dat was ook de opzet van 'Zeg eens euh' nog altijd. Ook na een goeie twee decennia afwezigheid. Net als toen was Gert Verhulst, intussen gevierd pretparkuitbater, er weer om als vanouds de presentatie op zich te nemen. De voornaamste ingrepen lieten zich opmerken in het deelnemersveld: Margriet Hermans en Koen Crucke, oud-strijders van die turbulente jaren negentig en overlevers van menig lachsalvo, zouden naar verluidt hun opwachting nog maken dit seizoen, maar in de eerste aflevering waren ze alvast nergens te bespeuren. Ook niet gezien: Jaak Pijpen en Emiel Goelen. In het geval van één van die twee was dat omdat de politiek in de weg was komen fietsen, bij de andere was dat omdat het tijdelijke voor het eeuwige verwisselen nu eenmaal verstrekkende gevolgen kan hebben voor een televisiecarrière. In hun plaats waren Karen Damen, Maaike Cafmeyer, Herman Verbruggen, en Gilles Van Bouwel - nog even 'de mol' - opgetrommeld om het op een nauwkeurig getimed neuzelen te zetten.
Tussen al dat ouwehoeren viel al snel op dat Gert Verhulst, presentator des volks, een opvallend andere rol speelde dan voorheen. Toen was het niet ondenkbaar dat een deel van vrouwelijk Vlaanderen hem weleens als ideale schoonzoon durfde te bestempelen, maar de Verhulst die we nu te zien kregen, kenden we van elders. Uit zijn doortocht in 'De slimste mens ter wereld' bijvoorbeeld, en van uitlopers als 'Het zijn net mensen', waarin hij het deelnemersveld het uitlachen waard vindt alleen al omdat ze de fout hebben gemaakt om op te dagen. In dat opzicht kunnen we het ook geen toeval meer vinden dat we Karen Damen zo vaak in panels als dat van 'Zeg eens euh' aantreffen: dat zij en Verhulst er ooit niet zo kindvriendelijke verhoudingen op nahielden, blijft blijkbaar een onuitputtelijke bron van vermaak betekenen - niet het minst voor Verhulst zelf - en dus vormde het ook al snel de pointe van zowat de helft van alle moppen die in die eerste aflevering van 'Zeg eens euh' aan bod kwamen.
Misschien was het wel dat gewijzigde deelnemersveld, misschien was het omdat het maandag was, of misschien wel gewoon omdat onze jeugd het intussen op een gestaag afsterven heeft gezet. Maar het is ons die eerste aflevering geen enkele keer gelukt om voorbij het lamme concept van 'Zeg eens euh' te kijken. Jazeker, nostalgie is een mooie zaak zolang je niet in de politiek zit, maar op televisie kan dat hele 'vroeger was het beter'-sfeertje ook wel eens lelijk tegenvallen. Eens je schoenmaat 30 voorbij bent, is een quiz die gedijt bij oeverloos zwetsen toch vooral zonde van de tijd, en is talent om niets te zeggen in veel woorden eerder een reden om iemand te mijden dan om 'm punten toe te gaan wijzen. Laat staan dat je je erom bescheurt. Blijkt eens te meer dat de tijd de meest flatterende Instagram-filter is als het op herinneringen aankomt. Vroeger was alles simpeler, maar daarom was het nog niet goed.
