Review: Zita Swoon - Camera Concert: A Band in a Box (dvd)

Stef Kamil Carlens houdt helemaal niet van rock, vertelt hij ergens in een bonusdocumentaire op 'Camera Concert: A Band in a Box'. Wij houden wel van rock - heel erg veel zelfs - maar wij hebben dit jaar nog geen enkele rockplaat gehoord die ons va...

Stef Kamil Carlens houdt helemaal niet van rock, vertelt hij ergens in een bonusdocumentaire op 'Camera Concert: A Band in a Box'. Wij houden wel van rock - heel erg veel zelfs - maar wij hebben dit jaar nog geen enkele rockplaat gehoord die ons vaker of dieper geraakt heeft dan Zita Swoons nieuwste.

Nochtans is 'Camera Concert' in wezen niet meer dan een in een lege Vooruit opgenomen live-cd annex -dvd: een heel simpel idee, maar simpele ideeën zijn vaak de beste, wordt hier nog maar eens bewezen. Krijgen we dan de beste songs van één uitstekende singer-songwriter, bijgestaan door een stel gepassioneerde muzikale vaklui? Niet helemaal, want van bij opener 'Hey You, Whatshadoing?' wordt duidelijk dat Carlens' échte meesterzet het inlijven van Radio Candip was, een koortje bestaande uit de adembenemende Afro-Belgische zussen Kapigna, Eva en Leonie Gijsels: drie zo uit onze dromen gestapte wezens die - God bestaat dan tóch! - alles verenigen wat wij met stijl, soul en sexy klasse associëren, en die zowat alle oude Zita Swoon-nummers anders, mooier en/of ontroerender inkleuren. Wie bijvoorbeeld niks voelt bij wat Carlens en Radio Candip hier met 'Song for a Dead Singer' uitvoeren, heeft óf geen oren óf geen gevoel.

En dat is maar één voorbeeldje, want hoe meer wij bijvoorbeeld naar 'Thinking About You All The Time' luisteren, hoe meer wij er absoluut van overtuigd raken dat het de mooiste song is die Zita Swoon ooit geschreven heeft - het soort nummer waarnaar Norah Jones al jarenlang vruchteloos op zoek is. Of neem 'Selfish Girl', een al evenzeer vals-traag voorbijtrekkende klassesong. Of 'De quoi a besoin l'amour?', dat bewijst dat het Franse chanson nog een heel mooie toekomst heeft, zij het vreemd genoeg eentje met een zwaar Antwerps accent. Of 'Jintro and The Great Luna', dat hier swingt als nooit tevoren.

't Is allemaal klasse en subtiele pracht, waartussen alleen het tussen rock en reggae twijfelende en met een melodica opgeluisterde 'Remember to Withold' in onze oren iets te lomp uitvalt (al kan dat ook te maken met de gruwelijke blokfluit- en melodica-horreurs die wij in onze jeugd bij de lessen Muzische Vorming hebben moeten doorstaan). 'Klasse' is overigens een nog veel te slap woord voor de vier volledig akoestische gespeelde bonustracks op de dvd: een hemels 'Me And Josie on a Saturday Night', een fenomenale, in een trappenhal van de Vooruit opgenomen versie van 'Moving through Life as Prey' (wie heeft in godsnaam beslist het hartverscheurend mooie einde - dat wél op de cd te horen is - er op de dvd af te knippen, en waarom?), een bijzonder fraaie cover van 'Raining Pleasure', geschreven door de ter hoogte van de TTT-redactie nog steeds zeer betreurde Triffids-voorman David McComb (doe uzelf een plezier en ga ook op zoek naar zijn muziek, jongelui!) en de volledig kaalgeplukte kippenvelversie van 'Our Daily Reminders' waarmee Carlens - alleen met zijn gitaar en één microfoon - ergens op een zolder van de Vooruit deze prachtcollectie afsluit, en waarvoor wij hier alle mogelijke superlatieven zouden gebruiken, als wij er nog over hadden gehad.

'Camera Concert: A Band in a Box' van Zita Swoon? I know it's no rock'n'roll, but I like it. Very, very much, zelfs.