Revolutionary Road
Nu de Academy Award-uitreiking 2009 stilletjes dichterbij kruipt, komen ze één voor één onze zalen binnendruppelen: de Ernstige, naar Oscarglorie hengelende, van Hoogdravende Monologen en Intense Vertolkingen stijfstaande, meestal op notoire bestsellers gebaseerde Hollywooddrama's.
'Benjamin Button' en 'The Reader' komen eraan, maar we beginnen met 'Revolutionary Road', een op een roman van Richard Yates gebaseerd, in de jaren vijftig gesitueerd huis clos over een suburban koppeltje dat worstelt met een knoert van een huwelijkscrisis.
Kate Winslet en Leonardo Dicaprio duiken met ontroerende overgave in hun rollen (wat een geniale zet van regisseur Sam Mendes om het ruziemakende stel uitgerekend door hén te laten vertolken!), en de decors ogen smetteloos, maar toch had deze in de States fel bewierookte film op ons níet de verpletterende impact van, bijvoorbeeld, 'Who's Afraid of Virginia Woolf'. De ietwat prenterige rauwheid van 'Road' kan naar ons gevoel lang niet tippen aan het bittere sarcasme van 'Woolf', en bovendien is het camerawerk ons te gelikt, en dat melige pianodeuntje van componist Thomas Newman te irritant. Daarnaast hadden wij aldoor de neiging om naar die twee bekvechtende luitjes 'Wat is jullie probléém eigenlijk?!' te schreeuwen. Maar goed, wij zijn dan ook niet getrouwd.
