Richard Ashcroft - Natural Rebel

‘De beste zanger met de beste song,’ zei Chris Martin op Live 8 over Richard Ashcroft.

undefined

Maar geen van de tien nieuwe songs op ‘Natural Rebel’ kan tippen aan het dozijn klassiekers dat hij eerder schreef – luister naar ‘Check the Meaning’, ‘Bittersweet Symphony’ of ‘Lonely Soul’ om te beseffen tot welke pracht hij in staat is. Zijn begeleidingsgroep is de banaalste die hij ooit had – de fantasieloze en monotoon meppende drummer voorop. Vergelijk dat eens met de moeiteloze genialiteit van The Verve: veel betere muzikanten, waarmee Ashcroft al jaren in een koude oorlog is verwikkeld.

Er staat geen echte rommel op ‘Natural Rebel’, maar de melodieën zijn ondermaats en Ashcroft teert op zijn formule: bigger than life statements, pure passie en door strijkers gedomineerde kamerbrede arrangementen. Het is fascinerend en ontluisterend vast te stellen hoe die beproefde formule ook níét kan werken. Veel klinkt, net zoals zijn vorige worp, een tikje gewoon of te geforceerd, op ‘We All Bleed’, ‘A Man in Motion’, ‘Streets of Amsterdam’ en ‘That’s When I Feel It’ na.

Alle groten van de britpop tussen pakweg 1980 en 2000 hebben hun groepen opgeblazen en gekozen voor solocarrières die te vaak een flauwe afspiegeling zijn van de briljantie van weleer. Ergens in die droeve realiteit zit een harde waarheid verscholen waarvan hun ego niet wil weten.