Riddick
Richard B. Riddick is terug. Dekking zoeken!
Deze knaap, beste vrienden en vriendinnen, herinnert zich nog kristalhelder – als de nacht van gisteren zelfs – het moment dat ‘Pitch Black’ voor de allereerste keer in onze contreien (op het Festival van de Fantastische Film meer bepaald!) op het witte doek werd gejaagd: de bijna tastbare opwinding die door de stampvolle zaal kolkte; de messcherpe adrenaline die door het vege lijf gierde; de bijna ondraaglijke suspense die door de aderen gutste.
‘Pitch Black’ – intussen uitgegroeid tot een onversneden cultklassieker – was een grandioze low budget stijloefening in claustrofobische sciencefiction, maar daarnaast smaakte je ook het immense genoegen om voor je eigen ogen een nieuwe superster naar het firmament te zien schieten: Vin Diesel.
Vier jaar later ging de intergalactische rabauw Richard B. Riddick er opnieuw tegenaan in het veel duurdere en ambitieuzere ‘The Chronicles of Riddick’, maar deze keer bleef de wereld er onverschillig bij – uw dienaar was zelfs één van de weinige aardbewoners die de sequel (met die onvergetelijke achtervolging op de bakovenplaneet Crematoria!) een topper vonden.
De franchise leek ten dode opgeschreven, maar Vin, God zegene zijn kale kop, liet niet los: hij peuterde de rechten op het personage los van Universal in ruil voor een gastrol in ‘Fast & Furious’, harkte zelf een budget bijeen en schoof de regiestoel opnieuw onder de billen van David Twohy.
Over het resultaat valt maar één ding te zeggen: ‘Yeah!’ Probeerde ‘The Chronicles of Riddick’ de mythologie van Riddick open te trekken tot epische proporties, dan is ‘Riddick’ in alle opzichten een terugkeer naar de uitgebeende basics: geen Furyans meer, geen Helion Prime, geen Judi Dench, maar een retestrak avontuur waarin Riddick opnieuw is herleid tot wie hij was in ‘Pitch Black’: een stugge overlever, een grommend enigma, een introverte spierbundel die voor dood wordt achtergelaten op een vijandige planeet waar het krioelt van de premiejagers.
(Diesel, met die uit kilometersdiepe ravijnen opstijgende stem van hem: ‘Geen idee hoeveel keer ik al ben afgeschreven. Dus dit is niks nieuws.’) En zo zijn we vertrokken voor een knetterende overlevingsstrijd – maar pas op, want wie het tegen Riddick wil opnemen, kan maar beter vooraf z’n laatste wensen inwilligen.
De spanning brandt als een lier in je keel, Diesel is in vindieselige topvorm en Twohy – een verkapte estheet – pakt geregeld uit met shots om in te lijsten – zoals wanneer de geweldige Katee Sackhoff (Starbuck in ‘Battlestar Galactica’!) in haar blootje haar blonde lokken staat te wassen terwijl de geklauwde hand van Riddick door een gebroken raam naar binnen schuift: ‘The Beauty and the Beast’ in één schitterend tableau; erotiek en suspense in één zinderend beeldkader.
Overigens heeft de planeet nog meer onaangename verrassingen in petto dan alleen maar premiejagers. Als de duisternis invalt, en als de regen tegen het dak begint te kletteren, dan is Riddick de laatste van je zorgen...
Bekijk de trailer:
