Riikka Pulkkinen - De grens
Gezocht en gevonden: de vrouwelijke tegenhanger van Paolo Giordano, het sexy brein achter 'De eenzaamheid van de priemgetallen'. Riikka Pulkkinen is even jong, aantrekkelijk én intelligent. Haar debuut 'De grens' (De Arbeiderspers) is in haar eigen Finland een dikke hit, net zoals Giordano's priemgetallen in Italië. Die is na zijn thuisland aan de verovering van de wereld begonnen; zo ver is Pulkkinen nog niet, maar ze heeft er wel de troeven voor. Niet in de laatste plaats een verrassend straf boek.
Giordano exploreert in zijn debuut de gevoelswereld van twee eenzame pubers; Pulkkinen houdt het bij één eenzame puber en een handvol loners van diverse leeftijden. De zestienjarige Mari laat zich door haar leraar Fins, Julian, verleiden tot een stomende seksrelatie. Dat haar puberhartje gebroken zal worden, hangt in de lucht. Risky business, want Mari speelt graag met de gedachte dat ook jonge meisjes kunnen sterven, en kerft daarbij diepe sneden in haar strakke, zachte huid.
Toch heeft Julian niet veel last van gewetensbezwaren. Hij zet zelfs zijn gezin op het spel, want zijn zesjarige dochter Anni ruikt snel onraad. Het kind is de jongste eenzaat op Pulkkinens schouwtoneel, maar niet de meest onschuldige. Ook de oudste verloren ziel in 'De grens', Mari's tante Anja, gaat gebukt onder schuld. Geveld door alzheimer slijt haar man zijn dagen kwijlend in een verzorgingstehuis. Toen hij Anja nog herkende, heeft hij haar gesmeekt het niet zo ver te laten komen. De vraag is nu: doodt ze hem of doodt ze hem niet?
Riikka Pulkkinen weet haar personages scherp neer te zetten: van de pientere zesjarige over de ontspoorde puber langs de geile verleider tot de tragische tante. Ze flirten elk met de grens van het moreel verderfelijke. De debutante doet haar job goed, ook al drogen de delen over Anja op tot voorspelbare flashbacks en stevent puber Mari op een grotesk einde af. Maar dat is detailkritiek.
