Robin Hood
Kleine bekentenis: op onze persoonlijke ranglijst van 'O, kon ik maar eens een dag in zijn vel kruipen!'-figuren komt Robin Hood niet eens voor in de topvijftig (onze topvijf: Han Solo, Indiana Jones, Richard B. Riddick, Marcello Rubini, en Oscar uit 'Bitter Moon'). Ziet ú zichzelf rondstappen in een knalgroene tricot en met een sneeuwwitte, uit één of andere gay parade weggegraaide pluim op uw hoofd? Nou, wij niet. En dan dat achterhaalde motto! Stelen van de rijken en de buit verdelen onder de armen? Groei op, man!
In de Robin Hood-cinemacanon vinden wij dan ook maar een paar langspelers terug waar ons hart echt van opspringt. Douglas Fairbanks, Sr. in de versie uit 1922: misschien wel de knapste Robin Hood, en zeker de stilste. Errol Flynn en Olivia De Havilland in 'The Adventures of Robin Hood': wervelend zaterdagmiddagvertier. Sean Connery in 'Robin and Marian': de Robin Hood zonder ondergoed! Zwijg ons over Kevin Costner.
En Russell Crowe? Die haalt gewoon weer zijn grimmige gladiator-tronie tevoorschijn. Zijn Robin Hood is geen luchthartige kwant à la Errol Flynn, maar een getraumatiseerde man met meer issues dan pijlen op zijn boog - Maximus in groene maillot. It's Robin Hood, Jim, but not as you know him. In plaats van de traditionele legende voor de zoveelste keer te herkauwen, hebben de scenaristen een bloedernstig, ietwat wijdgetakt achtergrondverhaal voor de mythologische volksheld verzonnen. We komen te weten hoe de Gevederde Richard Leeuwenhart (een uitstekende Danny Huston) en Maid Marion (een wat fletse Cate Blanchett) leert kennen, hoe hij in onmin raakt met de huich'lende kruip'rige blund'rende plund'rende Prince John (that phony king of England!), hoe hij aan de status van vogelvrijverklaarde vrijbuiter komt, en vooral: waarom hij zo pissig kijkt. 'Robin Begins' ware ook een goeie titel geweest!
Uiteraard hoef je Ridley Scott niet te vertellen hoe hij dit soort grootschalige epossen in beeld moet zetten. Strakgespannen bogen, wapperende banieren, blinkende maliënkolders, schuimende kroezen bier, intens zwaardgekletter, briesende paarden, opzwepende toespraken: ziehier een heerlijk entertainende historische avonturenfilm met alles erop en eraan (zelfs de kasteelhonden die voor het fotogeniek knetterende haardvuur op zwoerden liggen te knagen mochten niet ontbreken). Het pièce de résistance is een naar 'Saving Private Ryan' lonkende veldslag op een Brits strand: knap gedaan, alleen hebben we dit soort bloederige massagevechten de voorbije jaren al íets te vaak gezien. De Rid - die momenteel de langverwachte 'Alien'-prequel voorbereidt! - besteedt als vanouds ook maar erg weinig tijd aan karaktertekening, waardoor het hele spektakel, hoe indrukwekkend ook, een nogal holle indruk maakt. Slotsom: drapeer een hert rond uw schouder en ga gerust kijken, maar reken niet op een meesterwerk.
undefined
