Rock Rally: Juryverslag van Brugge en Mechelen

Het zit erop. Vijf weekends, tien preselecties, negenennegentig groepen, twee centimeter extra op de bierbuik. Veel goeds gehoord, veel saais ook, maar gelukkig nergens geconfronteerd met totale rampzaligheid. Bedankt dus, en aan de gelukkigen (bekendmaking op dinsdag): tot op de halve finale. Maar eerst nog de verslagen van de preselecties in Brugge en Mechelen.

Magdalenazaal, Brugge

Evolve

'Zich afvragen wat Michel Daerden hier staat te doen... (met Michel Daerden)'

'Goedenavond België,' heette de zanger van Evolve ons met een Hollands accent welkom, waarna hij naar ons begon te schreeuwen alsof die goal van Georges Grün hem nog altijd dwars zat. Dubbel winst voor ons want het moet gezegd: dat schreeuwen ging hem goed af. Pas als hij een poging tot zingen deed en zijn kompanen - allemaal Belgen - het over een meer melodieuze boeg gooiden, vielen ze onherroepelijk door de mand, en helaas deden ze dat in elk van hun ongewapend betonnen songs minstens één keer.

Beluister songs en bekijk foto's van Evolve

Leafpeople

Leafpeople dan, twee jaar geleden in de preselectie in Trix te bewonderen en voor een groot gedeelte opgetrokken uit groepsleden van het één week eerder in Leuven veruit superieure School Is Cool. De drummer - een soort kleine, gezandstraalde versie van Buddy Miles zaliger en bij School Is Cool in een veredelde bijrol - ontpopte zich tot de koning van de basdrum, de rest van de groep verzonk in een moeras van te veel, te wanonderlijk en te los-uit-de-pols.

Beluister songs en bekijk foto's van Leafpeople

Mrs. Goldfinger

Gents viertal dat werd aangevoerd door de twintigjarige, meer dan behoorlijke zangeres Griet Kint, en helaas slechts één min of meer behoorlijke song had meegebracht. Een cover: 'Supergirl', de debuutsingle van de Duitse rockgroep Raemonn die in 1999 in de top van de Duitse en Portugese hitparade stond. Om mijn street credibility niet op de helling te zetten vertel ik er graag even bij dat die info mij door google werd aangereikt. Bij Mrs. Goldfinger stonden links en rechts de twee helften van een eeneiige tweeling, maar zelfs met symmetrie los je blijkbaar niet alles op.

Beluister songs en bekijk foto's van Mrs. Goldfinger

Blackboard

Even dacht de jury dat Steak Number Eight, de winnaar van 2008, zich stiekem onder een andere naam opnieuw had ingeschreven. Zanger Brent Vanneste was wel degelijk aanwezig maar tijdens Blackboard stond hij - check, double check - in de zaal en niet op het podium. Door de tijdslimiet was Blackboard genoodzaakt de set te beperken tot twee songs en wat zij daarin lieten horen was verre van slecht maar minder goed dan Steak Number Eight. Als zij erin slagen het grote voorbeeld op afstand te spelen, zou ik niet weten waarom zij zich voor Humo's Rock Rally 2012 niet gewoon opnieuw zouden inschrijven. Onder dezelfde naam.

Beluister songs en bekijk foto's van Blackboard

The Mojo Filters

Het overheersende gevoel toen The Mojo Filters op het podium verschenen was: Oh jeetje. Uiterst modieuze jongens met de juiste kapsels en een zanger met een knoert van een Alex Turner-complex. Geen halve minuut ver in hun setje en van die vooroordelen bleef geen spaander heel. The Mojo Filters swingden, rockten en hielden het kort en bondig zodat ik na drie songs zowaar zin had in meer. Jawel, ze hadden heelder paletten mosterd bij Arctic Monkeys en The Strokes gehaald maar nooit was ik geneigd 'Houd de dief!' te roepen. En ja, ik had tijdens de voorgaande acht preselecties vingervluggere gitaristen aan het werk gezien, maar van geen van hen kon ik twee dagen later de melodieën nog nafluiten. Dat heet: tot binnenkort!

Beluister songs en bekijk foto's van The Mojo Filters

We Seem To Have Misplaced Our Igloo

De jongens van We Seem To Have Misplaced Our Igloo hadden klaarblijkelijk meer tijd gestoken in het verzinnen en neerschrijven van de groepsnaam dan in het bedenken van songs. Alles allerhipst, daar niet van, maar als je met elektronica aangelengde gitaarpop wil maken, moet je er op toezien dat het één toch minstens een heel klein beetje bij het ander past. Dat was bij Igloo - ik permitteer mij de afkorting, ook al word ik per letterteken betaald - niet het geval, waardoor de sample in openingssong 'Heart' al na een halve minuut het effect had van de boormachine bij de buren tijdens een aria van Mozart. Of zoals Esther, vandaag in stemmig lichtroze poolvosbont, het formuleerde: 'The beat went on and on and on'.

Beluister songs en bekijk foto's van We Seem To Have Misplaced Our Igloo

Average

Na Blackboard verscheen met Average de tweede tribute-band van de avond op het podium. 'Die drummer leek wel héél hard op Dave Grohl,' grapte iemand achteraf, 'en die bassist op Krist Noveselic.' Geintjes dus, want in werkelijkheid was het de zanger-gitarist die als twee druppels water op Kurt Cobain geleek, bewegingen, maniertjes en stembuigingen inbegrepen. Kan tof zijn, in één of andere feesttent. En een meer toepasselijke groepsnaam ligt voor het oprapen: Average Nirvana.

Beluister songs en bekijk foto's van Average

All I Know

'Bestaan die Knuffelrock-cd's nog?,' vroeg ik mij af na de doortocht van All I Know, alsook: 'Heeft Foreigner eigenlijk ooit de Rock Rally gewonnen?'. Esther had andere visioenen: 'Alice Cooper, in lingerie op bed, in een sleazy hotel.' Een forse pluim op de hoed van All I Know voor de zanger (uitstraling), de song 'Into Your Heart' (catchy) en de moed voor het spelen van een genre dat nooit cool is geweest. Maar let's face it: kent u iemand die iemand kent die een plaat van Foreigner, REO Speedwagon, Journey of Boston in huis heeft? We zijn er.

Beluister song en bekijk foto's van All I Know

The Catatonics

Gezelschap opgetrokken rond de frontman van het vroegere Galope, een groep met een ondiep verleden in dit concours. The Catatonics deden het zacht, soms bijna op fluistertoon, en toonden zich kenners van all things alt-country en americana. De vroegere Galope-man kon zingen, de pianiste zorgde voor de Emmylou Harris bij zijn Gram Parsons, maar zowel ik als mijn omstanders hadden het gevoel de songs al eens eerder en beter te hebben gehoord. Een geval van heel nipt niet.

Beluister songs en bekijk foto's van The Catatonics

Zimmerman

Zimmerman is het project van de tweeëntwintigjarige Simon Casier uit Gent, die voor de gelegenheid een groep had samengesteld met daarin de frontman van Douglas Firs, een week eerder te bewonderen in Opwijk. Ze brachten hetzelfde soort simpele, op de wonderen van de onversterkte akoestiek steunende songs en omdat de man van Douglas Firs ook backings zong, ging ik al vlug denken en vergelijken. Conclusie: een week eerder was het beter. Wel een goeie groepsnaam, nietwaar Bob?

Beluister songs en bekijk foto's van Zimmerman

Cultureel Centrum, Mechelen

Amatorski

Geen preselectie die heuglijker begon dan die in Mechelen. 'Zou live kunnen tegenvallen,' citeerden de heren van de demojury uit hun notities. Viel dat reuze mee! Amatorski had inspiratie gehaald bij Sigur Ros en zag er ook zo uit: beetje nerdy, verlegen, fluisterend tussen en tijdens de songs. Maar wat een heerlijk gefluister. Ze speelden subtiel en weinig, en er was absoluut niets dat in de weg zat. Toen de drummer in slotsong 'Never Told' halverwege met één hand aan de shaker ging en de groep zachtjes liet galopperen, wisten wij genoeg: terugzien! En vlug een beetje.

Beluister songs en bekijk foto's van Amatorski

Suburb Songs

Suburb Songs werd door gelegenheidspresentator Ben Roelants verkeerdelijk aangekondigd als Suburb, wat mij liet vermoeden dat hij hen al eerder aan het werk had gezien: van songs namelijk geen spoor. Zelden zoveel pretentie gezien ook, tijdens en tussen vehikels die met de oren halfdicht aan Lloyd Cole of The Walkabouts deden denken. Een groep met letterlijk te veel noten op de zang.

Beluister songs en bekijk foto's van Suburb Songs

The Litescribes

Samen telden ze dertig lentes (2x15) en ze brachten het soort noise waarvoor ik vroeger platen van Suicide nodig had om mijn ouders mee de gordijnen in te jagen. The Litescribes doen het zonder platen, maar met een bas, een gitaar, een hoop effectpedaaltjes met alle knoppen op elf, en een drumcomputer die geleend leek van Sisters Of Mercy. Zingen deden ze niet, wellicht omdat ze daar fuck all zin in hadden. Honderd procent de juiste mentaliteit dus maar helaas nog iets te embryonaal om het dit jaar al tot de halve finales te schoppen.

Beluister songs en bekijk foto's van The Litescribes

Kate-O

Kate-O was de achttienjarige Kato Callebaut die in haar eentje het podium van het CC in Mechelen besteeg en gezeten aan de piano middels een cover van Lady Gaga's 'Paparazzi' liet horen een stem te hebben waarmee je in 'Idool' en aanverwanten zonder verdere uitleg naar de finale wordt gestuurd. Haar twee eigen composities, gebracht op de akoestische gitaar, staken bleek af bij het geleende lied. Als ze belooft intussen niet domweg beroemd te worden, mag ze het hier over twee jaar nog eens proberen.

Beluister songs en bekijk foto's van Kate-O

Heimsieck

De zanger van Heimsieck had iets weg van Triffids-zanger David McComb en ook bij het zingen neigde hij bij momenten in die richting, al sluit ik niet uit dat hij en zijn kompanen nog nooit van dat heerlijke Australische groepje hebben gehoord. Alhoewel. Die kale drumloops, die atmosferische gitaren, dat balanceren op de rand van de pathos en er af en toe zwaar overgaan... Hoe dan ook: bij Heimsieck stoof het allemaal naast elkaar door en was de balans zodanig zoek dat het onmogelijk was van een song te genieten, mochten die ze die al hebben meegebracht.

Beluister songs en bekijk foto's van Heimsieck

Polylinguals

Polylinguals beloofde iets multicultureels te worden en dat werd het in zekere zin ook. Opgetrokken rond een duo uit Borgerhout en zingend in het Portugees, Spaans, Nederlands en Aantwaarps, dansten zij zich gezwind doorheen een setje vol crossover waarmee ze het in de Rock Rally van 1994 wellicht verder hadden geschopt. Wie weet is het over twee jaar opnieuw hip.

Beluister songs en bekijk foto's van Polylinguals

Masz*

Jeugdig Mechels kwartet dat in hun tweede song ('Folk') een zweem Black Sabbath liet doorschemeren, Zappa parafraseerde in 'Yellow' ('Please don't eat that yellow snow'), maar het doorgaans hield op Nirvana dat de foute afslag richting poppunk had genomen. Met een gemiddelde leeftijd van vijftien jaar geen man overboord.

Beluister songs en bekijk foto's van Masz*

Yentl

Achttienjarig meisje dat in haar bio liet weten te zijn ontsproten uit twee overjarige hippies en middels drie liedjes liet horen haar afkomst niet meteen te willen verloochenen. Haar teksten waren meer dan puberaal gekwek, en als haar stem nog wat meer door het leven bevuild zal zijn, zullen wellicht ook haar songs meer draagkracht krijgen. En mocht KBC een prijs uitreiken voor de kleinste deelnemer dan was die 10.000 euro voor Yentl.

Beluister songs en bekijk foto's van Yentl

The Executive

Kwintet uit Kessel-Lo dat in zijn zog een hele buslading fans had meegebacht en zich voorzichtig waagde aan het soort anthems waarop Bruce Springsteen een patent heeft. Dat hun 'Rolling Stone' niet kon worden meegezongen, hoort u mij niet zeggen, maar als het morgen niet uit mijn hoofd is, overweeg ik gerechtelijke stappen. The Executive kwam in al zijn goede bedoelingen uit bij volstrekt ongevaarlijke rock waar u gerust een passende barbecue bij mag organiseren, zolang één en ander zich maar afspeelt in een tuin ver van de mijne.

Beluister songs en bekijk foto's van The Executive

Laun

Aan Laun de eer om de preselecties van Humo's Rock Rally 2010 voor afgesloten te verklaren. Laun was de drieëntwintigjarige Laura Van den Bergh op akoestische gitaar, geflankeerd door een iets oudere man die zijn Telecaster opmerkelijk zachtaardig behandelde en af en toe iets in mineur door zijn mondharmonica liet waaien. Laura bediende zich van het soort hese stem waarmee Melissa Etheridge een aardige carrière wist op te bouwen, maar in de singer-songschrijverij zijn twee dingen van tel: het zingen, check, en de songs, en daarvan had Laun er maar één die ik echt op de iPod zou willen: 'Wicked As It Seems'.

Beluister songs en bekijk foto's van Laun

Kunt u overigens geloven dat ik sinds de preselectie in Leuven niets meer van Michel Daerden heb vernomen? Zou het met onze pensioenen dan toch nog goed komen?

Mikey Van Oudshoorn

Humo's Rock Rally 2010: Halve finale

De halve finales vinden plaats op zaterdag 6 en zondag 7 maart, respectievelijk in de Petrol en in de Vooruit

undefined

undefined

undefined

Juryverslag van Opwijk en LeuvenJuryverslag van Hasselt en GavereJuryverslag van Eeklo en GenkJuryverslag van Antwerpen en Leffinge