'Rock Werchter live': 'Ik ben nog nooit zat geweest op een festival'

Rock Werchter staat achter de hoek en Ilse Liebens is er klaar voor. Of toch bijna: vooraleer ze na een jaartje afwezigheid haar presentatieplichten op Canvas weer opneemt, is er nog tijd voor ontspanning. Wanneer ze de telefoon opneemt, is ze net bezig om een ludiek hoge stapel cd’s naar iTunes te exporteren, om dan op de vlieger naar Ibiza te stappen, voor een weekje zon en muziek aan het zwembad.

'Ik ben nog nooit wakker geworden op plekken die ik niet herkende, met mensen die ik niet herkende. Sorry!' Ilse Liebens

HUMO Wat zit er allemaal in die stapel?

Ilse Liebens «Het zijn niet allemaal dingen van Werchter, hoor. De nieuwe PJ Harvey zit er wel tussen: die moet ik echt nog beter leren kennen. Dan heb ik Melanie De Biasio gekocht: die song-slash-plaat van 24 minuten. Ook heel tof: een verzamelaar van het Dekmantel-label: zij zijn een reeks begonnen van dj’s – de mijne is van Motor City Drum Ensemble – die hun favoriete nummers aanduiden. Er zitten dan altijd dingen tussen die je niet makkelijk vindt, of die duur zijn op vinyl.

»(Klettert met cd’s) Ik ben er nu even aan het doorgaan, hè. Het is nogal veel, want ik heb de laatste tijd ook veel losse vinyllekes in het dancegenre gekocht. En disco. En omdat ik onlangs ‘Jackie Brown’ nog eens op tv heb gezien, heb ik ook maar meteen de soundtrack gekocht: ik was die kwijtgeraakt in een verhuizing, en hij lag in de winkel voor 5 euro. Yes!»

HUMO Ik denk niet dat je liefde voor muziek aan het bekoelen is, Ilse.

Liebens «Nee, nee, dat kan niet! Stel je voor dat je op een dag merkt: het doet mij niks meer. Dat kán toch niet? Zijn er mensen die dat hebben?»

HUMO Alleen losers. Op naar Werchter dan: iedereen is enthousiast over de line-up. Jij ook?

Liebens «Ja, ik vind het heel, heel tof. In één weekend zie je én Flume én Savages én Paul McCartney. Andere jaren is dat misschien vergelijkbaar, maar dan zijn er ook – zonder verwend te klinken – groepen die je toch al vier of vijf keer hebt gezien. Nu spelen er artiesten voor wie ik me in zevenduizend bochten zal wringen om ze te kunnen zien. Savages bijvoorbeeld: heel raar, want ze zijn hier al vaak geweest, maar ik heb ze nog nooit live meegemaakt. En McCartney: de recensies van Parijs en Pinkpop doen mij nog méér verlangen naar die show. Zoveel wereldhits… Ik zou zeggen: kies er maar dertig, hè, Paul!

»En dan is er nog PJ Harvey: ik kan niet níét gaan kijken naar PJ. Dat zou verraad zijn.»

HUMO Ga je haar voor je microfoon proberen te halen?

Liebens «Er ligt nog niks vast, maar ik heb nog nooit met haar gepraat. Mocht het dit jaar een optie zijn, dan zal ik alvast een klein beetje sterven. Tja, sinds mijn puberteit hoort haar muziek bij mijn leven. Ik ben nooit gestopt met haar te volgen: zo krijg je wel een band met een artiest – zij het een eenzijdige (lacht).»

HUMO Stel dat je PJ mag interviewen, zul je er ook enigszins starstruck uitzien?

Liebens «Hmm, ik weet het niet, meestal kan ik dat goed verstoppen. Tenzij je me goed kent: als ik krampachtig mopjes begin te vertellen – en daar dan ook nog eens veel te luid mee lach – dan weet je het wel.»

HUMO Laatste vraag: ik weet dat je één van die gekken bent die naar festivals gaan voor de muziek. Maar heb je toch niet één dronken festivalanekdote voor ons?

Liebens «Ik ben nog nooit zat geweest op een festival. Ik ben zelfs op het randje van het party-pooperige, soms: de moemoe die denkt aan ieders welzijn, de show van de volgende dag én het vervoer naar huis. En toen ik piepjong was, dronk ik gewoon níét: ik vond dat niet tof. Ik ben dus nog nooit wakker geworden op plekken die ik niet herkende, met mensen die ik niet herkende. Sorry!»