Rode duivel Jean-François Gillet en het Italiaanse omkoopschandaal

Jean-François Gillet (34), tot voor kort derde doelman van de Rode Duivels, is door de Italiaanse voetbalbond al twee keer veroordeeld voor zowat het smerigste wat je kunt doen in het voetbal: het verkopen van wedstrijden.

Door de schorsing van drie jaar en zeven maanden dreigt het einde van zijn voetbalcarrière. Maar in het Zuid-Italiaanse Bari is niet iedereen overtuigd van zijn schuld. Is hij het slachtoffer van onbetrouwbare medespelers en een te enthousiaste voetbalbond? Zijn contacten met de maffia onvermijdelijk als je in Zuid-Italië voetbalt? Humo keek mee in het dossier.

‘Het kan gewoon niet,’ zegt Francesco Costantini, een eminent sportjournalist van de grootste krant in Bari, La Gazzetta del Mezzogiorno. ‘Ik zit het gerechtelijke dossier van Gillet nu al maanden te bestuderen en het klopt niet. Er zit geen enkel bewijs in dat Gillet ook maar één wedstrijd van Bari zou hebben verkocht. Geen enkel! Hooguit wat onduidelijke en dubieuze verklaringen van medespelers. De Belgische doelman is veroordeeld door de Italiaanse voetbalbond omdat hij een match zou hebben gemanipuleerd. Voor 3.000 euro, zeggen ze, of misschien voor 7.000. Ze weten niet eens voor hoeveel, en het gerecht in Bari heeft het geld ook nooit teruggevonden. Bovendien zat Gillet op het moment dat hij die wedstrijd zogezegd heeft verkocht, als kapitein van de ploeg rond de tafel met de clubdirectie om te onderhandelen over de premie voor de kampioenstitel van AS Bari in de Serie B en de promotie naar de hoogste Italiaanse afdeling. Daar ging het om 1,5 miljoen euro. En die man zou zijn reputatie, zijn club én zijn ziel hebben verkocht voor 3.000 euro? Belachelijk!’

Op 16 juli 2013 werden 22 spelers en dirigenten van de Italiaanse clubs AS Bari en Salernitana door de nationale disciplinaire commissie van de Federazione Italiana Giuoco Calcio (FIGC), de Italiaanse voetbalbond, veroordeeld in het zogenoemde Bari-bis-dossier, één van de vele in het Calcioscommesse-schandaal, het gerechtelijke onderzoek naar matchfixing in het Italiaanse voetbal. Luikenaar Jean-François Gillet kreeg de zwaarste straf, een schorsing van drie jaar en zeven maanden, die zowat het einde van zijn carrière betekent. Die schorsing werd in beroep bevestigd op 27 juli. De veroordeling is gebaseerd op materiaal dat is verzameld door het parket van Bari.

[...]

undefined

Sinds het uitbarsten van het schandaal weigert Gillet met de pers te praten over het Calcioscommesse-schandaal. Maar hij heeft wel verklaringen afgelegd bij het parket van Bari en voor de disciplinaire commissie van de Italiaanse voetbalbond. Daarin zegt hij onder meer dat de wedstrijd tegen Salernitana in een zeer ongewone sfeer was verlopen, omdat de fans van beide clubs al jaren verbroederd zijn. Gillet liet uitschijnen dat hij en andere spelers misschien wel gezegd zouden hebben dat ze in die wedstrijd niet moesten overdrijven, maar dat hij nooit in welke combine dan ook is gestapt of geld heeft aanvaard.

Dat zei hij ook op 3 augustus 2012 tijdens zijn officiële ondervraging door het parket van Bari: ‘Ik ontken geld te hebben ontvangen om de correcte ontwikkeling van die twee wedstrijden te beïnvloeden. Ik heb nooit deelgenomen aan welke combine dan ook. Ik heb op het veld ook geen ongewoon gedrag gezien van mijn medespelers. Wij waren alleen niet goed in vorm.’

Costantini «De verklaringen tegen Gillet in het gerechtelijk dossier zijn zeer onduidelijk en vaak helemaal niet geloofwaardig. Marco Esposito zei dat hij zeker was dat hij en zijn maats geld aan Gillet hebben gegeven. Maar geen van hen kan zich herinneren waaren wanneer ze dat dan hebben gedaan, of over welk bedrag het ging. Bovendien was Gillet niet aanwezig op die afspraak met de vicevoorzitter van Salernitana in dat benzinestation. Terwijl je toch zou denken dat een keeper een doorslaggevende rol speelt bij een omkoping. Die moet je toch in je zak hebben zitten? Maar de samenzweerders hadden niet Gillet meegebracht naar die afspraak, wel de toenmalige reservekeeper van Bari! Logisch: Gillet zou die wedstrijd niet meespelen, de reservekeeper zou in het doel staan.»

HUMO Masiello wordt door de Italiaanse voetbalbond anders wel als een geloofwaardige spijtoptant beschouwd.

Costantini «Masiello haatte Gillet en Gillet had een hekel aan Masiello. Ze konden niet samen door één deur. Waarom? Omdat Gillet zag wat er aan de hand was, omdat hij zag wat Masiello aan het doen was. Die owngoal tegen Lecce (zie onderstaande videobeelden) was de druppel. Gillet heeft Masiello een tijd later in elkaar getrapt op de tribunes.»

undefined