Roger Lespagnard, coach van Nafi Thiam en burgemeester van Fléron over het WK Atletiek: 'Het wereldrecord is haalbaar'

Het sprookje van Nafi Thiam is nog lang niet ten einde, toch niet als het van haar trainer Roger Lespagnard afhangt. Dit weekend gaat Thiam in Londen op zoek naar haar eerste wereldtitel.

'Het wereldrecord is haalbaar. Als Nafi vol vertrouwen is, staat er geen maat op haar en explodeert ze'

Vanop zijn bureau in het stadhuis van Fléron – une ville à la campagne, tussen Luik en Verviers – wijst Roger Lespagnard (70) me op de schoonheid van het landschap: uitgestrekte weides met grazende koeien, zover het oog reikt. Op de tafel staat een grote thermos koffie, gebracht door één van zijn medewerksters die hij uitgebreid bewierookt om haar schoonheid. ‘Ze is verantwoordelijk voor de derde leeftijd, en dus bekommert ze zich ook om mij,’ lacht hij. Lespagnard is vereerd met het bezoek van Humo, en wil graag uitgebreid het wonderjaar van zijn pupil toelichten. Zelf was hij in de jaren 60 en 70 een verdienstelijk tienkamper, meervoudig Belgische kampioen en deelnemer aan drie Olympiades, en hij is nog altijd en plein forme. De burgemeesterssjerp kreeg hij naar eigen zeggen bij toeval.

Roger Lespagnard «Na de Olympische Spelen van Montréal van 1976 vroegen ze me op de lijst van de PSC (de Waalse christendemocraten, red.) te staan bij de gemeenteraadsverkiezingen. Ik stemde in zonder goed te beseffen wat ik deed, ik wist niet eens wat politiek was. Plots noemden ze me un calotin (een kwezel, red.), en La Wallonie, de socialistische krant die altijd veel over mijn prestaties had geschreven, weigerde nog één woord aan mij te wijden. Ik ben er dus in gerold, en tot mijn verbazing werd ik telkens verkozen. Ik ben zelfs vijf jaar volksvertegenwoordiger geweest. En sinds 2010 ben ik hier burgemeester.»

HUMO Gaat u volgend jaar voor een nieuwe legislatuur?

Lespagnard «Ja, ik heb er nog altijd zin in. En ik denk dat ze tevreden zijn over mij: er wordt goed noch slecht over mij geschreven – een goed teken. Ik begin hier om zeven uur ’s morgens met werken en stop rond 17 uur, om Nafi en mijn andere atleten te trainen. Ook al mijn verlof gaat naar de atletiek. Ik ben maar één keer op vakantie geweest: op huwelijksreis (lacht). Als atleet en coach reis ik al meer dan vijftig jaar, van stage naar wedstrijd. Gelukkig wist mijn vrouw al voor we trouwden hoe mijn leven in elkaar zat. Soms bleef ik zes weken weg, maar zo heb ik mijn metier opgedaan. Ik heb altijd nauwgezet bestudeerd hoe andere atleten trainden. Zo zag ik in Frankrijk – ze hadden daar in de jaren 60 en 70 veel contacten met de communisten – Russische tienkampers vlot 150 kilo omhooghouden. ‘Hoe doen ze dat?’ vroeg ik me af, tot ik ze enkele maanden later op de Spelen helemaal opgeblazen terugzag: ik begreep onmiddellijk dat ze vol doping zaten. Mijn dokter zei: ‘Ik kan je ook anabolica voorschrijven, maar de gevolgen voor je gezondheid zullen nefast zijn. En reken ook op seksuele problemen.’ Toen wist ik het zeker: niks voor mij (lacht). Ik had wel berekend dat je er 5 à 10 procent beter van werd, en dan was je meteen op weg naar goud. Je ziet ook dat ze vroeger allemaal bijna één meter verder sprongen dan nu. Neem Jackie Joyner-Kersee: haar record staat op op 7,49 meter. Als je nu zeven meter springt, zit je bij de absolute wereldtop.»

HUMO Beschouwt u het wereldrecord zevenkamp van Joyner-Kersee dan niet als het echte record?

Lespagnard «Het zijn de kranten die schrijven dat het een dopingrecord is, ik durf zoiets nooit met zekerheid zeggen. Ze behaalde 7.291 punten: Nafi zal heel sterk moeten zijn om dat te halen. Ik schat over twee à drie jaar, als ze zich nog meer op haar sport kan toeleggen. Door haar studies traint ze maar zes keer in de week, en eerder kortere sessies. Al heeft ze op deze manier toch maar mooi 7.013 punten gehaald.»

HUMO Dat was einde mei, tijdens de meeting in Götzis: een historisch moment voor de Belgische atletiek. En dat terwijl jullie over 2017 spraken als une année light.

Lespagnard «We hebben minder getraind dan vorig jaar, met de Spelen. Ook haar elleboog, waaraan ze in Rio geblesseerd was, hebben we laten rusten: ze heeft amper een speer in haar handen gehad. En vlak voordien was ze nog een week weg met de universiteit: rotsen bestuderen in Luxemburg – ze studeert geologie. Al mogen we niet te euforisch doen, haar concurrenten komen stevig opzetten. Maar die meisjes trainen harder dan Nafi.»

HUMO Zou u haar liever zien stoppen met haar studies, om nog verder te geraken in haar sport?

Lespagnard «Nee. Ze moet nog één jaar doen, en dan heeft ze haar bachelordiploma. We zijn min of meer overeengekomen om daarna haar studies even stil te leggen en het trainingsritme op te drijven, naar aanloop van de Olympische Spelen van Tokio in 2020. Maar voor alle duidelijkheid: Nafi kiest zelf wat er voorrang heeft. Ik denk vanuit mijn standpunt als trainer en wil graag meer trainen, maar ik zal altijd haar beslissing respecteren. Ze heeft gelijk dat ze een diploma achter de hand wil houden. Ze heeft een deftig loon, maar het is ook niet zoveel. Toch niet zoals pakweg de broers Borlée: zij verdienen pas goed. Ik moet zeggen: Jacques Borlée is niet alleen een groot trainer, maar ook een geweldige manager. Misschien moet Nafi hem wel inhuren, als de carrière van de tweeling ten einde is (lacht). Met geld hou ik me niet bezig. Ik heb dat de federatie ook duidelijk gezegd: ‘Ik ben haar trainer, voor andere problemen dan de sportieve moet je niet bij mij zijn.’ Haar zaken worden behartigd door twee jonge Vlaamse vrouwen. Zij doen dat heel goed, maar ik zeg hun dikwijls: ‘Pas op met die sponsorverplichtingen. Als we niet serieus kunnen werken, zullen haar resultaten achteruitgaan.’»

HUMO U blijft de baas?

Lespagnard «Ja. Al heb ik tegenwoordig het gevoel dat ik als laatste in de rij sta, terwijl het omgekeerd zou moeten zijn. De sponsor- en mediaverplichtingen nemen alleen maar toe. Echt verschrikkelijk. Na de Olympische Spelen werd het nóg erger, en omdat zij nooit haar telefoon opnam, belde iedereen naar mij. Dan gaat ze voor een fotoshoot naar New York en krijg ik haar doodvermoeid terug. Ik wil haar wel helpen om die dingen te doen, maar als je er ook haar studies bij neemt, heb ik soms de indruk dat haar sport er bij inschiet. We werken maar aan 65 procent van onze mogelijkheden. Eigenlijk kun je niet zeggen dat Nafi een professionele atlete is. Stel dat we zoals de echte profs zes maanden per jaar op stage gaan, dan halen we, met enige overdrijving, misschien 7.500 punten.

»Aan de andere kant ben ik blij dat ze nog studeert én ook resultaten in haar sport haalt. Dat bewijst wat ze allemaal nog in zich heeft.»

undefined

'Eigenlijk kun je niet zeggen dat Nafi een professionele atlete is. Ze werkt maar aan 65 procent van haar mogelijkheden'

Twee pinten

HUMO Men zegt dat u haar tijdens een competitie als geen ander weet te benaderen – met zowel een zachte als een strenge aanpak.

Lespagnard «Ik vind mezelf niet streng maar duidelijk. Neem nu het verspringen in Rio: ik zag dat ze er na haar eerste mislukte poging radeloos bijliep. ‘Je hebt de afstootbalk met meer dan één meter overschreden,’ zei ik tegen haar. ‘Niet waar,’ antwoordde ze. Ik heb vervolgens mijn stem verheven, en dan luistert ze onmiddellijk. Met haar tweede poging heeft ze haar toernooi gered, maar ze liep opnieuw slecht aan. Toen ben ik ferm geweest: ‘En nu vlieg je erin, verdorie, je hebt nog overschot.’ En baf: ze springt naar 6,58 meter. Het duurde alleen tergend lang voor de witte vlag naar omhoog ging: ik bestierf het bijna in de tribune. Toen ik hoorde dat de sprong geldig was, ben ik meteen twee pinten gaan drinken om te bekomen. Ik heb haar maar enkele uren later teruggezien. Maar zowel Nafi als ik wisten toen dat we op weg waren naar een gouden medaille.»

HUMO En toen kwam het speerwerpen. Ze wierp met een geblesseerde elleboog, waardoor ze haar carrière had kunnen hypothekeren.

Lespagnard «Ja, dat was een risico. Ik heb ooit de Duitse wereldrecordhouder Kurt Bendlin met een kapotte elleboog zien lanceren: ze hebben hem met de ambulance moeten afvoeren. Als de pees afscheurt, mag je een kruis over je loopbaan maken. Vooraf hadden we beslist om het bij één poging te houden – alles of niks, ook met het oog op haar toekomst, ze was amper 21 jaar. Maar daar hebben we de echte kampioene zien opstaan, iemand die er op de grote momenten staat: ze heeft zichzelf overstegen. Eigenlijk was het een geluk dat ze geblesseerd was, daardoor wierp ze op de juiste manier. En vooral: heel ver.»

HUMO Ze heeft de armen van een man, zegt haar moeder.

Lespagnard «Ze heeft nochtans magere armen, maar ze lanceert heel krachtig. Ze kan ook probleemloos 80 kilogram tillen, al doet ze dat niet op commando: ik moet haar eerst enerveren, en dan schieten die gewichten plots uit ergernis omhoog (lacht). Opnieuw typisch voor de grote kampioenen.»

HUMO Moet u het competitiebeest in haar wakker maken?

Lespagnard «Nee, dat gebeurt vanzelf. U moet ook weten dat we beperkt zijn in onze mogelijkheden. Op hoogspringen oefenen we nauwelijks, vooral omdat we in Wallonië geen geschikte zaal hebben – zoals de topsporthal in Gent.»

undefined

'Nafi kan probleemloos 80 kilogram tillen, al doet ze dat niet op commando: ik moet haar eerst enerveren, en dan schieten die gewichten plots uit ergernis omhoog'

HUMO Een schande.

Lespagnard «Dat is het zeker. Ze gaan er eindelijk één bouwen, in Louvain-la-Neuve. In de winter of met slecht weer, trainen we vooral op fysiek. Haar techniek is redelijk, en daarom hebben we ons de laatste jaren vooral toegelegd op de loopnummers. Ze kan op alle onderdelen nog veel progressie maken, maar het wereldrecord is haalbaar. Het potentieel is er: ik heb het berekend, ze moet het kunnen. Hopelijk haalt ze het op de Spelen van Tokio, dat zou een heel mooi moment zijn.»

HUMO Wat maakt haar zo bijzonder?

Lespagnard «Moeilijk te zeggen: Nafi is heel gesloten. Ze laat niet in zichzelf kijken, en let ook heel goed op wat ze zegt, vooral tegen journalisten. ‘Jij moet in de politiek gaan,’ zeg ik haar dikwijls. Het gaat zo: als Nafi vertrouwen heeft in zichzelf, dan staat er geen maat op en explodeert ze. Als dat vertrouwen er niet is, zoals op het WK in Peking in 2015, dan lukt het niet. Ik weet nog dat ik toen in haar ogen keek, en een meisje zag dat volledig leeg en verloren was.

»Ik zie het meteen als het niet lukt, ook op training. Dan laat ik haar doen, en zeg ik eerst niks. Ik ben al 48 jaar getrouwd: ik weet hoe vrouwen in elkaar zitten (lacht). Soms, als ze geen zin heeft om te lopen, begint ze te zeuren dat ze moe is. Tot ze plots ziet dat iemand het beter doet dan zij: dan schiet ze wakker en begint de energie weer op te borrelen. Je moet ook weten dat Nafi veel karakter heeft: als ze met iets niet akkoord is, dan is ze niet akkoord. Maar dat vind ik net een kwaliteit. Dan botst het tussen ons, en werpt ze plots tien meter verder dan ze zelf gedacht had (lacht).»

HUMO Volgens Ashton Eaton, meervoudig Olympisch kampioen tienkamp en wereldrecordhouder bij de mannen, is Thiam de beste atleet ter wereld – vrouwen én mannen. Heeft hij gelijk?

Lespagnard «Als iemand van het niveau van Eaton dat beweert, ga ik hem niet tegenspreken (lacht). Hij zei het na Götzis, en daar heeft ze miraculeuze dingen laten zien. Als Nafi iets wil, dan wil ze het écht. Daarom werkt ze keihard en zie je ook die progressie.»

HUMO Beseft ze dat ze het grootste talent ter wereld is?

Lespagnard «Dat denk ik niet. Ze was verbaasd over haar prestaties in Götzis, net als vorig jaar in Rio. Als je op 21 jaar Olympisch kampioen wordt, besef je het niet, omdat je je er niet aan verwacht. Ze verrast zichzelf voortdurend.»

HUMO Aan Humo zei ze in november: ‘Het is nooit genoeg, de mensen willen altijd meer.’

Lespagnard «Het is zoals bij Usain Bolt of vroeger Carl Lewis: de mensen zouden het niet begrijpen als ze ooit geklopt worden. Ze komen net kijken om hen te zien winnen, en verwachten meer van hen dan van andere atleten. Al bij al past ze zich goed aan haar nieuwe status aan. Maar je zal haar nooit à la Cassius Clay horen zeggen: ‘Ik win vandaag.’»

undefined

undefined

'Couleur Café oké, maar ze is ook naar Dour geweest. Toen heb ik haar gezegd dat dat haar geen goed deed, en daar was ze kwaad om'

Couleur Café

HUMO ‘Roger is familie,’ zegt ze.

Lespagnard «We werken al negen jaar samen: vanaf haar 14de heb ik haar bijna elke dag getraind. We kibbelen een eind weg, en werken elkaar op de zenuwen. Het is pas op de toernooien dat onze samenwerking op haar best is, dan komt alles samen. Ze weet goed: als het niet lukt, is Roger daar om me te helpen.»

HUMO Denkt u nog vaak aan het moment dat u haar voor het eerst hebt gezien?

Lespagnard «Ja, het was tijdens een wedstrijd in Seraing. Ze sprong heel ver, en dat vond ik bijzonder. De andere jonge meisjes liepen er futloos en met hangende schouders bij, maar zij deed alles met veel inzet en kracht.»

HUMO Zag u dat ze iets bijzonders had?

Lespagnard «Ja, meteen. Het was vooral de manier waarop ze bewoog: ze was groot en toch soepel. Ze had de stijl van haar moeder gekopieerd, vooral in het hoogspringen, en die was verkeerd. Ik heb jaren moeten werken om dat eruit te krijgen. Het is een lang proces geweest, ook haar spieren volgden niet meteen met haar lengte. We moesten wachten tot ze wat ouder werd.»

HUMO ‘Roger heeft alles meegemaakt, inclusief mijn crise d’adolescence,’ zegt ze.

Lespagnard «Dat viel wel mee, ze is altijd goed blijven trainen. Elke dag kwam ze na school met de trein van Namen naar Luik. Ik kwam haar van het station halen, we trainden tot 8 uur en dan zette ik haar weer op de trein naar huis. Eerlijk: daar bewonder ik haar nog het meest voor. Dan vroeg ik haar: ‘Wanneer studeer je eigenlijk?’ – ‘Ah, op de trein,’ antwoordde ze, alsof dat vanzelfsprekend was. Ze deed Latijn-Wiskunde, en nu zit ze aan de universiteit. Dan ben je geen onnozel wicht, hè. Sommige van mijn atletes stoppen in juni met trainen, en willen een lange vakantie. Als ze dan herbeginnen, lukt het ze niet meer en beginnen ze te huilen. Bij Nafi doen die problemen zich niet voor. Ze traint gewoon voort, ook al houdt ze van uitgaan en dansen.»

HUMO Mocht ze dit jaar van u naar Couleur Café?

Lespagnard «Ik heb het één keer verhinderd, vlak voor het EK. Nu vraagt ze het me zelfs niet meer, maar ik zie het meteen als ze de volgende dag wat vermoeid is op training. Ik weet dat het belangrijk is voor haar, en ik vind het ook niet erg. Zeker als je in vorm bent, maakt het niet zoveel uit. Dan ben je ontspannen en zul je je nooit blesseren. Ik weet waarover ik spreek: ik was als atleet dikwijls ontspannen (lacht).

»Maar ze is ook naar Dour geweest, en dat was toch van een andere orde. Toen heb ik gezegd dat het haar geen goed had gedaan, en daar was ze kwaad om.»

undefined

'Misschien trouwt Nafi en krijgt ze kinderen, net als ik op haar leeftijd. Geen aanrader: daarna is het met mijn carrière alleen maar bergaf gegaan'

Trainen met Lewis

HUMO ‘Het is gemakkelijk om trainer te zijn van Nafi Thiam. Ze is zo getalenteerd dat alles vanzelf gaat,’ heb ik ergens gelezen.

Lespagnard (laconiek) «Als men dat zegt, dan zal dat wel zo zijn, zeker? Het is zoals in de politiek: hoe hoger je komt, hoe meer jaloezie. Ik ben 70 jaar, waarom zou ik me daar nog druk om moeten maken?»

HUMO Waar ligt uw verdienste?

Lespagnard «Ik ben zowel leraar lichamelijke opvoeding als biologie: ik ken iets van fysiologie en van biomechanica. En ik ben geen universitair, wat ik als een voordeel beschouw. Die denken te veel vanuit de wetenschap: ‘Als ik dit doe, dan gebeurt dat.’ Ik merk ook dikwijls dat universitair geschoolde trainers niet automatisch de besten op het terrein zijn.

»En tienkamp is mijn discipline, ik hou er enorm van. Ik heb met de grootste Olympiërs getraind, ik ging met Ronald Desruelles drie weken meetrainen met Carl Lewis, die ik dan de pieren uit de neus vroeg – hij bleek eigenlijk amper te trainen (lacht). Van de Amerikanen leerde ik lopen – ‘run for fun’ zeggen ze daar. Als ik dat tegen Nafi zei, lachte ze me uit. Ondertussen zijn haar loopnummers toch maar mooi verbeterd. Er zijn geen regels, het is geen wetenschap: bij trainen draait alles om ervaring. Nafi is het beste bewijs: we houden het bij zes sessies per week, en we boeken vooruitgang. Ze ziet het, ze voelt het en ze heeft vertrouwen. Ik heb me uitgebreid verontschuldigd bij de pers toen ze de grens van de 7.000 punten overschreed: ‘Mijn excuses, ik had gedacht dat ze dit pas over twee, drie jaar zou presteren.’ Nu vragen ze me naar het wereldrecord. Ik schat over drie jaar, maar in die tussentijd moeten we nog afwachten wat ze gaat doen. Misschien trouwt ze en krijgt ze kinderen. Ik ben ook getrouwd op haar leeftijd. Geen aanrader: daarna is het met mijn carrière alleen maar bergaf gegaan (lacht).

»We wisten dat Nafi de kwaliteiten had, we moesten ze alleen ontwikkelen en vormen, wat ook normaal is. En daar ligt het werk van een trainer. Ik ben alleen teleurgesteld in uitspraken van een bepaalde Vlaamse trainer, die zegt dat ik niet specifiek op de onderdelen kan trainen.»

HUMO U heeft het over Wim Vandeven, de partner en voormalige trainer van Tia Hellebaut.

Lespagnard «Ik noem geen namen. Ik heb hem er wel over aangesproken, en gezegd: als je dat nog eens doet, gaan we serieuze problemen krijgen. Je praat niet denigrerend over je collega’s. Jamais.»

HUMO Door dat leeftijdsverschil van 48 jaar vormen jullie wel een bijzondere tandem.

Lespagnard «Ik ben niet de enige: de trainer van Eaton was één jaar jonger dan ik.

»We hebben elkaar, zeker in het begin, wat moeten vinden. Ik weet nog hoe ze op haar 16de, tijdens een kampioenschap bij de scholieren, zo verstrooid was dat ze haar speer achterstevoren wilde werpen. Ik schreeuwde haar toe: ‘Nafi, je speer!’ Daar was ze ontzettend boos om. ‘Waarom schreeuw je zo naar mij?’ snauwde ze me toe. Dat heb ik sindsdien niet meer gedaan. Nafi zou mijn kleindochter kunnen zijn, maar dat is ze niet. Ik ben haar coach en daar ben ik blij om.»

HUMO Blijven jullie samen, of vreest u haar kwijt te geraken?

Lespagnard «Elk jaar herbeginnen we na de zomervakantie op 15 oktober. Als ze niet komt opdagen, dan is ze er niet. Zo simpel zal het zijn.»

HUMO Ligt het voor u ook zo eenvoudig?

Lespagnard «Natuurlijk niet. Ik zal er wakker van liggen, het zou pijn doen als onze samenwerking zou eindigen. Zeker gezien het potentieel dat ze nog bezit. Een tijd geleden heeft een sprinter die ik trainde onze samenwerking opgezegd. Zijn goed recht, maar hij haalt sindsdien zijn beste tijden niet meer. Bij mij moet er gewerkt worden, en dat heeft Nafi altijd goed begrepen. Als ze dat niet meer zou doen, laat ik haar vallen. En omgekeerd: als ze genoeg zou hebben van ce vieux con là – al zal ze het nooit op die manier zeggen – dan kan het zomaar gebeuren dat ze vertrekt. Ik word in oktober 71 jaar.»

HUMO Hoelang gaat u nog door?

Lespagnard «Tot het einde van mijn leven. Ik voel me goed, en er is niks wat ik liever doe.»

HUMO Ze is één van de boegbeelden van Nike. Wat als zij voorstellen om in de Verenigde Staten te trainen en te studeren? Daar is vermoedelijk wel een zaal om te hoogspringen bij slecht weer.

Lespagnard «Als ze naar de VS gaat, presteert ze na één jaar niks meer. Daar vind je niet de beste trainers van de wereld voor de zevenkamp, wel de slechtste. De Europese atleten staan in deze discipline veel verder.»

HUMO Ze kan niet beter zitten: met uw ervaring bent u de beste van het hele pak.

Lespagnard «Dat zal ik nooit zeggen. Maar ik ben wel de trainer van een vrouw die Olympisch kampioen werd.»

undefined

undefined

'Nafi heeft een Waalse trainer, twee Vlaamse managers, en ze is voor de helft Senegalees – ze draagt het nieuwe België volledig in zich'

Het nieuwe België

HUMO U was ook jaren actief als conditietrainer bij Standard. Vergelijkt u eens een atleet en een voetballer?

Lespagnard «Een atleet is alleen, en hij ziet een lat liggen: hij gaat erover, of hij mislukt. Als een voetballer een doelkans mist, krijgt hij er vijf minuten later een nieuwe. Het is meer een spel, terwijl in atletiek enkel keiharde discipline geldt. Een voetballer kan spelen met een kleine blessure, voor een atleet is dat onmogelijk: hij moet altijd tot het uiterste gaan. En als je toch springt met een kwetsuur, riskeer je een spierscheur en ben je zeker zes weken uit. En dat betekent: einde seizoen.

»Maar ik heb veel respect voor voetballers. Ik heb bij de junioren van Standard nog met Christian Piot en Léon Jeck gespeeld. Ik was de eerste conditietrainer in België, maar niet elke trainer was opgezet met mijn komst. Vooral Aad de Mos en Arie Haan niet: Nederlanders willen enkel met de bal trainen. Ik was trots dat ik Michel Preud’homme voorafging als coach van het jaar. Ik ken Michel goed, ik heb hem nog getraind bij Standard.

»Ja, die verkiezing heeft me deugd gedaan, het was een erkenning voor mijn werk.»

HUMO Waar haalt u op uw leeftijd nog die motivatie vandaan?

Lespagnard «Atletiek is mijn passie, en ik geef die passie door aan wie zich in mijn buurt bevindt. En in mijn hoofd ben ik nog maar 20 jaar, dat is altijd zo geweest – maar ondertussen heb ik wel al 50 jaar ervaring (lacht). Ik heb in het begin alles zelf aangeleerd. Ik wierp als kind al met de boomstammen van sparren, meer dan twee meter ver. Een discus maakte ik van twee aan mekaar geschroefde deksels van oude kookpotten, zo scherp dat ik er snijwonden aan overhield toen hij eens terugketste. Om te kogelstoten gebruikte ik een kassei, maar polsstokspringen was echt mijn ding. Wist je dat ik al op mijn 15de Belgische kampioen polsstokspringen was? Die passie die ik als kind al had, ben ik nooit kwijtgeraakt. Integendeel. Al ben ik ook net zo hard in de ban geraakt van kosmologie.»

HUMO Hoe staan de sterren?

Lespagnard «Voor Nafi: héél goed, en dus voor mij ook (lacht). Nee, ik ben meer bezig met theorieën als de big bang. Ik ben claustrofobisch, maar mocht ik naar Mars kunnen vliegen, ik zou het meteen doen! Ik heb op stage zoveel tijd, dat ik me erin ben gaan verdiepen. Als we in Zuid-Afrika zitten, trekken Nafi en ik in onze vrije tijd niet met elkaar op: vroeger ging er een vriendin mee, nu meestal haar vriend. Slapen doe ik nauwelijks, en dus zit ik meestal te lezen. Of ik los van de andere kant van de wereld de problemen hier in Fléron op.»

HUMO Moet Nafi voor het geld kiezen, wetende waar ze vandaan komt?

Lespagnard «Haar moeder heeft vier kinderen alleen opgevoed, en dat zal financieel niet gemakkelijk geweest zijn. Ik denk niet dat Nafi op haar 30ste kan stoppen zonder ooit nog te moeten werken. Een voetballer van haar kaliber kan dat wel. Een tennisser die de kwartfinale van Roland Garros haalt, verdient misschien meer dan Nafi in haar hele carrière. En zij spelen om de veertien dagen een toernooi, Nafi doet er twee per jaar.

»Als ze echt voor het geld wil gaan, moet ze hoogspringen en prijzengeld opstrijken op de meetings, maar dat valt niet te combineren met de zevenkamp. Ik heb het gevoel dat ze vooral een rustig en sereen leven wil, en dat geld verdienen niet haar hoogste doel is. Resultaten behalen is veel belangrijker.»

HUMO Kan ze een nationaal symbool worden à la Eddy Merckx, die de eenheid van het land versterkt?

Lespagnard «Als ze dat wil, maar het ligt volgens mij niet in haar aard. En politiek is al helemaal niet haar ding. Al was ik bijzonder opgezet toen ze openlijk zei dat het Wallonië aan middelen ontbreekt om vooruit te komen. Alle ministers willen nu met haar op de foto, maar als ze niet meer zou winnen, nemen ze zo iemand anders.

»Nafi heeft een Waalse trainer, twee Vlaamse managers, en ze is voor de helft Senegalees – ze draagt het nieuwe België volledig in zich. Maar ze moet zich niet met zulke zaken bezighouden, of wereldwijde bekendheid nastreven. Ze moet een carrière bouwen op haar maat, zoals ze die zelf wil. Als ze daarin slaagt, zal ook ik heel gelukkig zijn.»