Roland Garros: de finale

Djokovic, Nadal en Federer: als we de gokkantoren mogen geloven, spelen twee van deze drie heren vandaag de mannenfinale op Roland Garros. Onze Belgische heren mogen het dus vergeten, maar dat betekent uiteraard niet dat er geen andere manieren te bedenken zijn om ons, p'tits Belges, te laten opmerken op en rond het Court Central. De strafste Roland Garros-anekdotes: heren, doe er uw voordeel mee!

undefined

Het sterkste staaltje psychologische beïnvloeding uit de geschiedenis van het toernooi werd geleverd in 1982. De onnavolgbare Ilie Nastase moest het samen met zijn makker en landgenoot Ion Tiriac opnemen tegen het Italiaanse duo Pannatta-Bertolucci.
Nastase wist dat Pannatta bijgelovig was, en had voor de wedstrijd aan een ballenjongen gevraagd hem in ruil voor 500 Franse francs een zwarte kat te bezorgen. In de kleedkamer propte Nastase het beest in zijn sporttas. Net na de opwarming vroeg hij de ref om van racket te mogen wisselen, omdat het zijne zogezegd kapot was.
Op het moment dat hij zijn sporttas opende, sprong daar uiteraard de zwarte kat uit, die - onverwachte bonus! - ook nog eens recht in de richting van de verschrikte Pannatta liep. De wedstrijd werd makkelijk gewonnen door de Roemenen.

U hoeft absoluut niet te kunnen tennissen om toch te schitteren op Court Central. Neem bijvoorbeeld de Brit Mark Roberts, met verre voorsprong de beste streaker die ooit op Roland Garros opdook. Tijdens de mannenfinale van 2003, tussen Juan Carlos Ferrero en Martin Verkerk, kwam Roberts slechts gekleed in drie tennisballen het terrein opgelopen.
Behoorlijk hilarisch, al was een Franse rechtbank het daar niet helemaal mee eens: dat veroordeelde hem achteraf tot een boete van 500 euro. Roberts is overigens een absolute wereldtopper in het streaken.
De man slaagde erin naakt het veld over te lopen tijdens de UEFA Cup-finale van 2003, de Super Bowl van 2004, het ruitertoernooi op de Olympische Spelen van Peking én - toch wel een hoogtepunt - Racing Mechelen-KV Mechelen in 2005.

De slechtste streaker ever op Roland Garros was dan weer de Spanjaard Jaume Marquet i Cot, alias Jimmy Jump. Die kwam tijdens de finale van 2009 tussen Rafael Nadal en Robin Söderling volledig gekleed de court opgelopen, rende als een gek recht op de verbaasde Nadal af en probeerde hem manu militari een Catalaanse baret op het hoofd te zetten.
Waarna hij de aanstormende veiligheidsmensen probeerde te ontlopen door over het net te springen, maar jammerlijk struikelde en - terwijl het volle stadion met een qué?-blik in de ogen toekeek - werd gearresteerd en afgevoerd.

Het wielrennen heeft Abdelkader Zaaf, maar ook op Roland Garros verscheen al eens een deelnemer met een neut te veel op. Sterker nog: in 1933 wist de oude kampioen Jean Borotra (de Nadal van de jaren twintig, zeg maar) flink in de olie de titel te behalen. Borotra mocht dat jaar zowel de finale dubbel heren als de finale dubbel gemengd spelen.
Probleem was dat de twee finales vlak na elkaar geprogrammeerd waren, en dat de 34-jarige Borotra er al in de eerste finale (die van het heren dubbel) fysiek compleet onderdoor ging. Samen met zijn partner Jacques Brugnon slaagde hij er nog wel in te winnen, maar na de wedstrijd was hij zo leeggespeeld dat men hem compleet buiten westen op een tafel diende te leggen.
Toen hij weer een beetje bij bewustzijn was, besloot iemand hem een groot glas cognac, gemixt met een glas bordeaux te geven. Een prima idee, zo leek het, want Borotra was meteen weer bij zijn positieven, en verklaarde zichzelf helemaal klaar om zijn tweede dubbelfinale te spelen.
Maar toen hij eenmaal op de court stond, werd het de toeschouwers (en zijn dubbelpartner Colette Rosambert) al gauw duidelijk dat de zwalpende Borotra - die anders nooit dronk - eigenlijk gewoon straalbezopen was. Bizar genoeg bleek dat voor Rosambert geen bezwaar om zowat op haar eentje de eerste set binnen te halen (7-5), en met de hulp van de stilaan ontnuchterende Borotra haalde het duo ook de tweede set binnen met 6-2.
Van Borotra's overwinningsspeech achteraf is helaas niks meer terug te vinden, maar we vermoeden dat hij liet weten tlèzzzz heuleu te zijn.

De meest veelzijdig getalenteerde Roland Garros-kampioene aller tijden was ongetwijfeld Elia Maria González-Álvarez y López-Chiceri (1905-1998), die voor uw en ons gemak ook gewoon als Lili Álvarez aangesproken mocht worden.
Lili - die overigens ook drie Wimbledon-finales speelde - won in 1929 het dubbelspel op Roland Garros (samen met de Nederlandse Kea Bouman), maar daarnaast was ze ook Spaans kampioene skiën, won ze internationale schaatswedstrijden en was ze een gevierd biljartkampioene.
Verder schreef ze in de jaren dertig voor de Daily Mail artikelen over de politieke situatie in Spanje, was ze auteur van diverse boeken (onder andere over het feminisme), en bovendien was ze in het Catalaans kampioenschap autorally van 1924 alle tegenstanders (allemaal mannen) te snel af. Die beweerden achteraf naar verluidt wel dat ze absoluut niet kon parkeren.