Rolstoelschaap Yiannoula krijgt bij Maria een tweede leven in de Zeeuwse polder

Maria Moria heeft één levensdoel: hulpbehoevende dieren een zo fijn mogelijk leven bezorgen. Haar huisje in de Zeeuwse polder in Nederland is letterlijk een beestenboel. Maar alle dieren zijn gelukkig.

Yiannoula heeft een rolstoel. En een eigen kamer. Dat klinkt allemaal misschien best normaal, ware het niet dat Yiannoula een schaap is. Hij kwam twee jaar geleden kreupel ter wereld in de bergen van Kreta en werd verstoten door zijn kudde. Einde verhaal zou je denken, want zoiets loopt alleen in tekenfilms nog wel eens goed af. Of je moet iemand tegenkomen die zijn leven volledig in dienst van dieren stelt. Maar waar zou Yiannoula nou zo’n persoon vinden?

'Het verlamde schaap Yiannoula woont sinds drie weken op een Zeeuwse zorgboerderij met 27 honden, 40 katten, een varken, 15 kippen en 15 eenden die letterlijk op de nominatie stonden tot Peking-eend te worden verwerkt. '

In Biervliet om precies te zijn. In een polderwoning even buiten het Zeeuws-Vlaamse dorpje is Yiannoula sinds drie weken bewoner nummer honderd. Hij woont er samen met 27 honden, 40 katten, een varken, 15 kippen en 15 eenden die letterlijk op de nominatie stonden tot Peking-eend te worden verwerkt. Plus de verzorgster van de hele bups, de 49-jarige Maria Moria.

undefined

Het verlamde schaap

Het verhaal van Yiannoula kun je gerust wonderlijk noemen. Hij werd op Kreta gevonden door een jong Grieks stel dat hem twee jaar lang met de fles grootbracht in een appartement. Om hem mobiel te laten zijn, knutselde de man des huizes een rolstoeltje in elkaar dat hij aanpaste naarmate Yiannoula groeide. Totdat de ram een kilo of dertig was en het eigenlijk geen doen meer was in een flatgebouw. Via een Zeeuwse die veel in Griekenland verblijft, werd contact gelegd met Moria. En nu woont Yiannoula in Biervliet, overigens nadat eerst een forse berg papierwerk in orde moest worden gemaakt én een stressvolle vliegreis met overstap.

undefined

Bij Moria is altijd plaats voor een dier dat hulp behoeft. Vanuit haar woning runt ze de stichting Zorgeloos Dierenleven. Wie het huis binnenstapt, wordt direct besprongen door een grote troep honden. Een van de kamers doet dienst als kattenverblijf, de diepe tuin is het domein van de kippen, eenden, het varken en Yiannoula (plus de honden en katten die graag een luchtje scheppen). Maar Yiannoula komt ook net zo makkelijk met haar rolstoeltje naar binnen gelopen om wat te eten. Met enkele honden deelt ze er zelfs een slaapkamer, zodat Moria meteen kan gaan kijken als ze iets hoort. Al moeten de honden ‘s nachts wel in hun bench, zodat het schaap rustig kan slapen.

Yiannoula is niet de enige bewoner in een rolstoel. Drie honden rennen hier ook rond met wieltjes. Vrijwel elk dier dat Moria opvangt, mankeert iets. “Ze zijn doof, blind, verlamd, incontinent of hebben suikerziekte of epilepsie”, somt ze op. “Veel eigenaren wilden hun dier laten inslapen, maar dat is niet nodig. Waar anderen opgeven, stap ik in. Ik snap dat mensen werken, een blind hondje kun je niet de hele dag alleen laten. Dan wil ik er wel voor zorgen.”

undefined

Sommige dieren zijn incontinent

'Het is natuurlijk een druppel op een gloeiende plaat, maar deze dertig eenden kan ik toch maar mooi een gelukkig leven bieden'

De dieren komen op allerlei manieren binnen. Varken Knorr (de helft van het duo Knorr & Maggi) stond verwaarloosd ergens in Friesland. Maggi ontsnapte tijdens de verhuizing, waardoor Moria nu alleen Knorr opvangt. De eenden en kippen zijn door een actiegroep binnengebracht. “Gered uit de bio-industrie, ze werden gefokt voor de slacht. Het is natuurlijk een druppel op een gloeiende plaat, maar deze dertig kan ik toch maar mooi een gelukkig leven bieden.”

Doordat sommige dieren incontinent zijn, loopt Moria de hele dag met schoonmaakspullen door het huis. Een bezoek aan haar woning is een aanslag op de luchtwegen, maar het deert haar niet. Ook al lijdt ze aan bronchitis. “Daar groei ik langzaam overheen. In dit rusthuis, zo noem ik het, krijgen de dieren tijd, liefde en regelmaat. Daarom zijn ze allemaal zo vrolijk. Sommige kwamen agressief of onbegrepen binnen, nu zijn ze allemaal sociaal. Het gaat goed met ze.”

Om de stichting draaiende te houden, moet Moria het hebben van donaties. Vooral de kosten voor de dierenarts, het voer en medicijnen zijn hoog. Onlangs begaf haar busje het, zodat ze nu voor een nieuwe aan het sparen is. Het houdt niet over, maar Moria gaat stug door. Want, zo zegt ze: “Bij de dieren kan ik mezelf zijn. Ze zijn altijd vrolijk, dat heb je bij mensen niet.”