Rosalía op Rock Werchter 2019: gedurfd maar te hermetisch
Rosalía Vila Tobella uit Sant Esteve Sesrovires, nabij Barcelona, startte haar show met een hyperdramatische, gestileerde dansroutine waarvoor Beyoncé vast zou tekenen. Kortgerokte straatdanseressen in hagelwit draafden mee en etaleerden jerky moves tegen dreigende backlights. We hoorden klepperende handclaps (live gebracht door onopvallende achtergrond...euh...klappers) en zagen veel blingbling op de schermen - alsof we op de VMA’s van MTV te gast waren. Toegegeven: prachtige vondst van Rosalía zelf en choreograaf Charm La ‘Donna die al met Kendrick Lamar en Madonna werkte.
Bij ‘Barefoot in the Park’ (met James Blake op tape) kolkte een lichttapijt over de backdrop dat voortdurend van kleur verschoot, als de weerspiegeling van een ondergaande zon in een oceaan, of een miljoen blinkende diamanten. Rosalía waagde het om vervolgens meteen al een onuitgegeven liedje te spelen, de minimalistische flamencopop van ‘Que no salga la luna’, waarin haar smachtende hoge zang voor uitzinnig gejoel bij het gefascineerde publiek zorgde. “Your energy’s so beautiful”, sprak de zangeres.
‘Catalina’, een klassieker in de Catalaanse folklore, van Manuel Vallejo, zong ze met een vulkanische passie en een pathos waar we een krop bij in de keel kregen, terwijl edelstenen in slowmotion over het videoscherm naar omlaagdruppelden. Eat that, casts van Familie en van Thuis! Dát is pas melodrama, zie!
undefined
Voor een popconcert was Rosalía’s show behoorlijk gedurfd. En helaas ook wat hermetisch. Niet alleen zong ze heelder lappen minder bekende liedjes a capella - in het Spaans uiteraard - ze liet haar stem ook bewerken met Bon Iver-achtige effecten of croonde langsheen zware industriële bastonen. Dan weer verraste ze met een traditionele flamencoroutine op logge technobasdrums. Haar arrangementen waren tergend minimalistisch. Haar muzikale vocabularium wellicht een acquiered taste voor wie zweert bij Westerse pop. Die radicale keuzes zorgden bij momenten voor vervreemding bij het publiek dat toch vooral loos ging wanneer óf flamenco óf hiphop duidelijk de boventoon voerden.
“Werchter, you still with me?” riep ze en u schreeuwde van yes, hoewel we daar niet zo zeker van zijn. Gelukkig doemden in de staart de hits op: J.Balvins ‘Con Altura’, het recente ‘Aute Cuture’ en doorbraakhit ‘Malamente’. Toppie, alleen genereerden ze in de tent geenszins de verwachte vervoering.
Rosalía was ongenaakbaar. Een universum op zich ook. Maar ze slaagt er vooralsnog niet in haar wonderlijke muzikale hybride naar een festivalpodium te vertalen.
undefined
