Ruikt naar ellende: Perfume Genius

Zijn adolescentenpijn als gepeste homo in de suburbs van Seattle, het junkieverdriet uit zijn dagen als New Yorkse clubber – Mike Hadreas aka Perfume Genius beleed het op zijn eerste twee platen op bijzonder minimalistische wijze, alleen achter zijn piano. Hoe verder zijn verleden als drank- en drugsverslaafde achter hem komt te liggen, des te barokker wordt zijn muziek: na ‘Too Bright’ is ook ‘No Shape’ een excentrieke popplaat geworden.

'Toen ik nog dronk en snoof, kon ik mijn angsten onderdrukken'

Verslavingen worden altijd vervangen door andere verslavingen. Mike Hadreas is allang van de drank af, en zweert sindsdien bij Coca-Cola Light. Sinds hij na de cocaïne ook tabak links liet liggen, lurkt hij continu aan de elektronische sigaret.

HUMO Marianne Faithfull vertelde me ooit dat sigaretten de allermoeilijkste drugs zijn om vanaf te geraken.

Mike Hadreas «Hoef je mij niet te zeggen: ik loop de hele tijd aan die stomme elektrische stoompijp te lurken. Embarrassing. Maar hoe ouder ik word, hoe meer ik mijn recht wil opeisen op een paar kleine zonden. Ik let ook nog eens op wat ik eet, voor ik het weet word ik nog gek van dat gezond gedoe.»

HUMO Een paar jaar geleden zag ik je in de AB een pakkende versie van Madonna’s ‘Oh Father’ brengen. Was die coverkeuze autobiografisch geïnspireerd?

Hadreas «Neen. Ik koos die song omdat hij me fascineerde: het is zowat het meest persoonlijke en donkere nummer van Madonna. En geschreven op de manier waarop ik mijn songs graag schrijf: overdreven eerlijk. Ik benoem de dingen liever dan dat ik rond de hete brij draai.»

HUMO ‘He let me smoke weed in his truck (...) If I could convince him I loved him enough’. Hoe autobiografisch was de song ‘Mr. Peterson’ op je eerste plaat ‘Learning’, waarin je het empathische slachtoffer van een pedofiele leraar vertolkt?

Hadreas «Die song was voor de helft gebaseerd op ware feiten. Ik vind het zelf nog altijd een gecompliceerde song om te ontrafelen. Ook het medeleven met de dader is deels waar, deels verzonnen.»

HUMO De ballad ‘17’ op je tweede plaat ‘Put Your Back N 2 It’ was een zelfmoordbrief van een jonge homo: hoeveel waarheid zat er in die song?

Hadreas «Toen ik de tekst helemaal af had en voor het eerst aan Alan, mijn partner, liet horen, vroeg hij me bezorgd: ‘Are you okay?’ (lachje) Het zit natuurlijk allemaal ergens in me, maar een song kan een uitvergroting zijn van een gevoel. Dat was bij ‘17’ het geval. Het is ook pas door een ongemakkelijk gevoel uit te vergroten, dat dat gevoel me kan verlaten, via een song. Ik denk ook dat ik nu een pak verder van die donkere gedachten af sta. Maar ze verlaten me nooit volledig. Ik heb een goed, kalm leven nu, healty-ish, met volwassen verantwoordelijkheden. Maar er zit nog altijd veel ruis in mijn kop: ik heb de handleiding tot het leven nog steeds niet onder de knie. Het is, vrees ik, hoe ik in elkaar zit. Vroeger, toen ik dronk en snoof, wist ik tenminste hoe ik mijn angsten kon onderdrukken.»

HUMO Met drank en drugs.

Hadreas «Ja. Nu weet ik dat niet meer. Als je eenmaal nuchter bent, beginnen de problemen pas. Je moet je huur op tijd betalen, vriendschappen en relaties herstellen, je verontschuldigingen aanbieden... Liefde is ook makkelijker om over te schrijven in het begin: ze is groots en geweldig, the drama is already there. Nu wou ik een grootse plaat maken over een meer tedere liefde, een liefde die er al een hele tijd is.»

HUMO Je hebt het over je relatie van acht jaar met Alan Wyffels, tevens je muzikale partner. Hoe reageerde hij op de song ‘Alan’ op je nieuwe plaat?

Hadreas «Ik denk dat hij ontroerd was, maar hij is tegelijkertijd mijn grootste criticus. ‘Deze song is totale shit,’ dat krijg ik vaak genoeg te horen. Bij deze hield hij zich wat in (lacht). We zijn acht jaar samen, maar we delen een donker verleden: we zijn beiden verslaafd geweest. Dat we nu in zo’n stabiele situatie zitten, voelt nog altijd heel vreemd aan. Ik heb een partner, een hond en een huis.»

HUMO Ik las dat jullie hondje een roze halsband draagt van Martha Stewart. Hoe gay kun je je hond aankleden!?

Hadreas «Ach, ik vond nu eenmaal dat die halsband onze hond het best paste. En Martha Stewart heeft tegenwoordig een show met Snoop Dogg, dus dat was passend (lacht).»

HUMO Je zei daarnet: ‘Ik let ook op wat ik eet.’ Je lijdt aan de ziekte van Crohn. In hoeverre bepaalt die ziekte je leven?

Hadreas «Het is een chronische ziekte, dus je kunt er in wezen niks aan doen. Ik heb operaties achter de rug waarbij men hele stukken van mijn darmen heeft verwijderd, en dat heeft een tijdje geholpen, maar toen kwamen de symptomen weer aanzetten. Ik volg vooral een dieet voor de muziek: de muziek heeft ervoor gezorgd dat ik in topvorm wil zijn. Ik wil goed kunnen zingen en dansen, ik wil een goeie performer zijn.»

HUMO Je groeide op in de buitenwijken van Seattle, waar je na je drugsperiode in New York weer ging wonen, bij je moeder. Alan en jij wonen op dit moment in een mooi oud huis in Tacoma, Washington. Ik las dat je wil verhuizen naar Los Angeles?

Hadreas «Dat heeft alles te maken met het politieke klimaat. Ik ben bang aan het worden. Vroeger kon je ergens tussen de rednecks in een afgelegen gat wonen: je had wetten die je beschermden. Maar wetten volstaan niet langer om me een veilig gevoel te geven: ik wil nu omringd worden door mensen die me accepteren, die niet opkijken van een homokoppel dat zich nogal afzijdig houdt en met muziek bezig is.

»Na de verkiezingen zijn mijn vrienden strijdbaarder geworden, we zijn er vast van overtuigd om één front te vormen. Dat is even hoopvol als beangstigend. Ik wist allang dat Amerikanen homofoob en racistisch waren, maar ik was toch in shock dat ze zich zo massaal lieten leiden door hun primaire angsten. Ik ben natuurlijk bevoordeeld op dat vlak: mijn seksualiteit heeft ervoor gezorgd dat ik al heel mijn leven alles bekijk als een outsider, dat ik anders denk. Mensen die die outsidersblik niet hebben: die zijn pas fucked up.»

HUMO Over ‘Put Your Back N 2 It’, je tweede plaat, schreef onze recensent dat je kon horen hoe belangrijk de soundtrack van ‘Twin Peaks’ voor je was. Klopt dat?

Hadreas «Ik had als kind een babysitter die meespeelde in ‘Twin Peaks’: ze speelde in de eerste paar afleveringen het personage van Ronette Pulaski, een highschool-vriendin van de vermoorde Laura Palmer. Ik was eigenlijk nog te jong om naar die serie te kijken, maar het was natuurlijk een bijzonder vreemde ervaring: mijn lieve babysit in dat moordverhaal van David Lynch zien, vooral die ene scène waarin ze vol blauwe plekken alleen over een brug wandelde... Erg verontrustend voor een jong kind.»

HUMO En hoe belangrijk was ‘Exile in Guyville’ van Liz Phair voor je als puber?

Hadreas «Liz Phair was so badass: ze maakte me duidelijk dat het oké was om over seks te praten. Ik werd al gepest omwille van mijn seksualiteit, nog voor ik ooit seks had gehad. Dat doet wat met je, hoor. Het zorgt ervoor dat seks iets absurds groot wordt in je hoofd. Toen ik Liz Phair rond mijn 12de hoorde zingen over seks zonder verontschuldigingen – in songs als ‘Flower’ en ‘Fuck and Run’ – heeft me dat enorm geholpen om die schaamte van me af te gooien.»

‘No Shape’ van Perfume Genius verscheen op 5 mei bij Matador. Perfume Genius speelt op vrijdag 9 juni in de AB Club in Brussel.