Saba in de Botanique

‘Iedere keer dat ik op het podium stap, beleef ik de tijd van mijn leven’, zei Saba zaterdag in de Brusselse Botanique. En of het eraan viel te zien.

Het moet van Anderson .Paak geleden zijn dat ik een artiest nog zo kamerbreed had zien lachen tijdens een optreden. Tahj Malik Chandler - Saba voor iedereen behalve zijn moeder - gloeide van contentement. Hij zei ‘nu wil ik dit nummer brengen’, en ‘dit is een persoonlijke favoriet’, en hij danste, hurkte, hakte met zijn arm door de lucht en - ja - hij lachte. Saba was chaud.

Je moet weten dat daar vooraf absoluut geen garantie op was. Het merendeel van de nummers die deze 24-jarige gast uit westside Chicago gisteravond kwam rappen, kwam uit CARE FOR ME, een plaat die - in noodzakelijke kapitalen - is opgetrokken uit het verdriet, de woede en de angst die zich van hem meester maakten na de moord op zijn neef John Walt. Trapbeats zijn er mistig en koud, Saba zelf pendelt er tussen verzonken en bloeddoorlopen.

In Brussel klonken die tracks tegelijk hetzelfde en helemaal anders. Het begon met ‘BUSY / SIRENS’, de dubbele slowburner die ook op de plaat de dingen in gang trapt. Je hoorde dezelfde tussen tempo’s en toonaarden manoeuvrerende bars - alleen sprak daar nu geen innerlijk schervengericht uit, maar een mc die zijn stem een andere gedaante aanmeet als de flow van het nummer daar om vraagt. Want dat is Saba: een vakman die al sinds zijn eerste open mic-sessies op zijn zestiende plezier schept in zijn metier.

Meteen daarna, met de tenen tegen de hielen, kwam ‘BROKEN GIRLS’ aanzetten, een in autotune gedrenkte hiphopballade over toxische liefde, en hier een vette meezinger. En dan een eerste persoonlijke favoriet van Saba, de lome pianodroedel ‘CALLIGRAPHY’. Voor je ogen bloeiden dagdromen open, de cabin crew in je hoofd meldde aan je lijf dat de gordels los mochten. Het is van lang voor de gele hesjes en de klimaatacties geleden dat we nog eens in de swimming pools van Kendrick Lamar en de massage situations van Flying Lotus hebben mogen verblijven, en nu had Saba voor iedereen in de Rotonde een uitnodiging gefikst. Heel attent.

undefined

'Het was lang geleden dat we nog eens in de swimming pools van Kendrick Lamar en de massage situations van Flying Lotus hadden mogen verblijven'

‘Me and all my niggas dropped tears / Heart been on the floor for a whole year’, rapte hij in de ge-autotunede outro van ‘FIGHTER’. Zijn unique selling points, naast zijn radde tong? De seismografische precisie waarmee hij zijn gevoelswereld monitort en de beenharde eerlijkheid waarmee hij die grafieken vervolgens analyseert. Zoals dus in dit nummer. ‘Still feeling the guilt that Walt never thought to call / Fightin’ myself to get out of bed’: het enige wat je op dat moment kon doen was even uit je roes komen en meeleven met deze gast, van wie het niet anders kan dan dat zijn leven na die oorverdovende aardverschuiving in 2017 nog steeds in de stellingen staat.

Maar we waren hier om ons een geluk te dansen, en Saba schaffte das. Door heerlijk lichtvoetige nummers te brengen, natuurlijk. ’Stoney’, uit debuutplaat The Bucket List Project, lag te chillen in een twintig jaar oude stationcar, ‘SMILE’ was een bikinilijntje op een gebruinde schouder en tijdens ‘LOGOUT’ liet hij driehonderd man ‘Look at how much fun I’m havin’’ roepen zonder daarmee fake news te brengen. Opnieuw die lach van Saba. Alles was goed.

Al moest toen hekkensluiter ‘LIFE’ nog komen. Een duistere track, die spreekt in messen. Luister er thuis naar, en je hoort hoe een drum zich gedraagt als een kraai die tegen het raam tikt en hoe Saba zelf een angstaanval amper weet te onderdrukken. Je hoort z’n zenuwen net niet knappen. Zijn eerste woorden: ‘I got angels runnin’ ‘way, I got demons huntin’ me’.

Dat moment bracht me terug naar 2015, toen Saba het refrein mocht verzorgen op Chance The Rappers hit ‘Angels’. Een nummer waar Chance met zijn Igh! Igh! Igh!’s ook het beeld van een vogel oproept, maar dan een met de mooiste kleuren. Saba zong er, even uitbundig: ‘I got angels all around me / They keep me surrounded‘. Zaterdagavond zag ik die Saba. Zaterdagavond was John Walt heel even niet dood.