'Sacred Games' op Netflix

Netflix heeft zijn zinnen gezet op de niet-westerse kijkers en wil die veroveren door diversiteit en kleur te brengen in zijn al te Amerikaanse aanbod. ‘Sacred Games’, dat werd gemaakt door een nagenoeg volledig Indische cast en crew, is een van de speerpunten van dat internationaliseringsoffensief.

undefined

‘Sacred Games’ is gebaseerd op de gelijknamige vuistdikke roman van Vikram Chandra, een thriller rond de integere politieagent Sartaj Singh die ongewild verstrikt raakt in de geheimzinnige spelletjes van maffiabaas Ganesh Gaitonde. De brave agent wordt al snel zonder pardon en zonder aanwijsbare reden geschorst, waarop hij op eigen heroïsch houtje zijn onderzoek verder zet. De serie wisselt het geaccidenteerde onderzoek van Singh af met een flashbackrelaas van Gaitondes leven.

Laten we voor we het vergeten eerst en vooral het goede nieuws meegeven. De acteurs, en dat zijn er in dit weidse verhaal heel wat, doen hun werk naar behoren, en het verteltempo is aangenaam en onderhoudend. Visueel is het ook zeker geen ramp, al ziet de reeks er met zijn dramatische slomo’s en close-ups te veel uit als een Instagramvriendelijke videoclip en al zijn de speciale effecten van een aandoenlijke knulligheid.

Wat betreft het scenario, de diepgang en de sfeerschepping hebben we grondigere bezwaren. ‘Sacred Games’ is geen rechttoe rechtaan dedectiveverhaaltje, en dat kunnen we alleen maar toejuichen, maar het onbeteugelde enthousiasme waarmee het ene na het andere thrillercliché wordt afgevuurd, wordt al snel lachwekkend. Nog voor we goed en wel voor de buis zaten, hadden we al een liefdeshistorie uit het verleden, een oude zaak waar de protagonist nog mee worstelt en het traditionele gesjoemel met bewijsmateriaal achter de kiezen. Niet veel later volgen overspel, een slechte jeugd en een autoachtervolging.

Als u denkt dat wij hier de hele serie aan het spoilen zijn; dit gebeurt allemaal binnen het bestek van de eerste aflevering. De zeven volgende afleveringen gaat ‘Sacred Games’ onverstoord op dat elan verder, zonder ook maar één motief uit het thrillergenre onbenut te laten. Na een tijdje begonnen we op te lijsten welke clichés de revue nog niet gepasseerd waren, om die dan even later lustig af te vinken, een strategie waar we ook de scenaristen van verdenken. Misschien een leutig idee voor een bingo of een drankspel, al naargelang de leeftijd en de aard van uw gezelschap.

Zelfs een dergelijke overdaad hadden we deels door de vingers kunnen zien, als het tenminste goed gebracht was. Series als ‘True Detective’ maken ook gretig gebruik van de ingrediënten van het genre maar daar passen die wel in een goed gestoffeerd verhaal, met boeiende personages en relaties. ‘Sacred Games’ blijft ondanks de veelheid aan verhaallijnen en de pijnlijk halfslachtige link met de Indische politieke geschiedenis flinterdun en in de oppervlakkige personages en hun onderlinge relaties wordt te weinig geïnvesteerd om ons te laten meeleven.

Al even weinig subtiel wordt omgesprongen met het geweld in de serie. Het overvloedig aanwezige geweld is zo afstompend brutaal en wordt bovendien zo routineus en ongeïnteresseerd afgehandeld, dat het ons op geen enkel moment kon raken. Wellicht was het de bedoeling om de hardheid aan de onderkant van de Indische samenleving te tonen, maar als dat gratuite en onverschillig gepresenteerd wordt, blijven ook wij onbewogen.

Om kort te gaan, lieten de personages en de gebeurtenissen in ‘Sacred Games’ ons van begin tot eind gewoonweg Siberisch. Het enige wat ons acht afleveringen lang enigszins bij de les hield, was de vraag hoe de verschillende subplots uiteindelijk zouden opgehelderd worden. Het ontnuchterende antwoord: niet. Van de zogezegde ontknoping hebben wij geen knijt begrepen en van geen enkele van de verhaallijnen kunnen wij in de verste verte vertellen hoe de vork nu aan de steel zit en als u het ons vraagt, geldt hetzelfde voor de makers. Van de spreekwoordelijke druppel gesproken.

Quote

undefined

'Een lijkkist is iets wat, als ik het in je reet steek, een hoop toeristen zal trekken'

Er is veel te zeggen over de literaire kwaliteiten van de scenaristen van ‘Sacred Games’, maar deze quote is toch een pareltje, wat hij ook moge betekenen.