Safe Haven
Een jongen, een meisje, een kus in de zonnegloed: dit móét wel de verfilming van een bestseller van Nicholas Sparks zijn.
Terugdenkend aan het zoute vocht dat we in onze ooghoeken voelden prikken tijdens ‘The Notebook’ – straatarme Ryan Gosling krijgt het te pakken voor gefortuneerde Rachel McAdams – kunnen wij alleen maar concluderen dat het eigenlijk best wel meevalt met onze ontroerbaarheid.
De tearjearker ‘Safe Haven’, net als ‘The Notebook’ een verfilming van een roman van de Amerikaanse auteur en melospecialist Nicholas Sparks (zie ook ‘Message in a Bottle’, ‘A Walk to Remember’, ‘Nights in Rodanthe’ en ‘Dear John’), liet onze kluisgaten evenwel peperdroog.
Alle vertrouwde Sparkisms zijn nochtans van de partij: een in nood verkerende mamzel die (in plaats van naar óns toe te rennen!) beschutting zoekt in een zonovergoten vissersstadje waar de belboei gastvrij klingelt; een getroubleerde man; een opbloeiende idylle; een snuifje tragiek; een brief vol geheimen; en vele, vele liefkozingen in de gouden avondgloed – voel de hartstocht ten top stijgen wanneer de jongen het meisje in de gietende regen over zijn schouder gooit terwijl een panfluit tekeergaat.
En hoewel ze objectief gezien allebei schabouwelijk staan te acteren, zijn de twee hoofdacteurs geknipt voor hun niet al te veeleisende rollen; vooral Josh Duhamel – hij weer! – lijkt met die perfect getrimde stoppelbaard en die zwaar getormenteerde blik rechtstreeks weggelopen van, welja, de poster van een Nicholas Sparks-verfilming.
Waarom onze zakdoeken dan in onze Wrangler bleven zitten? Omdat de plot, zelfs naar Sparksiaanse maatstaven, wel héél weinig om het lijf heeft – al volgt er in de allerlaatste minuten nog wel een verbijsterende plotwending die bijzonder hoog scoort op de ‘Dit hou je toch niet voor mogelijk???!!!’- graadmeter.
Ons spraakorgaan klapte er zelfs zó wijd van open dat onze kinnebak in de dipsaus plofte – waarna we de Kleenex alsnog mochten bovenhalen!
Bekijk de trailer:
