Sarah De Bie, vriendin van veldrijder Wout van Aert
Ze zijn al vijf jaar samen, en al die tijd week ze met haar immer innemende glimlach geen meter van zijn zijde. Meer nog: voor een veldrit heeft Wout van Aert, met zijn schijnbaar ontembare karakter, zijn verloofde nodig, dicht bij hem, om het nodige vertrouwen te tanken. ‘Ik ben de enige die hem dan kan geruststellen. Gewoon, door te zwijgen.’
'Als wij ergens binnenkomen, zouden we het liefst een bivakmuts over ons hoofd trekken'
Haar glimlach vult ook hun huis in Herentals. Wout van Aert wordt na de fotosessie gesommeerd om de bestellingen van hun gloednieuwe kledinglijn rond te dragen. Een pakjesdienst in regenboogtrui: in de Kempen begeven volkshelden zich nog onder het volk. Sarah De Bie (22), geen verwantschap met het roemrijke veldritgeslacht, vleit zich neer. Ze volgt een opleiding tot personal trainer en heeft gisteren een zwaar examen gehad. ‘Ik verwacht elk moment een mail met de uitslag: als ik plots begin te huilen, weet je waaraan het ligt.’
HUMO Geen probleem, we bieden wel een troostende schouder.
Sarah De Bie «Ik ben aan het zoeken waar mijn passie ligt. Die luxe heb ik op dit moment, ik hoef niet per se te werken dankzij Wouts carrière. Ik heb eerst rechtspraktijk gestudeerd: mijn droom was om bij het parket te werken. Die interesse heb ik van mijn vader, die wijkagent is.»
HUMO ‘De champetter van Lille’!
De Bie (lacht) «Zo heeft Paul Herygers hem eens op televisie genoemd, en sindsdien gaat hij zo door het leven. Een wijkagent heeft een belangrijke functie. Iemand die niet streng maar wel verzoenend optreedt. Ik kreeg ooit een door hem ondertekende brief: ik werd samen met enkele vrienden beschuldigd van bendevorming, omdat we na school samentroepten voor een bakkerij en de buren blijkbaar danig op de zenuwen werkten (lacht).
»Ik had graag criminologie of zelfs kinesitherapie gestudeerd. Maar dan had ik op kot moeten gaan, en dat was niet combineerbaar met het schema van Wout. Zelfs mijn bachelor rechtspraktijk was moeilijk: meer dan eens zag ik het niet meer zitten en belde ik naar mijn ouders om te zeggen dat ik ermee zou stoppen. Veel drama. Ook al zat ik in mijn laatste jaar en moest ik enkel nog een stage afwerken.»
HUMO Waarom werd het je te veel?
De Bie «Het was te druk, ik vond geen rust. We woonden nog niet zo lang samen, en ik kreeg het niet meer gecombineerd: studeren, het huishouden, de cross. Ik plande alles in functie van de wedstrijden en niet van mijn examens. Ik had veel stress en kreeg last van mijn maag. Enfin, het is me toch gelukt, maar die zoektocht naar mijn ware passie blijft. Ik wil niet voltijds werken, want dan zou ik zeven op zeven bezig zijn. Ja, die twee dagen op de cross in het weekend zie ik ook als werken. De mensen begrijpen dat niet. Zoals een vriendin onlangs zei: ‘Leuk, met je vrienden in zo’n viptent.’ Wel, ik heb nog nooit zo’n tent vanbinnen gezien.»
HUMO Er is sinds kort jullie kledinglijn én zelfs een nagelstudio.
De Bie «Ik geef toe: ik ben in nogal veel dingen geïnteresseerd. Valeska, de vriendin van Niels Albert (de coach van Van Aert, red.) doet het ook en zo ben ik er ingerold. Er is een markt voor, ik merk nu pas hoeveel mensen gelnagels hebben. Maar uiteindelijk verschillen enkel de kleuren, en eerlijk: ik heb meer uitdaging nodig in het leven. Daarom volg ik de opleiding tot personal trainer. Ook handig: het is een job waarbij ik m’n uren zelf kan kiezen. Ik heb gisteren mijn examens gehad, vooral anatomie. Ik heb Wout z’n spieren tijdens de massage nog eens in detail bestudeerd (lacht). Maar het blijft zoeken naar de juiste balans in ons leven.»
HUMO Logisch: Wout is in nauwelijks enkele jaren tijd uitgegroeid tot één van de populairste wielrenners van België, jullie levens zijn in een stroomversnelling gekomen.
De Bie «We hebben ermee leren omgaan. Echt, je moet dat leren. Maar ik ben blij dat wij al samen waren vóór hij beroemd werd, toen er nog geen massa supporters voor zijn mobilhome stond. Ik ken Wout van vroeger, en ik kan gelukkig zeggen dat hij nog altijd dezelfde is. Roem is een raar beestje: je weet niet meer wie nog oprecht is. Het is moeilijk om nog mensen te vertrouwen.»
HUMO Dat klinkt hard, uit de mond van een 22-jarige.
De Bie «Het is soms een harde wereld. Stel nu dat Wout single was: hij zou nooit kunnen weten of een vrouw het oprecht met hem meent. Van mij weet hij gelukkig dat het héél oprecht is (lacht).»
HUMO Hoe zou je die afge-lopen vijf jaar omschrijven?
De Bie «Als heel mooi. We hebben veel meegemaakt en daardoor hebben we nog een hechtere band. We leiden een ander leven dan onze leeftijdsgenoten. Ik kan me moeilijk inbeelden dat we nu op kot in Leuven zouden zitten. Wij staan al serieuzer in het leven, dat merk ik aan mijn vriendinnen die nog studeren. Ik spreek soms met hen af, maar ik kan niet mee de hele nacht op stap, dat gaat niet als je met een topsporter samenwoont. Enfin, ik heb geen zin om op een vrijdag om drie uur ’s nachts naast hem in bed te kruipen als hij de volgende dag moet crossen. Dat zou ten koste van zijn nachtrust gaan, en dat vind ik niet fair. Daarom heb ik ook veel oudere vriendinnen.»
HUMO Jullie zijn heel snel volwassen moeten worden.
De Bie «Móéten, dat is het juiste woord. Dat zeggen mijn oudere vriendinnen me ook, zij merken niet dat ik nog maar 22 jaar ben. De koerswereld heeft ons leven versneld. Wout werkt al vanaf zijn 18de, terwijl zijn vrienden er nog lang niet aan toe zijn. Een keer niet naar de les gaan, is geen probleem. Maar een training overslaan, is voor Wout geen optie.»
HUMO Vind je dat je iets van je jeugd mist?
De Bie «Soms droom ik wel eens van een weekend zonder koers, maar ik heb niet het gevoel dat ik iets aan het missen ben. Ik heb ervan geprofiteerd tot mijn 18de. Misschien dat Wout er meer problemen mee heeft: hij kan zich nauwelijks iets permitteren.»
HUMO Wout en jij kennen elkaar al héél lang.
De Bie «We zijn allebei opgegroeid in Lille. Mijn moeder werkte in de naschoolse kinderopvang, Wout en ik zaten daar toen van ons 2 jaar al samen. Pas in het middelbaar gingen we naar dezelfde school, maar we hebben, denk ik, hooguit één keer iets tegen elkaar gezegd. Ik wist wel wie hij was, en met zijn vrienden ging ik uit. Maar contact tussen ons was er nooit.»
WOUT Van Aert (vanuit de achtergrond) «Logisch, ik ging nooit uit.»
De Bie «Ik was ook niet per se een uitgaanstype: ik speelde basket op landelijk niveau, soms twee wedstrijden in een weekend.»
undefined
undefined
'Ik ben samen met Wout van toen hij nog Woutje was. Ik ben verliefd geworden op die jongen, niet op de renner'
HUMO Een teamsport in een warme sporthal – een groot verschil met het veldrijden.
De Bie «Ik hield enorm van het competitieve, dat mis ik wel. Ik denk dat het aangeboren is: ik wil in alles de beste zijn. Wout en ik kunnen beiden niet tegen ons verlies: aan gezelschapsspelen wagen we ons beter niet (lacht).
»Ik hou van sport, daarom dat ik van in het begin meeging naar de wedstrijden van Wout. Al had ik vroeger niks met cross. Mijn ouders keken er altijd naar, op zondag, met pateekes. Ik griste gewoon een stuk gebak mee naar mijn kamer en deed alsof ik studeerde. Toen ik tegen mijn vader zei dat ik samen was met Wout van Aert, vroeg hij meteen: ‘Die crosser?’ Maar daar wist ik amper iets van: ‘Ah ja, naar het schijnt rijdt hij ook met de fiets.’ Hij zei me wel meteen: ‘Pas op, een coureur is niet gemakkelijk.’ Hij heeft vroeger zelf nog gekoerst. En ook anderen hebben me daarvoor gewaarschuwd. Maar ik ben verliefd geworden op Wout, en niet op de renner.»
HUMO Je benadrukt het nogmaals. Heb je het gevoel dat mensen daaraan twijfelen?
De Bie «Het ligt gevoelig, ik krijg er veel commentaar op. Toen ik onlangs met een vriendin op stap was, snauwde een jongen in een café me toe: ‘Jij bent met Wout voor zijn geld.’ Hij had gedronken en ik weet natuurlijk dat het zo niet is, maar het raakt me diep.
»Ik ben heel emotioneel, en trek me veel aan. Bekrompen reacties bij een online krantenartikel kunnen me uit mijn lood slaan, bijvoorbeeld. Voor Wout stelt dat allemaal niks voor, hij kan zulke zaken goed van zich afzetten.»
undefined
'Roem is een raar beestje: je weet niet meer wie oprecht is. Het is moeilijk om nog mensen te vertrouwen'
HUMO Tijdens een vorige ontmoeting vertelde je over jaloezie bij enkele van je medestudenten.
De Bie «Ik vroeg al eens om een samenvatting van de leerstof omdat ik niet veel tijd had. ‘Die vriendin van Wout van Aert doet er niks voor,’ klonk het dan. Maar ik was altijd geslaagd, en zo verstomde de kritiek. Jaloezie is iets wreeds. Ik zal me nooit aan roddels bezondigen, ook al omdat ik er zelf zo gevoelig voor ben.»
HUMO Terwijl je opgewekt en vrolijk door het leven lijkt te fladderen.
De Bie «Dat doe ik meestal ook. De buitenwereld zal het nooit zien als er iets met me is. Wout en ik mogen slaande ruzie hebben, niemand zal het aan mij merken als ik de deur uitstap. Ook op de cross is dat zo. Mijn ouders en schoonouders weten meteen als het me even te veel wordt. Meestal trek ik me dan terug in de camper, weg van de drukte. Wie ik echt ben, bewaar ik voor de mensen die me goed kennen en die ik vertrouw.»
HUMO Wout vertelde in interviews weleens hoe hij worstelde met de plotse, overdreven belangstelling.
De Bie «Ik hou ook niet van die aandacht. Maar ik vind ook: je mag jezelf niet wegcijferen, want dat doen anderen al vaak genoeg. Ze vragen altijd eerst: ‘Hoe is het met Wout?’ Nooit hoe het met mij is. De vriendin van crosser Corné van Kessel – het overkomt elke rennersvrouw – vertelde me dat ze steevast repliceert met: ‘Met mij alles goed, dankuwel.’»
HUMO Word je vergeten?
De Bie «Je hebt geen naam, je bent de ‘vriendin van’. En dat stoort me, maar opnieuw: je leert ermee leven.»
HUMO Ik herinner me een scène uit het televisieprogramma ‘Kroonprinsen’. Ergens in Las Vegas zei je, weemoedig en berustend: ‘Ik moet Wout met iedereen delen.’
De Bie «Zijn moeder heeft het al eens gezegd: ‘Wout is soms niet meer van ons, hij glipt uit onze handen.’ Ik moet hem delen met pers en publiek. In het begin vloekte ik als ze hem voor de zoveelste keer iets vroegen, nu zet ik gewoon een stap opzij en laat ik ze snel hun foto nemen.»
HUMO Nog even terug naar het begin: wanneer sloeg de vonk over?
De Bie «Dat heeft een tijdje geduurd: hij was net van school af, en begon aan zijn studie informatica. Hij was de Wout van Lille, die me op weg naar school in Vorselaar met zijn fiets voorbijstak. Ik kan kwaad kijken, maar Wout nog veel kwader. Op school dacht ik altijd: ‘Doe nu eens een keertje vriendelijk.’ Maar goed, op een bepaald moment zijn we toch eens aan de praat geraakt.»
HUMO Was dat na zijn fameuze groeischeut?
De Bie «Nee, ervoor: hij was nog Woutje (lacht). Als ik foto’s van vijf jaar geleden zie, denk ik: ‘Amai, hoe zagen wij eruit?’ Terwijl we op dat moment 18 jaar waren, en van onszelf dachten dat we volwassen waren. Vooral bij Wout merk je het verschil: al het babyvet is er intussen af.»
HUMO Klopt het verhaal dat je gevallen bent op Wouts bles, dat stukje haar dat wit kleurt?
De Bie «Ja, ik vind zijn haar fantastisch. Hij heeft zich ooit eens kaal geschoren, en daar ben ik kwaad om geweest. Zijn mimiek vind ik ook bijzonder mooi, hij heeft heel uitgesproken jukbeenderen en dat maakt zijn gezicht bijzonder. En zie, we zijn vijf jaar verder, en we zijn verloofd (glundert).»
HUMO Hoe heeft hij je gevraagd?
De Bie «Ik was deze zomer mee met hem op stage, in Livigno. Hij vroeg het heel lief, terwijl hij niet echt een romantisch type is. Hij zal nooit de tafel dekken met kaarsjes of zo. ’s Avonds gingen we eten om het te vieren, en toen bleken mijn ouders en schoonouders daar ook te zitten. Wout had alles geregeld achter mijn rug. Het moet hem veel moeite gekost hebben om de tickets en hotels te regelen. Daarin heeft hij mij het meest verbaasd. Hij had zelfs een nieuw mailadres aangemaakt, want wij lezen elkaars berichten. Toen hij het aanzoek deed, was ik al beginnen te huilen, maar toen ik onze ouders zag, rolden de tranen pas echt over mijn wangen. En: Lio, onze Jack Russell, was er ook – dat maakte het helemáál compleet. We hebben nog twee dagen samen opgetrokken. Onvergetelijk, en het mooiste moment in de vijf jaar dat we een koppel zijn.
»Ergens volgende zomer trouwen we. Ik wilde eerst alles zelf doen, maar we hebben net iemand aangesteld die alles voor ons regelt. We willen een trouw in intieme kring, maar we hebben besloten om de burgerlijke trouw niet af te schermen. In de hoop dat zowel pers als publiek ons op het eigenlijke feest met rust laten.»
undefined
'Veel mensen begrijpen niet dat ik crossdagen óók als werken zie. Ik heb nog nooit een viptent vanbinnen gezien'
Carrière op de weg
HUMO Je bent de enige die Wout naast zich duldt, tijdens de sacrale momenten in zijn camper vlak voor de wedstrijd.
De Bie «Ik ben de enige die hem kan geruststellen. Zeker vlak voor de koers kan hij niet veel verdragen. Niemand mag dan zomaar de camper binnenkomen, zelfs zijn moeder krijgt het dan hard te verduren.»
HUMO Waarom weet jij wél de juiste snaar te raken?
De Bie «Omdat ik vooral zwijg. Ook na de wedstrijd. ‘Hoe was hij?’ willen ze dan weten. Maar daar kan ik niet op antwoorden, omdat ik hem eerst laat bekomen. Iemand die net perte totale over de finishlijn is gebold, en nipt verloren heeft, vraag je niet: ‘Allee, jong, waarom ging het niet?’ Tenzij je je neus kwijt wilt, natuurlijk.
»Als ik voor de wedstrijd met hem praat, gaat het over andere dingen dan de koers. Ik probeer de gespannen sfeer een beetje te breken. Wout heeft me op die momenten echt nodig, hij wil dan zijn vertrouwde omgeving rond hem.»
HUMO Elke veldrijder heeft blijkbaar nood aan de cocon van zijn familie.
De Bie «Dat maakt de sport zo bijzonder: het is een warme, mooie wereld. In het wegwielrennen is de afstand veel groter. Ik zou het jammer vinden als de cross op termijn zou wegvallen, nu Wout het ook op de weg wil proberen.»
HUMO Wout wil ooit zelfs de Tour rijden.
De Bie «Ik denk dat het voorjaar meer zijn ding wordt. Ik vrees vooral de valpartijen. We kennen Jan Bakelants heel goed, zijn zware val (Bakelants brak zeven ribben en vier ruggenwervels, red.) in de Ronde van Lombardije deed ons schrikken. ‘Blijf maar in de cross,’ sms’te hij naar Wout.»
HUMO Hoe leef je mee tijdens een wedstrijd?
De Bie «Ik ben altijd trots op Wout, wat het resultaat ook is. Maar ik ben vooral blij als hij wint, want als hij verliest ... (zwijgt). Ik zie hem niet graag wenen of teleurgesteld zijn. Het doet je iets om je geliefde als een hoopje ellende te zien. Daarom kan ik niet goedgehumeurd rondlopen als hij niet goed rijdt. Corinne, de moeder van Mathieu en David van der Poel, schetste het onlangs treffend: ‘Als David niet goed rijdt, kan ik niet volledig gelukkig zijn met een overwinning van Mathieu.’»
HUMO Ze heeft mooie woorden over voor jou, ondanks de hevige concur-rentiestrijd tussen Wout en Mathieu.
De Bie «De buitenwereld maakt er twee kampen van, maar zo is het in werkelijkheid niet. Wij zeggen elkaar allemaal vriendelijk goeiedag, dat is toch maar normaal? En voor de start staan de vrouwen en de moeders van de renners met elkaar te praten, terwijl we hun spullen vasthouden.»
HUMO Het lijkt wel een theekransje.
De Bie «Je bereikt er niks mee als je elkaar naar het leven staat. En er is een verschil: onze mannen strijden om de eerste plaats, wij leven vooral mee. Voor ons speelt die concurrentie zo niet. Behalve op een WK, daar ben je zo zenuwachtig dat je even weg bent van de buitenwereld.»
HUMO Heb je vaak mentaal oplapwerk?
De Bie «Over de cross wordt hier niet zo veel gesproken. Natuurlijk moet ik hem soms opkrikken, zeker als hij zoals dit seizoen nog niet veel gewonnen heeft. Maar ik probeer het te beperken, want anders stopt het nooit. En hij heeft ook een mental coach en een trainer bij wie hij terechtkan.
»Enkel tijdens onze verre reizen ontsnappen we aan de drukte. We waren al in Abu Dhabi, Stockholm en de Dominicaanse Republiek. Daar was het enkel slapen, zonnen en eten – zalig! We moesten aan niks denken en na een winter veldrijden heb je daar echt nood aan. Binnenkort gaan we met z’n tweetjes naar Lucca. Wout moet trainen, maar ik kan er net zo goed van genieten om op een terrasje te zitten. Dat heb ik mezelf moeten leren: genieten van de kleine dingen, zoals een koffie drinken met mijn ouders of vriendinnen. Dat besef is heel belangrijk geworden, omdat ik zo die innerlijke rust heb teruggevonden.»
HUMO In een intens en vol leven in de schijnwerpers, val je toch terug op de kleine dingen des levens?
De Bie «Die zijn het waardevolst. En zo blijf je met je voeten op de grond. Ik ga tegenwoordig veel wandelen met de hond, ook dat doet deugd. We willen er trouwens graag een grotere hond bij. Misschien binnenkort, als onze nieuwe woning af is. Ja, die stap is ook gezet. Ons leven blijft in die stroomversnelling (lacht). We hebben een stuk grond gekocht, tussen Herentals en Lille. Rustig en afgelegen, in landbouwgebied. We moeten niet te veel doen, we hebben een goeie architect. Sofie, de vrouw van Sean De Bie (wielrenner bij Lotto Soudal, red.), is een goeie vriendin. Zij heeft een kinepraktijk, maar heeft veel zelf gedaan tijdens hun verbouwing. Dat zie ik mezelf niet doen, ik heb er veel bewondering voor.
»Het klopt trouwens dat je automatisch naar andere wielerkoppels toe groeit. Ook met Jasper Stuyven (wielrenner bij Trek Segafredo, red.) en zijn vriendin houden we er een warme vriendschap op na.»
HUMO Omdat zij je beter begrijpen?
De Bie «Als het een drukke week is en Wout stress heeft voor een belangrijke cross, kan ik altijd naar Sofie bellen. Zij begrijpt me goed, en die steun heb je op zulke momenten nodig.»
undefined
'Wout is perfectionistisch, maar vooral als het op zijn vak aankomt. Laat hem twee dagen alleen thuis en het is hier een stort'
Faalangst
HUMO In het nieuwe boek over Wout, ‘Ik fiets focus’, omschrijft zijn mental coach zijn karakter met de woorden: ‘Leider, dominant, perfectionistisch.’
De Bie «Perfectionistisch als het op zijn vak aankomt. Maar laat hem hier twee dagen alleen, en het is hier een stort.
»Ik ben ook perfectionistisch en zag mezelf ook als leidersfiguur. Maar sinds ik met Wout samen ben, is dat geminderd. Ik ga nu gemakkelijker op de achtergrond staan.»
HUMO Heeft Wout er moeite mee dat je jezelf wegcijfert voor hem?
De Bie «Hij wil dat ik gelukkig ben en dat ik me volledig kan ontplooien. Als ik voltijds wou gaan werken, zou hij nooit zeggen: ‘Nee, dat komt mijn carrière niet goed uit.’ Zo zit hij niet in elkaar. Wat niet wegneemt dat hij heel blij is met wat ik allemaal doe voor hem. Ik heb het ook nooit als een opoffering gezien, anders zou het me niet lukken.»
HUMO Ik heb zelden het heilig vuur zo zien branden in een renner als bij Wout van Aert.
De Bie «Hij is geen opgever, hij weet wat hij wil.»
HUMO Hoe belangrijk is winnen voor hem?
De Bie «Heel belangrijk, anders word je geen topsporter. Hij wil er alles voor doen. Traint hij een minuut minder dan gepland, dan is hij ongelukkig. En als hij kwaad is of een slechte dag heeft, dan zal hij zijn fiets nemen om een uur keihard te gaan fietsen en zijn hoofd leeg te maken – dat typeert zijn temperament.»
HUMO ‘Ze zeggen over mij dat ik een karakterke ben, niet de gemakkelijkste,’ verklaarde hij ooit in Humo.
De Bie «Dat klopt, maar hij is ook ontzettend lief en hij leeft enorm mee. Vooral met zijn familie, hij heeft een sterk clangevoel. In interviews bijt hij soms sterk van zich af, en zegt hij wat hij denkt. Dat heb ik het liefst: geen praat achteraf, maar meteen zeggen wat er dwarszit. Wout is geen meeloper, en gaat voor niemand uit de weg.»
HUMO Ik schrok hoe hij ge-bukt ging onder faalangst voor de Belgische kam-pioenschappen.
De Bie «Het bleef jarenlang tegenvallen, en die mannen steken dat in hun hoofd. Dat is eigen aan renners. Van de minste keelpijn – waarover een gewone mens niet zou zeuren – maken zij een drama. Als je in de cross niet wint, ben je meestal niet goed genoeg, en dat is heel confronterend. Het viel me op hoe lang Mathieu weende na zijn tweede plaats op het WK. Het toont hoe hevig ze ernaar toeleven. Het zijn allebei winnaars die elkaar tot het uiterste drijven. Maar misschien heeft het met hun leeftijd te maken: ze zijn allebei jong. Ik hoorde Tom Boonen onlangs nog zeggen dat hij pas met ouder worden de koers kon relativeren.»
HUMO Jullie staan met twee voeten op de grond, er hangt een Kempense nuchterheid over jullie.
De Bie «Van roem keren wij ons een beetje af. We hebben met de hartproblemen van Niels gezien hoe snel het gedaan kan zijn, en we hebben goed in ons hoofd geprent dat een wielercarrière eindig is. Wij voelen ons niet beter dan andere mensen. We willen ook niet per se ‘gezien’ worden. Integendeel: als we ergens binnenkomen, zouden Wout en ik niks liever willen dan een bivakmuts over ons hoofd trekken. En mochten we toch naast onze schoenen lopen, zouden onze ouders ons snel tot de orde roepen.»
HUMO Hoe stelt zijn vader het?
De Bie «Goed. De buitenwereld heeft nooit geweten dat hij darmkanker had. We kregen het nieuws vlak voor het BK in Lille in 2016. Op het moment dat zijn ouders het ons kwamen zeggen, drong het nog niet echt tot ons door. Zijn zus zei nog: ‘Het is ernstig, Wout.’ De hevige emoties die hij bij zijn overwinning heeft getoond, lieten zien dat ook Wout een binnenvetter is.»
HUMO Het gulpte eruit na de aankomst. We zagen het ook bij zijn wereldtitel bij de beloften, toen je oma op sterven lag.
De Bie «Dat komt omdat onze band intens is. Lief en leed worden gedeeld, en Wout betrekt me bij alles. Als hij op individuele stage trekt, wil hij dat ik meega. Ik denk niet dat andere renners dat doen.»
HUMO Wat zal je in de toekomst nog gelukkig maken?
De Bie «Kinderen, een gezin stichten. Maar eerst willen we nog wat van elkaar genieten. En trouwen. Daar hechten we allebei veel belang aan: dat is voor het leven, hè.»
HUMO Hangt jullie geluk af van het veldrijden?
De Bie «Nee. Wout kan vloeken als hij alweer tweede is geworden, maar het bepaalt ons geluk niet. Wij zijn gelukkig omdat we verloofd zijn, en omdat we het samen zo goed hebben. De cross is Wouts job, maar als het ooit stopt, hebben we elkaar nog.»
HUMO Het is al veelvuldig bewezen: achter elke grote wielrenner staat een sterke vrouw.
De Bie «Dat moet ook, je mag niet over je laten heen walsen en je moet zeggen waar het op staat. Ook als het slecht gaat. Maar net zo goed stel je hem gerust en zeg je: ‘Het komt allemaal goed, jongen.’ Mensen zeggen me dat ik een sterke vrouw ben, maar dat zie ik zelf niet. Omdat het zo logisch lijkt wat ik doe. Ik moet nu alleen nog leren tevreden te zijn met mezelf.»
HUMO Je legt jezelf misschien te veel druk op?
De Bie «Dat is van kleins af al zo, dat krijg je er niet uit. Op school moest ik goede punten halen. Ik wilde alles altijd goed doen.»
HUMO Voor jezelf of voor iemand anders?
De Bie «Ik denk vooral aan anderen, bij alles wat ik doe. Maar ik wil ook slagen in alles: ik leg de lat hoog. Ik moet blij leren zijn met wat ik al heb. Ik weet ondertussen van mezelf hoe ik in elkaar zit, al heb ik daar wat hulp voor nodig gehad. Ik moet meer zeggen: ‘Goed gedaan, Sarah.’ En dat lukt. Af en toe (lacht).»
