Saskia De Coster - Dit is van mij
Gevoel voor humor is Saskia de Coster niet vreemd. Oog voor de mogelijke gevolgen heeft ze minder - zie het relletje over haar Boerenbond-brief. Ook haar romans baden in een heerlijke ironie, alsof ze de lezer waarschuwt dat-ie het allemaal niet te serieus moet nemen. Dat heeft voor- én nadelen: 'Dit is van mij' (Prometheus) hapt lekker weg, maar bijt niet in je ziel.
We maken kennis met Jakob, een jonge dertiger op de dool in de grote stad. Zijn vrienden hebben baby's en burn-outs, hij niet. Hij geeft zijn kantoorbaan op en streeft naar iets nieuws: 'De vrijgeworstelde, voor zichzelf beslissende Jakob Gillis die niet langer de bal is maar de speler.'
Eén obstakel staat er nog tussen hem en zijn nieuwe ik: zijn jeugdliefde Jade, een even succesvolle als egocentrische fotografe. 'Jade is rook. Rook waaraan ik verslaafd ben.' Ze weet Jakob alleen te vinden wanneer ze hem nodig heeft, bijvoorbeeld om haar vakantiekind Andreas uit Roemenië te droppen. Het kind wordt de kroongetuige van de val van Jakob, die zijn Jade-verslaving tevergeefs in de armen van surrogaatmeisjes probeert te bezweren. Zelfs een knap spook - Jades overleden tante Elise, die niet om levenswijsheid verlegen zit - kan 'm niet redden.
Jakob kan niet loslaten. Daarin lijkt hij op de vader in Arnon Grunbergs 'Tirza'. Saskia de Coster jaagt haar verhaal - in haar originele beeldende stijl en met verrassend veel vaart - naar een soortgelijke dramatische ontknoping. Toch mist het einde het Grunberg-gevoel dat er een combatlaars in je maag wordt geplant. Daarvoor blijft 'Dit is van mij'te lichtvoetig: aangenaam lichtvoetig, dat wel.
