Schreef Meghan Markle het opiniestuk van het jaar? ‘Net als Diana is ze larger than life’

In een opvallend opiniestuk in The New York Times onthult Meghan Markle dat ze een miskraam heeft gehad. Hebben koppels die dat ook meegemaakt hebben daar iets aan? En hoe ongezien is het, dat een Britse royal dit doet? ‘Er zit ook een strategische reden achter dit stuk.’

‘Ik wist, terwijl ik mijn eerstgeboren kind tegen me aan klemde, dat ik mijn tweede aan het verliezen was.’ Markle (39), de echtgenote van de Britse prins Harry, beschrijft in het opiniestuk in detail hoe ze op een ochtend in juli voelde dat het misging met haar zwangerschap, terwijl ze voor zoontje Archie zorgde.

Ze beschrijft het verdriet dat zij en haar man ervaarden, maar ook het taboe dat nog met miskramen gepaard gaat. ‘Het verliezen van een kind betekent het dragen van een bijna ondraaglijk verdriet, dat door velen wordt ervaren maar waarover weinigen spreken.’

Charlotte Cox (34) herkent zich in Markles uitspraken. De 34-jarige Support Manager bij RSC Anderlecht is nu zeven maanden zwanger van haar eerste kindje, maar daar gingen twee misgeboortes aan vooraf. ‘Er is zoveel schroom om over miskramen te praten’, zegt Cox. ‘Maar eenmaal ik het deed, merkte ik hoeveel koppels hetzelfde hebben meegemaakt. Door de verhalen van anderen voelde ik mij minder eenzaam in mijn verdriet. Markles opiniestuk heeft hetzelfde effect.’

Zonder sociaal vangnet

Zowat een op de zeven zwangerschappen die bevestigd zijn met een positieve zwangerschapstest, eindigt in een miskraam – een spontane afbreking vóór een termijn van 22 weken. Ook Zsofi Horvath (40), marketingmanager bij Wijnegem Shopping Center en ex-Miss Belgian Beauty, onderging in 2010 een misgeboorte. ‘Het was mijn eerste zwangerschap. Ik zat op een roze wolk, dacht dat er niets kon misgaan. Tot de echografie geen kloppend hartje meer toonde en de gynaecoloog mij dat op een vrij botte manier duidelijk maakte. Dat was zeer, zeer pijnlijk. Gelukkig kon ik op veel steun van mijn man en dichte omgeving rekenen. Maar hoe vrouwen zonder deftig sociaal vangnet een miskraam bolwerken? Het is mij een raadsel, al is er met Sterrenkinderen nu een professioneel zorgnetwerk dat psychosociale begeleiding biedt voor ouders die een kindje verliezen.’

Volgens psychologen vloeit het taboe op misgeboorte voort uit onze prestatiegerichte cultuur waar er weinig ruimte is om thema’s als pijn en ziekte bespreekbaar te maken. Daarom is de persoonlijke ontboezeming van Markle zo uitzonderlijk, zegt expert koningshuizen Jo De Poorter. ‘In koninklijke kringen is het slecht en af te raden om emoties te hebben, laat staan dat soort intimiteit te delen.’

In België hebben we koningin Fabiola gehad van wie bekend was dat ze vijf verschillende miskramen heeft gehad. Weg van alle camera’s heeft De Poorter daar nog gesprekken met haar over gevoerd: ‘Koningin Fabiola vertelde graag en veel over die misgeboortes net omdat het zulke ingrijpende gebeurtenissen waren. Dat heeft haar echt getekend. Maar er meer bewustzijn rond creëren: dat was en is ondenkbaar voor koninklijke bloede. Enkel aangetrouwde familie zou zoiets doen. Nu is dat Meghan, vroeger Diana Spencer.’

The People’s Princess

Al van bij Markles intrede wordt ze met ‘The People’s Princess’ vergeleken. Diana bekommerde zich niet enkel om ‘veilige’ goede doelen zoals het koninklijke ballet, maar ging verder. In 1991 was ze een van de eerste bekende Britten die een openlijke aidspatiënt omhelsde, terwijl sommige artsen nog dachten dat je aids kon krijgen door een knuffel. De Britse VRT-correspondente Lia Van Bekhoven: ‘Zowel Diana als Meghan zijn buitenstaanders. Het zijn ‘larger than life’, zeer uitgesproken vrouwen die de zeitgeist begrijpen en een fantastische kans bieden aan het statische, archaïsche Britse koningshuis om te evolueren. Onder Meghan zag ik voor de eerste keer bruine en zwarte Britten zich betrokken voelen bij de monarchie. Zowel Diana als Meghan zijn te revolutionair bevonden.’

En er zijn wel nog meer gelijkenissen, zegt De Poorter, parallellen meer strategisch van aard. ‘Die stappen van Diana naar het goede doel, dat medeleven met de zwakkeren in de maatschappij: dat was zeker oprecht, maar niet zonder voorbedachten rade. Diana was in royaltykringen gedegradeerd en wilde haar positie tegenover het Britse koningshuis versterken. Meghan doet nu hetzelfde.’

De hertog en hertogin van Sussex kondigden in januari aan een stap terug te zetten binnen het Britse koningshuis. Ze gebruiken hun koninklijke titels niet meer meer en vertegenwoordigen koningin Elizabeth niet langer bij officiële koninklijke verplichtingen. Al blijven ze vastberaden om hun invloed te laten gelden. Zo raakte begin september bekend dat het koppel een deal met Netflix had om de komende jaren meerdere projecten voor de streamingdienst te ontwikkelen. De Poorter: ‘Achter alles zit een plan of strategie. Waarschijnlijk handelt Markle met de beste bedoelingen, maar ze staat ook stil bij de publicitaire voordelen die een opiniestuk in de Times kan bieden. Dat doet ze heel slim. Meghan creëert de indruk dat mensen haar kennen, maar dat is natuurlijk niet zo. Enkel de dichte kring rond haar weet wie Meghan Markle echt is.’

Welke intenties er ook achter het stuk schuilgaan, Charlotte Cox gelooft dat het voor veel vrouwen iets zal betekenen. ‘Na een miskraam voel je een heel raar verdriet. Ergens ben je rationeel en besef je dat het vruchtje nog zo klein was en geen enkele kans had om te overleven. Maar tegelijk blijf je diep verdrietig achter, want je had het zo graag gewild. Markle heeft dat ongelofelijk mooi beschreven.’

(DM)