Scott H. Biram - Something's Wrong/Lost Forever

Eén stem, één geluid: meer heeft een mens niet nodig om overdonderd te zijn. Neem nu zo'n Seasick Steve, die met twee snaren en een salopette meer teweegbrengt dan een twintigkoppig orkest in oogverblindend ornaat. Scott H. Biram uit Austin is ook zo'n - met de titel van z'n debuut uit 2005 - dirty old one man band.

Net als Seasick Steve begeleidt de Texaan zichzelf met een ouwe gitaar en een stompende linkervoet, maar hij haalt er meer uit dan hip shake boogie alleen. Biram is gevarieerder, gevaarlijker en gedrevener.

Ter illustratie: minder dan twee maanden nadat hij met zijn auto frontaal op een truck met oplegger gebotst was, stond hij alweer op een podium. Of beter: hij zát in een rolstoel met gebroken ledematen en een halve meter minder darm, het infuus nog in zijn arm, en hij speelde alsof zijn leven ervan afhing. Wat wellicht nog waar was ook.

Biram beoefent country, blues en gospel met de passie van een punkrocker, maar ook met veel respect voor zijn roots. Op 'Something's Wrong/Lost Forever', zijn derde plaat, covert hij bijvoorbeeld Elder Roma Wilson ('Ain't It a Shame'), Big Bill Broonzy ('I Feel So Good') en Leadbelly ('Go Down Ol' Hannah').

Biram zingt niet alleen, hij jodelt, huilt, rochelt, roept en hijgt zich een pad tot voorbij de laatste noot. En of het nu een klassieke countryriedel is als 'Still Drunk, Still Crazy, Still Blue' of een retestrakke rocksong als 'Judgement Day' (denk: Rolling Stones anno 1972), zijn eigen nummers brengt hij met evenveel overgave.

Scott H. Biram had zijn nieuwste worp beter 'Nothing's Wrong/Here Forever' genoemd.