Sekswerkers getuigen: ‘Privéclubs telden toppolitici onder hun klanten, er was zelfs sprake van seksorgieën met de Belgische elite’

‘Vraag naar sekswerkers schiet omhoog tijdens bijeenkomst in Davos,’ titelde zowat elke krant vandaag. Blijkbaar hebben staatsleiders, CEO’s en andere elitefiguren nood aan een verzetje tussen het oplossen van wereldproblemen door. Dat moet natuurlijk niet als een verrassing komen, want ook in Humo getuigden sekswerkers al over de klanten die bij hen over de vloer komen. ‘Boekhouders, ambtenaren, advocaten, politici, paters, priesters... Die droegen soms nog hun misgewaad als ik hen thuis opzocht.’

Dat alle sekswerkers gered moeten worden, en dat de meesten slachtoffer zijn van uitbuiting. Of dat sekswerk een job is zoals alle andere, en dat happy hookers luchtig klant na klant afwerken. Of dat vrouwen die betalen voor seks een recent fenomeen zijn. Er moesten nogal wat clichés op de schop in het boek ‘Seks voor geld’ van Magaly Rodríguez García. Humo bracht Magaly Rodríguez García en twee sekswerkers samen voor diepgaand en langdurig gesprek over prostitutie: ‘Ik wil vanaf mijn 40ste kunnen rentenieren.’

De obers in het stijlvolle stationsbuffet Le Royal in Antwerpen doen discreet alsof ze ons niet horen of zien. Oudere koppels aan belendende tafels keren zich wel half naar ons toe, de oren net niet rood en gespitst. Een man trekt zijn stoel zelfs zonder enige gêne dichterbij. Wie in het openbaar woorden als ‘sm’, ‘penis’ of ‘paardenfetisjist’ laat vallen, trekt meteen alle aandacht. Maar Magaly Rodríguez García (49), professor aan de KU Leuven en gespecialiseerd in historisch onderzoek naar prostitutiebeleid, gaat er geen decibel zachter door praten. De nieuwe wet op sekswerk voedt haar optimisme.

MAGALY RODRÍGUEZ GARCÍA «De wet haalt sekswerk uit het strafrecht. Dat betekent dat sekswerkers net als andere zelfstandigen een boekhouder mogen inschakelen en een lening bij de bank kunnen krijgen. Vroeger kon die boekhouder of die bank gestraft worden. De oude regelgeving was zo absurd dat zelfs de meerderjarige inwonende kinderen van een sekswerker strafbaar waren, omdat ze prostitutie mogelijk maakten.»

De historica heeft samen met de onderzoekers Elwin Hofman en Pieter Vanhees het boek ‘Seks voor geld – Een geschiedenis van prostitutie in België’ geschreven, over peeskamers in tavernes, horizontale collaboratie tijdens de Tweede Wereldoorlog en verplichte medische testen voor sekswerkers. Maar het werd vooral een boek over sekswerkers. Gezelschapsheer Tom Binst (35) en ex-sekswerker Lucie Evers (58) schuiven mee aan tafel in Le Royal. Tom getuigde eerder in de reeks ‘Sekswerkers’ van Gilles De Coster. Lucie was sekswerker in de wilde jaren 80: ze werkte als callgirl en trok van club naar orgie in de Kempen en in Nederland.

HUMO Lucie, hoe oud was je toen je sekswerker werd?

LUCIE EVERS «Ik was 14, dat was in 1978. Ik leefde toen op straat nadat ik thuis was weggelopen. Ik herinner me niet veel meer van die periode, alleen dat ik voortdurend dronken of onder invloed van drugs was. Gelukkig ben ik nooit verslaafd geraakt aan heroïne. Ik heb het wel twee keer geprobeerd, maar ik voelde dat ik daarvan moest afblijven. Van mijn 14de tot mijn 18de heb ik in jeugdinstellingen gezeten, afgewisseld met periodes waarin ik mijn lichaam verkocht om drugs te kunnen kopen en rond te komen. De tweede keer dat ik in het vak stapte, was ik 20 jaar. Dat was een bewuste keuze. Mijn lief was onder de indruk van wat ik allemaal kon in bed, en hij wilde me in contact brengen met een madam. Ik had geld nodig en stemde in. ‘Het is te gek dat jij niet wordt betaald voor wat je allemaal kunt,’ zei die madam. Ze heeft me voorgesteld aan clubuitbaters en zo ben ik erin gerold.»

HUMO Tom, deed jij het ook voor het geld?

TOM BINST «Deels wel. Ik was 18 jaar en ik zocht een manier om mijn studie informatica te betalen. Ik had toen al honderd-en-één jobs gehad en wilde graag wat meer verdienen, maar ik werd vooral gedreven door nieuwsgierigheid. Ik dacht: ik probeer het een maand of twee, en dan stop ik. Dat is nu bijna achttien jaar geleden (lacht). Ik speurde de advertenties in de kranten af tot ik er één zag die veelbelovend was. ‘Bij-job, late uren, weekends, buitenland’, stond er, gevolgd door het symbool voor man en vrouw. Dat leek me wel duidelijk. Ik belde het nummer vanuit een telefooncel. De persoon achter de advertentie bleek een oudere man te zijn die in Brussel werkte. Hij was enkele jaren lang mijn pooier. In het geheim natuurlijk, overdag werkte hij als ambtenaar.»

RODRÍGUEZ GARCÍA «Dat ambtenaren zich ook bezighielden met prostitutie of een oogje dichtknepen en profiteerden van de winst, vonden we tijdens ons onderzoek wel vaker terug. Kort na de Tweede Wereldoorlog was er bijvoorbeeld een café in Brussel, Chez Sergy, dat werd gerund door de vrouw van een politieagent. Die tent was heel bekend, niet alleen als een verzamelplaats van sekswerkers, maar ook van homo’s en lesbiennes. De agent was uiteraard op de hoogte van wat er in de zaak van zijn vrouw gebeurde, maar hij ondernam geen stappen.»

HUMO Jullie boek gaat over sekswerk van de middeleeuwen tot nu. Wat waren door de eeuwen heen de belangrijkste redenen om sekswerker te worden?

RODRÍGUEZ GARCÍA «Het financiële aspect is altijd belangrijk geweest, zoals voor elke job. Ik denk dat weinig mensen zouden blijven werken als ze de lotto winnen. Maar ook andere elementen speelden een rol. In de 19de eeuw konden meisjes dienstmeid worden of in de fabriek gaan werken, en vanaf het begin van de 20ste eeuw konden ze ook in cafés aan de slag, maar dat was het ongeveer. Ze moesten zich kapotwerken voor een hongerloon en werden bovendien lastiggevallen door hun bazen en mannelijke collega’s. Door seks te verkopen konden ze vijf keer meer verdienen: dan was de keuze snel gemaakt.»

HUMO Met jullie boek willen jullie clichés uit de wereld helpen, zoals dat een sekswerker een getraumatiseerde vrouw is die geen andere keuze heeft dan zich te prostitueren.

RODRÍGUEZ GARCÍA «Drie jaar geleden ontving ik na een tv-interview een mailtje van een vrouw. Ze was leerkracht in een Vlaamse lagere school en schreef dat ze zich af en toe prostitueerde. Dat was haar bijbaantje, en zij had geen trauma’s. We zien ook vaak studenten in het sekswerk. Ze doen het uit nieuwsgierigheid, en voor het snelle geld en de flexibele uren. Maar natuurlijk bestaat uitbuiting, net zoals in andere jobs.»

GROENTJES UIT DE TUIN

HUMO Hebben jullie zicht op de omvang van de uitbuiting in het sekswerk?

RODRÍGUEZ GARCÍA «In 2015 schreef De Standaard dat er zo’n 26.000 sekswerkers aan de slag zijn en dat dat aantal jaar na jaar zou stijgen. Als dat klopt, zouden er meer sekswerkers dan kappers zijn. In dat artikel stond ook dat acht op tien sekswerkers systematisch worden uitgebuit: sekswerk en mensenhandel werden als één pot nat beschouwd. Die cijfers bleken van de politie te komen. We hebben die zelf opgevraagd, maar nooit gekregen. We weten niet waarop de politie zich baseert. Zijn die cijfers wel het resultaat van een ernstig onderzoek? PAG-ASA, een vereniging die slachtoffers van mensenhandel opvangt, heeft het over 1.500 slachtoffers sinds 1994, van wie er 600 in de prostitutie werkten.

»Veel sekswerkers zeggen ook dat ze uitgebuit worden als ze aan een straf willen ontkomen. Nigeriaanse en Latijns-Amerikaanse vrouwen die opgepakt worden en uitgewezen dreigen te worden, zeggen allemáál dat ze gedwongen werden. Dat is een logische reactie, wat zou je zelf doen als je in de problemen zou komen?»

HUMO Activisten zeggen dan weer dat sekswerk een normaal beroep is.

RODRÍGUEZ GARCÍA «Dat is het natuurlijk niet. Het is een risicoberoep: klanten kunnen gewelddadig zijn, pooiers ook, en je kunt geslachtsziekten oplopen.»

HUMO Jij zei enkele jaren geleden in de Eén-talkshow ‘Van Gils & gasten’ dat er altijd negatief wordt gesproken over prostitutie en dat de mooie kanten nooit worden belicht.

RODRÍGUEZ GARCÍA «Als je naar verhalen van sekswerkers luistert, zijn het heel vaak warme, menselijke getuigenissen. Ja, er is soms miserie, maar er wordt ook ongelofelijk veel gelachen, en er worden zelfs vriendschappen gesmeed tussen klanten en sekswerkers. Een vrouw die 36 jaar lang raamprostituee in Brussel is geweest, Sonia Verstappen, heeft een hoofdstuk voor ons boek geschreven en zegt dat sekswerkers ook maatschappelijk werkers zijn, ‘avec le sperme en plus’. Die verhalen worden zelden verteld.»:

HUMO Heb jij je soms een therapeut gevoeld tijdens je werk, Lucie?

EVERS «Ja, ik vond mijn job een vorm van dienstverlening. Ik had, behalve goed betalende klanten, ook klanten die het niet breed hadden of mentaal wat minder begaafd waren. Zo was er een man die heel lang had gespaard om een uur met mij door te kunnen brengen. Hij had een cadeautje bij zich: groenten uit zijn groentetuin. Bij zo iemand keek ik niet op de klok: met hem was ik een hele middag bezig in plaats van een uur.»

HUMO Hoe was jullie eerste keer met een klant?

BINST «Niet zo geweldig (lacht). Mijn pooier had me geen enkel advies gegeven. Hij gaf me een adres en zei: ‘Dit is je eerste klant, je hebt drie uur met haar.’ Ze was stukken ouder dan ik, en heel lief en joviaal. Ik had een compleet verkeerd idee van wat ik moest doen. Ik dacht: ik trek mijn broek uit en begin eraan. Ze maande me tot kalmte aan en zei dat het de gewoonte was dat er eerst werd gepraat. Die avond verliep heel ongemakkelijk, ik moest het initiatief aan haar overlaten, terwijl het omgekeerd zou moeten zijn. Achteraf ben ik er dagen niet goed van geweest. Ik vertelde tegen mijn pooier wat er gebeurd was, en hij werd boos: ik had toch beter moeten weten dan die vrouw meteen te willen bespringen. Een week later, bij dezelfde vrouw, ging het al een stuk beter.»

EVERS «Van mijn eerste klant uit mijn periode als drugshoertje herinner ik me niets meer. Mijn eerste klant bij de madam was een test: samen met haar moest ik een grijs burgermannetje bedienen. Niets speciaals, maar ik werd wel meteen aangenomen.»

HUMO Wie waren je klanten destijds?

EVERS «Boekhouders, ambtenaren, advocaten, politici, christenen, orthodoxe joden, paters, priesters... Die droegen soms nog hun misgewaad als ik hen thuis opzocht. Op seksueel vlak bakten ze er niet veel van. Tja, ze hadden vast nooit seksuele opvoeding gekregen.»

BINST «Ik heb vooral vaste klanten die via mond-tot-mondreclame bij mij terechtkomen. Vaak zijn het goed verdienende vrouwen, en af en toe bekende mensen.

»Daarnaast heb ik nog een stuk of vijf koppels als klant. De man wil gewoon toekijken. Soms krijg ik telefoon: ‘We gaan volgende maand een week weg, ga je niet mee?’ Dat betekent dan niet alleen een week werken voor mij, maar tegelijk ook vakantie.»

HUMO Ga je in op alle eisen van klanten?

BINST «Niet altijd. Sommigen stellen de vreemdste dingen voor. Zo vroeg iemand of ik me in een paard wilde verkleden en onderdanig wilde zijn. Dat heb ik beleefd geweigerd. Ze vragen me wel vaak om scènes uit films na te spelen, uit een ‘Superman’- of ‘Batman’-film, met pakje en al. Dat doe ik doorgaans wel. En één keer heb ik de finale bootscène uit ‘Titanic’ moeten naspelen (lacht). Mijn klant had een bootje gehuurd en daarmee voeren we de zee op. Vervolgens moesten we wachten tot het koud en vochtig genoeg was, net zoals in de film. Het heeft wat moeite gekost, maar het is uiteindelijk toch gelukt. Een andere vrouw wilde per se bediend worden in het reuzenrad, dat tot voor kort hier in Antwerpen aan het station stond. Ik dacht dat de uitbater me boos zou wegsturen, maar hij lachte eens: hij had daar een speciale cabine voor, die geblindeerd is. Hij heeft het rad toen een paar keer extra laten draaien voor ons.»

EVERS «Ik heb een tijd in een sm-club gewerkt. Daar kreeg ik de extreemste eisen. De ene keer moest ik onderdanig zijn, de andere keer meesteres. Ik heb nooit iets geweigerd, maar soms had ik ergens geen zin in, zoals in takelen, bijvoorbeeld.»

HUMO Takelen?

EVERS «Dan word je vastgebonden aan een werktuig en met een touw en katrollen ondersteboven opgehangen. Of je wordt opgehesen aan de polsen. Dat is behoorlijk intens.»

HUMO Zijn jullie ooit bedrogen door klanten?

BINST (lacht) «Natuurlijk! Zo had ik in het begin een nieuwe klant niet meteen om mijn geld gevraagd. Na afloop zei hij dat hij iets uit zijn auto moest halen, en toen scheurde hij weg. Dat was een goede les: vraag altijd eerst je geld.»

EVERS «Helemaal in het begin vroeg ik een bedrag waarin de prijs van de hotelkamer verrekend was. Later leerde ik dat je dat nooit mag doen: de klant moet de kamer betalen.»

HUMO Lukt het je altijd om tot de daad over te gaan, Tom?

BINST «Ik doe mijn best. Ik probeer vooraf de spanning op te bouwen door naar mooie vrouwen te kijken, bijvoorbeeld. Of door vlak ervoor geen seks te hebben. Ik werk ook nooit elke dag een klant af, ik spreid mijn afspraken.»

HUMO Wat doe je als je afknapt op een klant?

RODRÍGUEZ GARCÍA «Ik vroeg een sekswerker eens wat ze deed als ze een klant erg onaantrekkelijk vond. ‘Die zijn het best in bed,’ riep ze (lacht).»

EVERS «Dat klopt! Mannen die niet aantrekkelijk zijn, compenseren dat door hun best te doen in bed. Knappe mannen hebben een ego van hier tot ginder en doen geen moeite.»

BINST «Ik hoop altijd dat ik er zelf iets aan zal hebben. Er moet een klik zijn. Als het heel kokette vrouwen zijn, weet ik dat ik erg mijn best moet doen, want zij hebben alleen aandacht voor zichzelf. Maar sekswerk is ook een rol spelen: je zoekt iets wat je gemeen hebt of waarover je kunt praten, en je concentreert je daarop. Soms moet je wel even slikken, als de klant een uitgesproken lijfgeur heeft, bijvoorbeeld. Dat los ik dan op door voor te stellen om samen een douche te nemen. Eén keer heb ik wel een dame een scheermesje in de hand gedrukt. Al dat lichaamshaar, dat was er echt over (lacht).»

HUMO Op sekswerk rust een taboe, maar dat geldt ook voor de klanten.

RODRÍGUEZ GARCÍA «Dat taboe is zelfs nog groter dan voor de sekswerkers, zeker als het vrouwelijke klanten zijn. Historisch gezien zijn vrouwen in de meeste culturen tot aseksuele wezens gemaakt. Zij mochten niet genieten van seks, en ervoor betalen kon al helemaal niet. Toch deden ze het: dat hebben we niet teruggevonden in politiedocumenten, maar wel in gedichten, volksliederen en verhalen, waarin het over beroepsminnaars en bedjonkers gaat. Fictie heeft vaak wortels in de realiteit.»

TRUCJE MET TOUW

HUMO De bekende sekswerker Sigrid Schellen vraagt 300 euro per uur. Verdienen jullie even goed?

BINST «Mijn basistarief is 500 euro voor drie uur. Willen ze meer diensten, zoals een filmscène naspelen, dan reken ik dat extra.»

EVERS «Ik herinner me mijn tarief van destijds niet meer, maar ik was best tevreden.»

RODRÍGUEZ GARCÍA «In de jaren 70 lagen de tarieven tussen de 500 en 2.000 à 2.500 Belgische frank. Dat was toen best veel geld.»

EVERS «De clubs waar ik werkte, zaten vol yuppies die snel rijk waren geworden op de beurs. Ze smeten met geld en snoven coke tegen de sterren op. Dat was soms een probleem, want ze werden er vreselijk arrogant door. Ze wisten niet van ophouden en eisten dat ik doorging. Soms nam ik een portie coke mee als extra vergoeding.»

HUMO Ben je nooit in de problemen geraakt?

EVERS «Er waren soms lastige klanten, maar ik probeerde altijd vooraf de situatie in te schatten. Dan keek ik waarlangs ik kon ontsnappen, als dat nodig mocht zijn. En als een man vervelend deed of gevaarlijk dreigde te worden, bond ik onopgemerkt een koordje rond de schacht van zijn penis en ik trok dat strak aan (lacht).

»Eén keer ben ik heel bang geweest. Ik was thuis bij een man die maar bleef doorgaan. Op een bepaald moment stelde ik hem voor om even te pauzeren. Voor ik het besefte, had hij de lade van zijn nachtkastje opengetrokken en er een pistool uit gehaald. ‘Je gaat doen wat ik zeg,’ zei hij en hij richtte het wapen op mij. Hij stond stijf van de coke. Ik deed dan maar voort, maar ik kon hem afleiden en mijn trucje met het koord uithalen. Terwijl hij lag te kermen, pakte ik mijn spullen en rende ik weg.»

HUMO Jij was al enkele jaren aan de slag toen plots aids opdook.

EVERS «In die periode was seks zonder condoom goedkoper dan seks met condoom. Maar toen was er aids en gebruikten we altijd en overal condooms. We kregen soms extra geld aangeboden om het zonder te doen, maar dat heb ik steevast geweigerd. De Filipijnse meisjes die je in die tijd vaak in de clubs zag, legde ik met handen en voeten uit dat ze zeker een condoom moesten gebruiken. Ik volgde het nieuws en wist wat aids kon aanrichten. Ik werkte toen in een club in Terneuzen. We hadden daar veel klanten van Dow Chemical, een chemiereus die wereldwijd actief is. Ik ben naar de uitbater gestapt en heb geëist dat hij het gebruik van condooms zou verplichten.»

HUMO De aidsepidemie volgde op de jaren van vrijheid, blijheid in de jaren 70 en begin jaren 80.

RODRÍGUEZ GARCÍA «Ja, toen werd sekswerk getolereerd. In elke grote stad had je wel een rosse buurt en in exclusieve privéclubs zetten madams hun luxenetwerk van callgirls aan het werk, zoals madam Tuna en madam Claude. Zij telden toppolitici onder hun klanten, en ze werden zelfs gelinkt aan criminele onderzoeken, waaronder die naar de Bende van Nijvel. Er was sprake van seksorgieën waaraan de Belgische elite deelnam.»

HUMO Volgens jullie verminderde aids de tolerantie voor sekswerk en werden de controles weer opgedreven.

RODRÍGUEZ GARCÍA «Tot na de Tweede Wereldoorlog werden sekswerkers geregistreerd en moesten ze zich geregeld aan een geneeskundig onderzoek onderwerpen. Dat was niet alleen erg vernederend en pijnlijk, ze moesten ook voor de kosten opdraaien. De klanten daarentegen werden niet gecontroleerd en konden vrolijk verder soa’s verspreiden.

»De hulpverlening aan sekswerkers zoals we die nu kennen, is tijdens de aidspandemie ontstaan. Tot dan hadden hulporganisaties maar één doel: die vrouwen uit de prostitutie weghalen. Aids leidde tot een realitycheck: ze moesten heel snel de schade proberen te beperken. Het probleem was erg acuut. In Antwerpen en Brussel waren ook veel minderjarige jongens uit Joegoslavië en Oost-Europa aan het werk. Dat was een moeilijk bereikbare groep die om een nieuwe aanpak vroeg.»

IN DE FAMILIE

HUMO Hoe reageerde jullie familie op jullie carrière in de prostitutie?

EVERS «Ik had geen contact meer met mijn familie, en hoefde dus ook geen rekenschap af te leggen.»

BINST «Mijn vader is overleden, maar mijn moeder leeft nog. Ze heeft het er nu iets minder moeilijk mee, maar ze zal er nooit voor 100 procent achter staan.»

HUMO Heb jij het haar verteld?

BINST «Ze heeft het zelf ontdekt. Enkele jaren geleden heb ik een rolletje gespeeld in ‘Politie van de buurt’, een pornoparodie die Dennis Black Magic van ‘Echte verhalen: De buurtpolitie’ had gemaakt. Daarover werd veel gesproken in de media, en zo is ze het te weten gekomen. Ik heb ook een broer en een zus. Mijn broer en ik praten er gewoon niet over, en mijn zus heeft mijn levensstijl lange tijd afgekeurd. Ze vond dat ik de familie te schande maakte, maar intussen is ze bijgedraaid.»

HUMO Het lijkt je dwars te zitten.

BINST «Soms. Ik ben opgegroeid in Laken en Strombeek-Bever, en daar woont nog een groot deel van mijn familie. Sommigen praten niet meer met mij, er kan hoogstens een goeiendag van af. Mijn partner begrijpt me gelukkig wel: zij is zelf sekswerker geweest.»

RODRÍGUEZ GARCÍA «Het stigma vinden sekswerkers vaak het zwaarst om te dragen. Veel zwaarder dan de arrestaties door de politie of de vernederingen door klanten.

»Sekswerkers hebben altijd veel geriskeerd door dat stigma: in de middeleeuwen konden ze verbannen worden uit de stad, later werden ze opgesloten in correctiehuizen of het land uitgezet. Daarom ook leidden ze vaak een dubbelleven of verhuisden ze naar een streek waar niemand hen kende.»

HUMO Na de Tweede Wereldoorlog rustte er een dubbel stigma op sekswerkers: ze hadden niet alleen seks verkocht, maar ook de vijand bediend.

RODRÍGUEZ GARCÍA «Tijdens WO II was zo’n 40 procent van de sekswerkers gehuwd, en ze hadden ook kinderen. Veel vrouwen werden in de prostitutie gedreven omdat ze plots in een precaire situatie waren beland nadat hun echtgenoot of vader naar het front was vertrokken. Na de oorlog werden ze van horizontale collaboratie beschuldigd: ze werden Duitse matrassen of kutten van de Wehrmacht genoemd.»

HUMO Sekswerkers moeten een sterk karakter hebben en een ijzeren discipline aan de dag leggen, schrijven jullie in ‘Seks voor geld’.

RODRÍGUEZ GARCÍA «Dat is ook één van de conclusies: je dreigt veel sneller ten prooi te vallen aan alcohol en drugs. Bovendien stroomt het geld plots binnen, maar in veel gevallen geven ze het even makkelijk weer uit. Aan kleding, aan cadeautjes voor vrienden en allerlei luxe, blijkt uit onderzoek. Maar een carrière in het sekswerk is kort, dat kun je niet je hele leven doen. Als je niet spaart, kom je later in de problemen.»

HUMO Tom, spaar jij?

BINST «Ja. Ik heb gezien hoe mijn ouders altijd geldproblemen gehad hebben, en dat is mijn motivatie om het beter te doen. Ik heb vast werk in een IT-bedrijf, maar ik leg niet al mijn eieren in één mand. Mijn plan is om tot mijn 40ste hard te werken en te investeren. Ik krijg ook tips van klanten, en ze geven me advies voor mijn belastingaangifte.

»Ik doe geen gekke dingen. Sowieso krijg ik een groot deel van mijn sekswerk in cash uitbetaald, en dat bewaar ik thuis. Als alles volgens plan verloopt, zou ik vanaf mijn 40ste kunnen rentenieren.»

EVERS «Ik ben alles kwijtgeraakt. Ik heb altijd veel cadeautjes aan vrienden gegeven en dure luxelingerie gekocht. Ik verzamelde ook oldtimers, ik had er op een bepaald moment vier. Ik kwam uit een kansarm milieu, en plots kon ik een peperdure bril van Cartier kopen. Ik kon niet om met de enorme bedragen die ik in handen kreeg. Ik heb ook nooit ergens in geïnvesteerd. Ik heb wel een deel van mijn geld witgewassen via een communicatiebedrijfje. Maar toen ik na zes jaar uit het vak stapte omdat ik een gezin wilde stichten, had ik niets meer. Ik moest van de bijstand leven en weer van nul beginnen.»

HUMO Heb je spijt van die jaren?

EVERS «Helemaal niet. Ik heb een pak dingen geleerd en veel mensenkennis opgedaan. Ik heb ook altijd geprobeerd een vorm van beroepseer hoog te houden. En ik ben vooral trots dat ik sommige zwakkeren, zoals licht mentaal achtergestelden, wat plezier heb kunnen verschaffen in hun leven.»

Magaly Rodríguez García, Elwin Hofman en Pieter Vanhees, ‘Seks voor geld’, Prometheus